ความต้องการจำเป็นในการพัฒนาทักษะการชี้แนะของครูสหวิทยาเขตขุนด่านปราการชล สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปราจีนบุรี นครนายก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์ของการพัฒนาทักษะการชี้แนะของครูสหวิทยาเขตขุนด่านปราการชล สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปราจีนบุรี นครนายก 2) เพื่อศึกษาความต้องการจำเป็นในการพัฒนาทักษะการชี้แนะของครูสหวิทยาเขตขุนด่านปราการชล สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปราจีนบุรี นครนายก เป็นการวิจัยเชิงบรรยาย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถาม โดยรวบรวมข้อมูลจากผู้บริหารและครูในสหวิทยาเขตขุนด่านปราการชล สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปราจีนบุรี นครนายก ปีการศึกษา 2564 จำนวน 150 คน สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ดัชนีความต้องการจำเป็น (PNIModified) และการจัดลำดับความต้องการจำเป็น สรุปผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพที่พึงประสงค์ มีค่าเฉลี่ยสูงกว่าสภาพปัจจุบันของการพัฒนาทักษะการชี้แนะของครูสหวิทยาเขตขุนด่านปราการชล สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปราจีนบุรี นครนายก โดยสภาพปัจจุบันในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง (M = 3.163, S.D. = 0.661) ส่วนสภาพที่พึงประสงค์ในภาพรวม อยู่ในระดับมากที่สุด (M = 4.515, S.D. = 0.599) 2) ลำดับความต้องการจําเป็นในการพัฒนาทักษะการชี้แนะของครูสหวิทยาเขตขุนด่านปราการชล สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปราจีนบุรี นครนายก สูงที่สุดคือ ด้านทักษะการถาม (PNImodified = 0.469) รองลงมาคือ ด้านทักษะการให้ข้อมูลย้อนกลับ (PNImodified = 0.443) ด้านทักษะการฟังอย่างลึกซึ้ง (PNImodified = 0.404) และต่ำที่สุดคือ ด้านทักษะการสร้างความสัมพันธ์ (PNImodified = 0.398) ตามลำดับ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
ทัศนีย์ จารุสมบัติ. (2561). ชีวิตที่ใช่! ในแบบโค้ชและฟา. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ธารทิพย์ นรังศิยา, วรรณี แกมเกตุ. (2559). การวิเคราะห์โมเดลเชิงสาเหตุของความสำเร็จของการชี้แนะและการเป็นพี่เลี้ยงครู. An Online Journal of Education. 11(2). 235-250.
มยุรี เจริญศิริ. (2558). การศึกษารูปแบบการพัฒนาสมรรถนะการโค้ชและการจัดการเรียนรู้ของครูที่ส่งเสริมให้ผู้เรียนเกิดทักษะการคิดแก้ปัญหา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. 13(1). 114-127.
วรรัตน์ ปทุมเจริญวัฒนา. (2561). การชี้แนะและการเป็นพี่เลี้ยง (Coaching and Mentoring). แหล่งที่มา https://www.trueplookpanya.com/blog/content/66324/-blog-teaartedu-teaart-teaarttea- สืบค้นเมื่อ 9 ต.ค. 2564.
ศศิมา สุขสว่าง. (2564). ทักษะการโค้ช (Coaching Skill) สำหรับผู้บริหารเพื่อพัฒนาศักยภาพผู้ใต้บังคับบัญชา. แหล่งที่มา www.sasimasuk.com สืบค้นเมื่อ 12 ต.ค. 2564.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2563). การให้ความช่วยเหลือและสนับสนุนของครูส่งผลต่อผลการประเมินด้านการอ่านของนักเรียนอย่างไร. กรุงเทพมหานคร: สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี.
สมาพร มณีอ่อน. (2560). การพัฒนาครูในศตวรรษที่ 21 โดยใช้เทคนิคการโค้ช (Coaching). วารสารศึกษา ศาสตร์ มหาวิทยาลัย ศิลปากร. 15(2). 61-73.
สำนักงานข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. (2560). หลักเกณฑ์และวิธีการพัฒนาข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา สายงานการสอน (ว22/2560). แหล่งที่มา https://otepc.go.th สืบค้นเมื่อ 26 ธ.ค. 2564.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561 – 2580 (ฉบับย่อ). แหล่งที่มา http://nscr.nesdb.go.th สืบค้นเมื่อ 26 ธ.ค. 2564.
สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา องค์การมหาชน. (2563). ผลการประเมินคุณภาพภายนอกรอบ 4. แหล่งที่มา https://drive.google.com/file/d/1D5eUQ4kYNwuZU6TPFYqhaAmwBwS05-Ul/view สืบค้นเมื่อ 26 ธ.ค. 2564.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). สภาวะการศึกษาไทย 2561/2562 การปฏิรูปการศึกษาในยุคดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Gottesman, B. (2000). Peer coaching for educators. Lamha: The Scarecrow.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3). 607-610.
Neufeld and Roper. (2010). Barbara Neufeld and Dana Roper. Coaching: A Strategy for Developing Instructional Capacity Promises and Practicalities Education Matters, Inc.
Rao, M. S. (2015). Myths and truths about coaching: How to acquire right perspective to enhance leadership excellence. Human Resource Management International Digest. 23(4). 35-37.
Williamson, R. (2012). Coaching teachers: An important principal role. From http://eric.ed.gov/?id=ED538322 Retrieved December 26, 2021.
