MODEL FOR ORGANIZING ACTIVITIES TO PROMOTE LEARNING BUDDHISM ACCORDING TO THE PRINCIPLES OF GARAVADHAMMA OF SECONDARY SCHOOL STUDENTS UNDER OFFICE OF SECONDARY EDUCATIONAL SERVICE AREA
Main Article Content
Abstract
This research article aimed to propose a model for organizing activities to promote learning Buddhism according to the principles of Garavadhamma VI of secondary school students under Office of Secondary Educational Service Area. Mixed methods research was designed, and there were 3 research steps: 1) to study the condition of teaching and learning activities in Buddhism, and a questionnaire was used for collecting data from 381 samples. The data were analyzed using statistical methods such as frequency, percentage, mean and standard deviation; 2) the model was developed by interviewing 10 key informants, and the data was analyzed by content analysis; and 3) the model was proposed with focus group discussion of 10 experts. Data was analyzed by content analysis. Results showed that a model for organizing activities to promote learning Buddhism according to the principles of Garavadhamma VI of secondary school students under Office of Secondary Educational Service Area consisted of Part 1 Preface which were 1) Environment, 2) Principles, 3) Objectives; Part 2 Model which were 1) Principles, 2) Follow Buddhist duties and manners, 3) Management process; Part 3 Implementation Procedures which were 1) Structure, 2) Decision Making, 3) Assessment Guidelines; and Part 4 Conditions for Success.
Article Details
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
References
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2552). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพมหานคร: บิสซิเนสอาร์แอนด์.
ปิยะนาถ บุญมีพิพิธ. (2551). การพัฒนารูปแบบการจัดการความรู้ของสถานศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฏีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พระครูสุพลวุฒิกร (ทวนชัย สุภโร). (2557). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนการสอนธรรมศึกษาในโรงเรียนมัธยมศึกษา กรุงเทพมหานคร และจังหวัดนนทบุรี. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาอำนาจ เตชวโร (ทองเพ็ชร). (2558). รูปแบบการจัดการการเรียนรู้ตามมาตรฐานการศึกษาแห่งชาติ ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 5. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วิไล ตั้งจิตสมคิด. (2534). การศึกษาและความเป็นครูไทย. กรุงเทพมหานคร: โอ เอส พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
วีรชัย อนันต์เธียร. (2557). กลยุทธ์การพัฒนาจริยธรรมสำหรับเยาวชนไทย. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมชาย วรกิจเกษมสกุล. (2553). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. อุดรธานี: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ . (2543). กระบวนการปฏิรูปการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ.