A STUDY OF FEATURES GOOD CITIZENSHIP AND FEATURES CONDUCIVE TO THE DEVELOPMENT OF THE COUNTRY OF THAI STUDENT IN EASTERN AREA
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to compare the features good citizenship of primary and secondary students with different gender. , compare the features conducive to the development of the country of primary and secondary students with different gender. , Study the interaction between gender of primary and secondry students has a positive effect on the features good citizenship and features conducive to the development of the country. and study the relationship between of the features good citizenship and features conducive to the development of the country based on independent variables. The samples consist of 384 students in the primary and secondary school. The instrument was questionnaire. And the statistics used analyze the data were Mean ( ) , Standard Deviation (S.D.) , Pearson’s Product – Moment correlation coefficient and two-way analysis of variance.
The results were as follows :
Thai student in eastern area have the features good citizenship and features conducive to the development of the country were found as a total and each aspect were at a high level. , Primary and secondary students with different gender. There are generosity , krengchai and high achievement motivation with significant difference at .05 level. , The variance of features good citizenship and features conducive to the development of the country using two independent variance gender and grade level that two independent variance did not interact. But the different in the grade level affect the features good citizenship and features conducive to the development of the country and the krengchai and high achievement motivation. And The correlation between features good citizenship and features conducive to the development of the country of thai student in eastern area with statistically significant at .01 level
Article Details
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
References
จรรจา สุวรรณทัต ดวงเดือน พันธุมนาวิน และเพ็ญแข ประจนปัจจนึก. (2521). พฤติกรรมศาสตร์ เล่ม 1 พื้นฐานความเข้าใจทางจิตวิทยา. กรุงเทพมหานคร : ไทยวัฒนาพานิช.
จรินทิพย์ โคธีรานุรักษ์. (2551). ผลของกลุ่มจิตวิทยาพัฒนาตนและการปรึกษาแนวพุทธต่อความเอื้อเฟื้อของนักศึกษามหาวิทยาลัยชั้นปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาจิตวิทยาการปรึกษา. คณะจิตวิทยา :จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไชยรัตน์ ปราณี. (2531). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนพฤติกรรมการทำงานกลุ่ม และความรับผิดชอบต่อสังคมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 เรียนสังคมศึกษา โดยการสอนแบบซึนติเคมกับการสอนตามคู่มือครู. ปริญญานิพนธ์ศึกษามหาบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน. คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ฐิติชัย รักบำรุง. (2558). การพัฒนาชุดฝึกอบรมเพื่อเสริมสร้างจิตสาธารณะของนิสิตวิทยาลัยการศึกษามหาวิทยาลัยพะเยา. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการฝึกอบรมและพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยบูรพา
ฐิติมา ปานยงค์. (2559). การเปรียบเทียบการรับรู้สภาพแวดล้อมในการเรียนปฏิบัติการชีววิทยาและเจตคติเชิงวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ที่มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ต่างกัน. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การศึกษา. คณะครุศาสตร์: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ณัฐวุฒิ ธูปทอง. (2550). บุคลิกภาพความเป็นผู้นำของนักเรียนที่มีรูปแบบการอบรมเลี้ยงดูต่างกัน. ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์:มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ถวิล แสนสิทธิสกุลเลิศ. (2556). ปัจจัยด้านลักษณะความเป็นผู้นำของนักเรียนที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น โรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ธีรภาภรณ์ ดงอนนท์. (2552). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความมีวินัยในตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาเลย เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาวิจัยและการประเมินผลการศึกษา. คณะครุศาสตร์ : มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
นิตยา สิทธิเสือ. (2553). ผลของการเสริมสร้างพลังแห่งตนตามทฤษฎีโปรแกรมภาษาประสาทสัมผัสที่มีต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นโรงเรียนบ้านทับช้าง จังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. (2545, 19 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 19 ตอนที่ 123 ก.หน้า 3.
พสิษฐ์ สรรพเจริญกิจ. (2555). ความรู้สึกเห็นคุณค่าของตนเองในองค์การ แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์และบรรยากาศองค์การที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการสร้างความสำเร็จในองค์การของพนักงานแผนกผลิต บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
พิรจิต บุญบันดาล. (2551). คุณลักษณะผู้นำยุคใหม่แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์กับประสิทธิผลขององค์การ. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ. คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
รัตนา มาแป้น. (2549). การศึกษาเปรียบเทียบความเอื้อเฟื้อระหว่างวัยเด็ก วัยรุ่น และวัยผู้ใหญ่.วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาพัฒนาการ. คณะศึกษาศาสตร์:มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
รุ่งเรือง ตันเจริญ. (2560). ยุทธศาสตร์การส่งเสริมความมีวินัยของนักเรียนโดยความร่วมมือระหว่างสถาบันครอบครัวและสถาบันการศึกษา. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาและการพัฒนาสังคม. คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยบูรพา.
วิสุทธิ์ คงกัลป์. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างความสามารถในการให้เหตุผล การจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ การรับรู้ความสามารถของตนเองในการเรียนรู้คณิตศาสตร์ และแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์ กับความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 16. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สุจิตรา ธนะสูตร. (2552). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความรับผิดชอบในการเรียนของนักเรียน ช่วงชั้นที่ 3 โรงเรียนสังกัดเทศบาลเมืองเลย จังหวัดเลย. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาและประเมินผลการศึกษา. คณะครุศาสตร์: มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
สุจินต์ ปรีชามารถ. (2515). ความคิดสร้างสรรค์ ความเกรงใจและลักษณะความเป็นผู้นำของนักเรียนที่ประพฤติคล้อยตามและที่ขัดแย้งกับสังคม. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
สุชา จันทร์เอม และสุรางค์ จันทร์เอม. (2519). จิตวิทยาพัฒนาการเล่ม 1. กรุงเทพมหานคร : ไทยวัฒนาพานิช.
สุวรีย์ จึงเจริญรัตน์.(2556).นวัตกรรมการศึกษาเพื่อพัฒนาคุณลักษณ์ที่พึงประสงค์ด้านการมีวินัยในตนเองใฝ่เรียนรู้ มารยาทในสังคม และรู้เท่าทันการเปลี่ยนแปลงของนักเรียนโรงเรียนอนุบาลระยอง. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยบูรพา.
Berns,R.M. (1985). Child,family,community. NewYork : Holt, Rinehart and Winston
Cronbach, Lee. J. (1990). Essentials of Psychology Testing . 5thed.New York : Harper Collins Pub ; ishers Inc.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research ctiuities. Educational and Psychological Measurement, 30 (3):608