HUMAN RESOURCE DEVELOPMENT MODEL OF USING INFORMATION AND COMMUNICATION TECHNOLOGY FOR LEARNING MANAGEMENT IN THE 21ST CENTURY OF SCHOOLS IN ANGTHONG PRIMARY EDUCATIONAL SERVICE AREA OFFICE
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) to study the current situation and the need for personnel development in information and communication technology for learning management in the 21st century, 2) to create and validate the quality of the model. 3) to tryout and evaluate human resource development model of using information and communication technology for learning management in the 21st century of schools in Angthong Primary educational service area office. The research consisted of 3 steps, Step 1: to study the current situation and the need for personnel development in information and communication technology for learning management in the 21st century. The sample group was 313 teachers. The research instruments were questionnaire. The data were analyzed by statistical analysis of frequency, percentage, mean, standard deviation. Step 2: Create and validate the quality of the model by 12 experts. The research instruments were questionnaires and interview forms. The data were analyzed by descriptive statistics and content analysis, and Step 3: Tryout and evaluate the model by 36 teachers in Pratumnak group schools. The research instruments were assessment form. Data were analyzed by descriptive statistics. The results of the research were as follows: 1) the overall level of opinion towards the current situation and the need for personnel development in information and communication technology as overall is at the highest level. 2) The creation and validation of human resource development model of using information and communication technology for learning management in the 21st century of schools in Angthong primary educational service area office consists of 5 components: (1) Principle, (2) Objectives, (3) working systems and mechanisms, (4) operating methods according to the Perfrom Model, and (5) assessment guidelines and examined the model, found that it was correct, appropriate, feasible and the usefulness is at a very high level in every item. 3) The results of using and evaluating the model were found to be correct, appropriate, feasible, and usefulness at a high level in every item.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนพัฒนาการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
ณัฐิกานต์ ปังศรีวงศ์. (2563). การพัฒนาทักษะด้านการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของครูโรงเรียนตลาดหนองหวาย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
ณัทชลิดา บุตรดีวงษ์. (2561). ศึกษาการใช้นวัตกรรมและเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการบริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนแสนสุข สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา มัธยมศึกษา เขต 18. การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเกริก.
ทิศนา แขมมณี. (2560). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 20. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เทวา คำปาเชื้อ. (2561). การประเมินสมรรถนะแบบต่อเนื่องในระหว่างวงจรชีวิตการพัฒนาซอฟต์แวร์แบบออนไลน์เพื่อการวางแผนพัฒนาบุคลากรด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ รายบุคคลในหน่วยงานภาครัฐ. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ธนา ธุศรีวรรณ. (2563). การพัฒนารูปแบบการชี้แนะเพื่อส่งเสริมทักษะการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับครูระดับมัธยมศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พระครูสารกิจไพศาล (ณัฐวุฒิ ปิยปุตฺโต). (2561). รูปแบบการพัฒนาทักษะของครูในโรงเรียนการศึกษาสงเคราะห์ของวัดในเขตการปกครองคณะสงฆ์ ภาค 1. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วรลักษณ์ คำหว่าง. (2559). แนวทางพัฒนาทักษะครูในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาในจังหวัดพิษณุโลก. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง. 6(1). 129-138.
วัจนารัตน์ ควรดี. (2558). การปฏิรูปการศึกษาไทยเพื่อพัฒนาทักษะในศตวรรษที่ 21. พัฒนาเทคนิคศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. 27(93). 12-20.
วิจารณ์ พาณิช. (2556). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: ตถาตาพับลิเคชั่น.
สาฮีดี แวดอเลาะ. (2559). สภาพและปัญหาการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการศึกษาของผู้สอนระดับมัธยมศึกษาโรงเรียนในสังกัดสำนักงานการศึกษาเอกชนจังหวัดสงขลา. การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2563). รายงานผลการดำเนินงานประจำปี พ.ศ.2563 ของสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานปฏิรูปการศึกษา. (2550). หนึ่งปีแห่งการเร่งรัดพัฒนาการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
อรวรรณ ป้อมดำ. (2558). การจัดการสารสนเทศการสื่อสารและเทคโนโลยีสำหรับการเรียนรู้ในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบูรณ์ เขต 3. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 5(3). 120-132.