แนวทางการจัดการเรียนการสอนเพื่อเสริมทักษะการเรียนรู้วิชาภาษาต่างประเทศในศตวรรษที่ 21 สำหรับโรงเรียนพระปริยัติธรรม วัดพระธรรมกาย จังหวัดปทุมธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพการเรียนรู้วิชาภาษาต่างประเทศในศตวรรษที่ 21 2) เพื่อศึกษาวิธีการจัดการเรียนการสอนเพื่อเสริมทักษะการเรียนรู้วิชาภาษาต่างประเทศในศตวรรษที่ 21 3) เพื่อเสนอแนวทางการจัดการเรียนการสอนเพื่อเสริมทักษะการเรียนรู้วิชาภาษาต่างประเทศในศตวรรษที่ 21 สำหรับโรงเรียนพระปริยัติธรรม วัดพระธรรมกาย จังหวัดปทุมธานี โดยใช้การวิจัยแบบผสานวิธี ระหว่างการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือ ทำการรวบรวมข้อมูลเชิงปริมาณจากกลุ่มตัวอย่างที่เป็นสามเณร 136 รูป และใช้แบบสัมภาษณ์รวบรวมข้อมูลเชิงคุณภาพจากผู้ทรงคุณวุฒิ 5 คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยใช้สถิติพื้นฐานคือ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพการเรียนรู้วิชาภาษาต่างประเทศ โดยภาพรวมทั้ง 4 ด้าน อยู่ในระดับมาก 2) วิธีการจัดการเรียนการสอนเพื่อเสริมทักษะการเรียนรู้วิชาภาษาต่างประเทศ ประกอบด้วยการจัดการเรียนการสอนเพื่อเสริมทักษะการเรียนรู้ โดยการปรับปรุงและพัฒนากระบวนการเรียนการสอน หลักสูตร กระบวนการเรียนรู้ การประเมินผลการเรียน สื่อ การนิเทศ ให้ผู้เรียนมีคุณภาพได้มาตรฐาน โดยบูรณาการกับหลักหัวใจนักปราชญ์ ทั้ง 4 ด้าน คือ ทักษะด้านการพูด ด้านการเขียน ด้านการฟัง และด้านการอ่าน 3) แนวทางการจัดการเรียนการสอนเพื่อเสริมทักษะการเรียนรู้วิชาภาษาต่างประเทศในศตวรรษที่ 21 สำหรับโรงเรียนพระปริยัติธรรม วัดพระธรรมกาย จังหวัดปทุมธานี เป็นการจัดการเรียนการสอนเพื่อเสริมทักษะการเรียนรู้ที่มีกระบวนการพัฒนาโดยรวมทั้ง 4 ด้าน นำมาบูรณาการกับหลักหัวใจนักปราชญ์ เพื่อให้ผู้เรียนมีความสามารถในการฟัง อ่าน คิดวิเคราะห์ และเขียนภาษาต่างประเทศได้อย่างมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2556). การศึกษาพระปริยัติธรรม. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2559). ทักษะชีวิต รหัสครูศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
ฐิติยา เชาวน์ชื่น. (2560). การพัฒนาแบบฝึกทักษะการอ่านภาษาอังกฤษจากเอกสารจริง โดยใช้กิจกรรมการอ่านแบบเน้นภาระงาน สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. การค้นคว้าอิสระศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ธารทิพย์ พิทักษ์สาลี. (2560). ผลการใช้ชุดการเรียนรู้เรื่องนาฏยศัพท์ภาษาอังกฤษและภาษานาฏศิลป์โดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบกลุ่มสัมพันธ์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
บัณฑิต ฉัตรวิโรจน์. (2559). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนการสอนแบบร่วมมือด้วยกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการสอนของนักศึกษาครูภาษาอังกฤษ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
ปนัดดา ประพันธ์กูล. (2561). การใช้การเรียนภาษาแบบกลุ่มสัมพันธ์ เพื่อส่งเสริมความสามารถทางการฟัง พูดภาษาอังกฤษและทักษะทางสังคมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
พรทิพา ซิเดนทรีย์. (2560). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษและความสามารถในการวางแผนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่ได้รับการสอนตามรูปแบบการสืบสวนที่ใช้กระบวนการกลุ่มกับการสอนตามคู่มือครู. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
วาริณี ไกรศรี และคณะ. (2562). การศึกษาผลการเรียนรู้ กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ เรื่อง Number โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบ 2W3P ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 2. รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยราชธานี.
วาสนา สิงห์ทองลา. (2555). การพัฒนาทักษะการฟังภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โดยใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ภาษาเพื่อการสื่อสาร. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 35(3). 56-64.
สุวิธิดา จรุงเกียรติกุล. (2561). ทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 (The Twenty-First Century Skills). แหล่งที่มา https://www.trueplookpanya.com/blog/content/66054/-teaartedu-teaart-teaarttea สืบค้นเมื่อ 22 ก.ค. 2563.
อนุชา แข่งขัน. (2560). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษโดยวิธีการสอนภาษาแบบกลุ่มสัมพันธ์กับวิธีการสอนแบบปกติในสถาบันภาษา มหาวิทยาลัยรามคำแหง. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
อุไรวรรณ อินทยารัตน์. (2559). ผลของการสอนวิธีบทบาทสมมติ และกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์ที่มีต่อพฤติกรรมการเรียนภาษาอังกฤษของนักศึกษาผู้ใหญ่ระดับมัธยมศึกษา. รายงานการวิจัย. ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนจังหวัดภูเก็ต.
Cronbach, Lee J. (1971). Essentials of psychological testing. 4th ed. New York: Harper & Row.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3). 607-610.
