CURRICULUM DEVELOPMENT OF ENHANCING READING LITERACY SKILL THROUGH CONTEMPLATIVE EDUCATION FOR STUDENTS WITH LEARNING DISABILITIES
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The research’s purposes are to develop and to study curriculum implementation results of enhancing reading literacy skill curriculum based on the contemplative education with learning disability students. The proposed curriculum’s development was evaluated by 3 experts at the good level with mean total of 3.93.
At Sorndee (Phacharat Anusorn) School in Phra Nakhon Si Ayutthaya Province, 7 of learning disability students from Prathom Suksa 4 to 5 were purposively selected to be the samples. The research tools were lesson plans, reading literacy skill test, behavior observation form and satisfaction interview questions performed. Also, the statistics used in this study were the average, the standard deviation, and the t-test.
The results were as follows:
- The reading literacy skill enhancing curriculum based on the contemplative
education with learning disability students was successfully developed. The index of time objective congruence (IOC) of the proposed curriculum is 3.93.
- The proposed curriculum implementation results were revealed followings:
- The average posttest score of the reading literacy skill outweighs the average pretest score with the significance of .05.
- All the learning disability students’ reading literacy skill is successfully improved; they also have better meditation and can connect prior knowledge with new knowledge better.
2.3 The students satisfied activities such as meditation, painting, bell signals listening, and group work. The students like reading content of documentary “Phon Luang” the most and dislike reading of news “Boat crashes at Ayutthaya ” the most.
Article Details
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
References
เทพกัญญา พูลนวล. (2553). ผลการใช้วิธีสอนตามแนวจิตตปัญญาศึกษาที่มีต่อความสามารถในการสื่อสารภาษาไทย พฤติกรรมความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ และความสุขในการเรียนรู้ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน. คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยทักษิณ.
ประเวศ วะสี. (2550). ความเป็นมนุษย์กับการเข้าถึงสิ่งสูงสุด ความจริง ความดี ความงาม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: กรีนปัญญาญาณ ริมปิงการพิมพ์.
ประเวศ วะสี. (2550). ปาฐกถาสวัสดิ์ สกุลไทย์: มหาวิทยาลัยจิตตปัญญาศึกษาและไตรยางค์แห่งการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
ปิยะรัตน์ อินทะสุข. (2557). การพัฒนารูปแบบการสอนตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษาเพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาไทย ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
ผดุง อารยะวิญญู. (2541). รายงานการวิจัยประกอบร่างพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ ประเด็นการศึกษาพิเศษ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการศึกษาแห่งชาติ.
ผดุง อารยะวิญญู. (2542). การศึกษาสำหรับเด็กที่มีความต้องการพิเศษ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: รำไทยเพรส.
ผดุง อารยะวิญญู. (2544). เด็กที่มีปัญหาในการเรียนรู้. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: รำไทยเพรส.
พระมหาสุพจน์ สุเมโธ (พานทอง). (2558). ไตรสิกขาสู่การพัฒนาการเรียนรู้. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ปีที่ 2 ฉบับที่ 2 พฤษภาคม-สิงหาคม: ๘๑-๙๓
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ. (2542). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 116 ตอนที่ 74 ก หน้า 7-8.
เพชรดาว นิลสว่าง. (2554). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการรู้เรื่องการอ่านของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 สำนักเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจังหวัดศรีสะเกษ. วิทยานิพนธ์การศึกษา มหาบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.