A GUIDELINE FOR THE DEVELOPMENT OF TEACHING AND LEARNING MANAGEMENT ACCORDING TO BUDDHIST EDUCATIONAL ADMINISTRATION PRINCIPLES IN SANGHA SECONDARY SCHOOLS IN LUANG PHRABANG, LAO PEOPLE’S DEMOCRATIC REPUBLIC
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research article were 1) to study the present condition of teaching and learning management in Sangha Secondary Schools, 2) to study methods for developing teaching and learning management in Sangha Secondary Schools according to Buddhist Educational Administration principles, and 3) to propose guidelines for the development of teaching and learning management according to Buddhist Educational Administration principles in Sangha Secondary School in Luang Phrabang, Lao People's Democratic Republic. Mixed methods research was designed: namely 1) quantitative research, a sample questionnaire was used for 72 executives and teachers.The data were analyzed by statistical methods which were frequency, percentage, mean, standard deviation; and 2) a qualitative research by interviewing 5 key informants/person. Data were analyzed by content analysis. Results showed that 1) the present condition of teaching and learning management in Sangha secondary school in overall and in each aspect, it was found that the level of practice was at a high level. 2) Methods for developing teaching and learning management in Sangha School secondary schools according to Buddhist Educational Administration principles, it consists of teaching and learning in secondary schools by adhering to the principle that educational institutions create a curriculum in accordance with the problems and needs of the community and society truly, with teachers, administrators, parents and communities participating in providing quality and standard education by assuming that learners have most important and there is a method for developing teaching and learning management in Sangha secondary schools according to Buddhist Educational Administration principles of Iddhipada IV. 3) Guidelines for developing teaching and learning management for Sangha secondary schools according to Buddhist Educational Administration principles in Luang Prabang Province, Lao People's Democratic Republic. It is a tool to help achieve the success of teaching and learning of secondary school teachers with the principles of effective academic administration in 4 areas: learning management; teaching curriculum, Teaching assessment, and teaching materials by integrated with Iddhipada IV to enhance the quality of education management.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
References
กระทรวงศึกษาธิการ กรมจัดตั้งและพนักงาน. (2558). กฎหมายว่าด้วยการศึกษาแห่งสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (ฉบับปรับปรุง). นครหลวงเวียงจันทน์: กระทรวงศึกษาธิการ.
กระทรวงศึกษาธิการ กรมจัดตั้งและพนักงาน. (2560). แผนยุทธศาสตร์การปฏิรูปการศึกษาแห่งชาติ ปี 2559-2567. นครหลวงเวียงจันทน์: กระทรวงศึกษาธิการ.
คัมภีร์ สุดแท้. (2553). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการสำหรับโรงเรียนขนาดเล็ก. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
โครงการสนับสนุนการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2551). หนังสือรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (ฉบับปรับปรุง). นครหลวงเวียงจันทน์: โครงการสนับสนุนการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
ชาตรี แนวจำปา. (2552). การประยุกต์ใช้อิทธิบาท 4 ในการปฏิบัติหน้าที่ของบุคลากรสำนักป้องกันและ บรรเทาสาธารณภัย กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ไชกร ปัญญาทอง. (2555). การติดตามการดำเนินการใช้หลักสูตรวิทยาศาสตร์ธรรมชาติชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 คริสต์ศักราช 2010 โรงเรียนมัธยมศึกษาสมบูรณ์ของรัฐสังกัดนครหลวงเวียงจันทน์ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
บุญมี บุญเอี่ยม. (2544). ศึกษาการนำอิทธิบาท 4 ไปใช้ในการทำงานศูนย์ควบคุมการบินภูเก็ต บริษัท วิทยุการบินแห่งประเทศไทย จำกัด. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยทักษิณ.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ดี.
พรรคประชาชนปฏิวัติลาว. (2554). มติกองประชุมใหญ่ ครั้งที่ 9 ของพรรคประชาชนปฏิวัติลาว. นครหลวงเวียงจันทน์: สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว.
พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต). (2543). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระวุฒิพงษ์ ถาวรจิตฺโต (รักเรียน). (2553). การนำหลักอิทธิบาท 4 มาใช้ในการปฏิบัติงาน: ศึกษาเฉพาะกรณีองค์การบริหารส่วนตำบลในเขตอำเภอเมือง จังหวัดแม่ฮ่องสอน. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เพชริน สงค์ประเสริฐ. (2550). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการโดยยึดหลักการทำงานเป็นทีมในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
รวี จันทะนาม. (2557). รูปแบบการบริหารงานวิชาการแบบมีส่วนร่วมที่มีประสิทธิผลในโรงเรียนขนาดกลาง. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
วิทย์ วิศทเวทย์ และเสถียรพงษ์ วรรณปก. (2544). หนังสือเรียนวิชาพระพุทธศาสนาชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. กรุงเทพมหานคร: อักษรเจริญทัศน์.
ศูนย์กลางแนวลาวสร้างชาติ. (2541). ธรรมนูญปกครองสงฆ์ลาว. นครหลวงเวียงจันทน์: โรงพิมพ์ชาวหนุ่ม.
สุชีพ ปุญญานุภาพ. (2541). คุณลักษณะพิเศษแห่งพระพุทธศาสนา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.
สุมิตร คุณานุกร. (2528). หลักสูตรและการสอน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชวนพิมพ์.