การผลิตบัณฑิตแพทย์แผนไทย ระดับปริญญาวิทยาลัยการแพทย์พื้นบ้านและการแพทย์ทางเลือก มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

Main Article Content

ชนาภา ไวยลาพี
กันยานุช เทาประเสริฐ
ยิ่งยง เทาประเสริฐ
ศิวพงษ์ ตันสุวรรณวงค์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเป็นมาของการผลิตบัณฑิตในหลักสูตรการแพทย์แผนไทยบัณฑิต กรณีศึกษาวิทยาลัยการแพทย์พื้นบ้านและการแพทย์ทางเลือก มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ คือ การวิเคราะห์เอกสารและสัมภาษณ์เจาะลึกคณบดีผู้ก่อตั้งวิทยาลัยการแพทย์ สรุปผลการวิจัยพบว่า ความเป็นมาในการผลิตบัณฑิตแพทย์แผนไทยในหลักสูตรการแพทย์แผนไทยบัณฑิต ของวิทยาลัยการแพทย์ เกิดขึ้นจากการดำเนินภารกิจของคณบดีผู้ก่อตั้ง ในโครงการสังคายนาองค์ความรู้การแพทย์พื้นบ้านล้านนา และมีความต้องการขยายผลการดำเนินภารกิจสู่การพัฒนาเป็นหลักสูตรในระดับปริญญาตรี แต่ด้วยข้อจำกัดด้านกฎหมายวิชาชีพที่ยังไม่รองรับการทำหน้าที่ของแพทย์พื้นบ้าน ทำให้ยังไม่สามารถจัดการเรียนการสอนได้ และในขณะเดียวกันคณะกรรมการวิชาชีพสาขาการแพทย์แผนไทยที่ต้องการสถาบันการศึกษาการแพทย์แผนไทย เพื่อรองรับการผลิตกำลังคนด้านการแพทย์แผนไทยตามพระราชบัญญัติการประกอบโรคศิลปะ พ.ศ. 2542 ซึ่งเป็นจุดร่วมของทั้งสองฝ่ายและเกิดเป็นเงื่อนไขข้อตกลงร่วมกัน นอกจากนี้ยังมีปัจจัยเสริมที่เกี่ยวข้องคือปัจจัยด้านสถานการณ์ภายนอกทั้งการส่งเสริมจากภาครัฐและความต้องการของประชาชนในการพึ่งพาแพทย์แผนไทยเพื่อเป็นทางเลือกในการแก้ไขปัญหาสุขภาพ และปัจจัยด้านกฎหมายที่เอื้อให้มีสถาบันการศึกษาการแพทย์แผนไทย ประเภท ข และหัวใจสำคัญของการจัดการศึกษาในหลักสูตรนี้คือการพัฒนาองค์ความรู้การแพทย์แผนไทยและการพัฒนาอาจารย์ผู้สอนโดยผ่านการวิจัยและพัฒนาในระดับบัณฑิตศึกษา

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ไวยลาพี ช., เทาประเสริฐ ก., เทาประเสริฐ ย., & ตันสุวรรณวงค์ ศ. (2021). การผลิตบัณฑิตแพทย์แผนไทย ระดับปริญญาวิทยาลัยการแพทย์พื้นบ้านและการแพทย์ทางเลือก มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 8(3), 157–165. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDMCU/article/view/246794
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กนกอร เพียรสูงเนิน. (2562). การศึกษาเส้นประธานสิบ กรณีศึกษาเส้นกาลทารี. วิทยานิพนธ์การแพทย์แผนไทยมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

คณะกรรมการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านสุขภาพแห่งชาติ. (2560). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาภูมิปัญญาไท สุขภาพวิถีไท ฉบับที่ 3 พ.ศ. 2560-2564. แหล่งที่มา http://www.thaihof.org/16766-2/ สืบค้นเมื่อ 20 ต.ค 2563.

ชำนาญ เล็กบรรจง. (2531). พัฒนาการหลักสูตรศิลปะหัตกรรม สาขาช่างโลหะรูปพรรณ วิทยาลัยศิลปหัตถกรรมนครศรีธรรมราช. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ฐิติรัตน์ ชัยชนะ และคนอื่นๆ. (2563). การศึกษาและติดตามผลการรักษาโรคข้อเข่าเสื่อมระยะเริ่มต้นด้วยการแพทย์แผนไทย. วารสารหมอยาไทยวิจัย. 6(1). 45-54

ปิณิดา ถนอมศักดิ์. (2558). การศึกษาและพัฒนากระบวนการวัดผลและประเมินผลการใช้การนวดไทย เพื่อการบำบัดรักษาอาการเจ็บป่วย. วิทยานิพนธ์การแพทย์แผนไทยมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. (2560). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 134 ตอนที่ 40 ก หน้า 15 (6 เมษายน. 2560).

วิทยาลัยการแพทย์พื้นบ้านและการแพทย์ทางเลือก มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. (2550). หลักสูตรการแพทย์แผนไทยบัณฑิต หลักสูตรใหม่ พ.ศ.2546. เชียงราย: วิทยาลัยการแพทย์พื้นบ้านและการแพทย์ทางเลือก. (อัดสำเนา)

ศูนย์วิจัยและพัฒนาการแพทย์พื้นบ้าน สถาบันราชภัฏเชียงราย. (2544). โครงการสังคายนาองค์ความรู้หมอเมือง เพื่อพัฒนาระบบและตำราอ้างอิงของการแพทย์พื้นบ้านล้านนา. รายงานการวิจัย. ศูนย์วิจัยและพัฒนาการแพทย์พื้นบ้าน สถาบันราชภัฏเชียงราย.

สายฝน สมภูสาร และคนอื่นๆ. (2562). ผลการรักษาโรคเรื้อนกวางด้วยกรรมวิธีการแพทย์แผนไทย. วารสารวารสารการวิจัยกาสะลองคำ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. 13(1). 95-101

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2555). มาตรฐานกำหนดตำแหน่ง ฉบับแก้ไขเพิ่มเติมครั้งที่ 2. แหล่งที่มา https://www.ocsc.go.th/job/แพทย์แผนไทย สืบค้นเมื่อ 12 ธ.ค. 2563.