MANAGEMENT MODEL IN VIPASSANA MEDITATION TRAINING PROGRAMS OF PROVINCIAL MEDITATION PRACTICE CENTERS IN NONTHABURI PROVINCE

Main Article Content

PhrakruVirotkanchanaket (Nuntakit Teepungkaro)
Phrakruophatnonthakit
Somsak Boonpoo

Abstract

The objectives of this dissertation were 1) to study the conditions of management in Dhamma practice centers, 2) to develop a management model in vipassana meditation training programs of provincial meditation practice centers in Nonthaburi province, and 3) to propose a management model in vipassana meditation training programs of provincial meditation practice centers in Nonthaburi province. Mixed methodology research. The quantitative data were collected by questionnaires from 297 samples and analyzed by percentage, mean, and standard deviation. The qualitative data were obtained by interviews with 10 experts, and focus group discussions with 6 experts. Analyzed by content analysis. The study results were found that; 1) the conditions of management in Dhamma practice centers in overall and each aspect was at a high level, sorted from descending to the top; control, administration, planning, organization, and personnel. Management model in vipassana meditation training programs of provincial meditation practice centers in Nonthaburi province consisted of 4 parts: introduction, model, implementation steps, and success condition. 3)Management model in vipassana meditation training programs of provincial meditation practice centers in Nonthaburi province is a management principle that consists of planning, organizing, personnel, administration, controlling, and integrating according to the 4 Satipatthana principles, making vipassana meditation training programs of provincial meditation practice centers in Nonthaburi province more efficient.

Article Details

How to Cite
(Nuntakit Teepungkaro), P., Phrakruophatnonthakit, & Boonpoo, S. (2023). MANAGEMENT MODEL IN VIPASSANA MEDITATION TRAINING PROGRAMS OF PROVINCIAL MEDITATION PRACTICE CENTERS IN NONTHABURI PROVINCE. Journal of Educational Review Faculty of Education in MCU, 10(2), 1–12. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDMCU/article/view/261642
Section
Research Article

References

กองพุทธศาสนศึกษา สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2553). สำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดดีเด่น ประจำปี 2553. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

กองพุทธศาสนศึกษา สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2554). สำนักปฏิบัติธรรมดีเด่น พุทธศักราช 2545. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

กองพุทธศาสนศึกษา สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2557). สำนักปฏิบัติธรรมดีเด่นประจำปีพุทธศักราช 2556. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

พระครูนนทกิจโกศล (สิริชัย สิริชโย). (2563). รูปแบบการจัดการความรู้ของสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดนนทบุรี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 8(4). 1429-1437.

พระครูวิลาศกาญจนธรรม (เล็ก สุธมฺมปญฺโญ). (2557). รูปแบบการจัดการสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดดีเด่นในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค 14. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูศรีรัตนธรรมนิเทศ (ปกานนท์ พิลาพันธุ์). (2556). รูปแบบการบริหารจัดการสำนักปฏิบัติกัมมัฏฐานของผู้นำชาวพุทธในประเทศอังกฤษ. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหากังวาล ธีรธมฺโม (ศรชัย). (2557). การพัฒนาประสิทธิภาพการบริหารจัดการสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัด. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระสมุห์สุรินทร์ รตนโชโต. (2562). ความพึงพอใจของพุทธศาสนิกชนที่มีต่อการจัดปฏิบัติธรรมของวัดป่า พุทธาราม อำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรม. 2 (2). 2-10.

มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลกรณราชวิทยาลัย.

อุทัย สติมั่น. (2556). การพัฒนารูปแบบการจัดการความรู้สำหรับสำนักปฏิบัติธรรมในประเทศไทย. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30 (3). 607-610.