MODEL OF SCHOOL ADMINISTRATION FOR SUPPORTING STUDENT’S CHARACTERISTIC FOR SOCIETY IN THE DIGITAL AGE UNDER THE SECONDARY EDUCATIONAL SERVICE AREA OFFICE PATHUM THANI
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research was to develop and evaluate model of school administration for supporting student’s characteristic for society in the digital age under the Secondary Educational Service Area Office Pathum Thani. There was divided into three steps; Step 1: Study condition and guidelines on school administration for supporting student’s characteristic for society in the digital age under the Secondary Educational Service Area Office Pathum Thani. Step 2: Develop and verify the model of school administration for supporting student’s characteristic for society in the digital age under the Secondary Educational Service Area Office Pathum Thani. Sept 3: Bring the model of school administration for supporting student’s characteristic for society in the digital age under the Secondary Educational Service Area Office Pathum Thani tried out and evaluated. Sampling consisted of school directors, deputy directors, teachers, and students, it was amount of 300 respondents by using table of Krejcie & Morgan and using stratified random sampling. Research instrument was questionnaire, interview, evaluate feasibility and benefit, and evaluate student’s characteristic skills for society in the digital age. It was analyzed using basic statistics and content analysis. The results revealed that 1) Status of school administration for supporting student’s characteristic for society in the digital age under the Secondary Educational Service Area Office Pathum Thani in overall, performance was at high level. The result of model development consisted of 8 aspects such as 1) Digital citizen identity 2) Privacy management 3) Critical thinking 4) Screen time management 5) Cybersecurity management 6) Digital footprint 7) Cyberbullying management 8) Digital empathy. The second component consisted of administrative process such as 1) Planning 2) Organizing 3) Leading 4) Controlling. The result of evaluate feasibility and benefit was at high level and students was evaluated digital characteristics skills for society in the digital age, it was at high level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2559). การจัดการเรียนการสอนในยุคโลกดิจิทัล. แหล่งที่มา https://www.moe.go.th/moe/th/news/. สืบค้นเมื่อ 1 ม.ค. 2564.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
กัลยา ติงศภัทิย์. (2557). ความท้าทาย ณ ขอบแดนใหม่แห่งการเรียนรู้: การศึกษาระบบ 4.0. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์นวัตกรรมการเรียนรู้จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เกียรติศักดิ์ ชัยยาณะ. (2555). การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมเพื่อจัดการเรียนการรู้ เกี่ยวกับค่านิยมร่วมในการเตรียมเยาวชนเข้าสู่ประชาคมอาเซียนของโรงเรียนวัฒโนทัยพายัพ. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ณรงค์ อภัยใจ. (2560). รูปแบบการบริหารจัดการศึกษาเพื่อส่งเสริมอาชีพสำหรับเด็กด้อยโอกาสโรงเรียนในโครงการตามพระราชดำริ. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
ณรงค์ชัย ธนกิจภาคิน. (2561). การพัฒนาคุณลักษณะอันพึ่งประสงค์ของผู้นำนักเรียนระดับประถมศึกษาในศตวรรษที่ 21 ของสถานศึกษาเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
เทอดศักดิ์ ไชยสมปาน. (2563). บทความปัญหาการศึกษาไทยและแนวทางการแก้ไข. แหล่งที่มา http://goto know.org/blog/jed/59979. สืบค้นเมื่อ 12 ก.ย. 2564.
ธันยากร ตุดเกื้อ. (2557). การพัฒนาตัวบ่งชี้พฤติกรรมการรังแกบนโลกไซเบอร์ของเยาวชนในจังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
พรทิพย์ ศิริภัทราชัย. (2556). STEM Education กับการพัฒนาทักษะในศตวรรษที่ 21. วารสารนักบริหาร. 33(2). 49-56.
พิมพ์ตะวัน จันทัน. (2563). การศึกษา GROWTH MINDSET จากการสอนโดยใช้เทคโนโลยีเพื่อสร้างสรรค์นวัตกรรมความเป็นพลเมืองดิจิทัล ของนิสิตคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง. 9(1). 98-105.
ภัทริกา วงศ์อนันต์นนท์. (2557). เทคโนโลยีสารสนเทศต่อสังคมผู้สูงอายุ. กรุงเทพมหานคร: วิทยาลัยพยาบาลกองทัพบก.
รสสุคนธ์ มกรมณี. (2555). การจัดการเรียนรู้เพื่อสร้างสรรค์ด้วยปัญญา. การศึกษาไทย. 3(1). 35-47.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
วิทยากร เชียงกูล. (2551). สภาวะการศึกษาไทย ปี 2549/2550 การแก้ปัญหาและการปฏิรูปการศึกษาอย่างเป็นระบบองค์รวม. กรุงเทพมหานคร: วี.ที.ซี. คอมมิวนิเคชั่น.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2556). กระบวนทัศน์ใหม่ทางการศึกษากรณีทัศนะต่อการศึกษาศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: ทิพยวิสุทธิ์.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปทุมธานี. (2564). ข่าวประชาสัมพันธ์. แหล่งที่มา http://www.spmpt.go.th/web_th/default.aspx สืบค้นเมื่อ วันที่ 20 ม.ค. 2564.