ปัจจัยทางจิตสังคมที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการใช้ชีวิตอย่างพอเพียง ของชาวสวนยางพาราพารา ตำบลทุ่งขมิ้น อำเภอนาหม่อม จังหวัดสงขลา

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้ เป็นการศึกษาความสัมพันธ์เปรียบเทียบ ที่มีกรอบแนวคิดพื้นฐานมาจากทฤษฎีรูปแบบปฏิสัมพันธ์นิยม และทฤษฎีทางด้านจิตวิทยาทั้งในประเทศและต่างประเทศ มีจุดมุ่งหมายคือ เพื่อแสวงหาว่าปัจจัยใดที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการใช้ชีวิตอย่างพอเพียง และแสวงหากลุ่มชาวสวนยางพาราที่มีพฤติกรรมการใช้ชีวิตอย่างพอเพียงน้อย โดยกลุ่มตัวอย่างที่ศึกษา คือ ชาวสวนยางพารา ในเขตพื้นที่ตำบลทุ่งขมิ้น อำเภอนาหม่อม จังหวัดสงขลา ที่มีอายุตั้งแต่ 17 ปีขึ้นไป รวม 420 คน จากการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นกำหนดโควตา เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถาม และทำการวิเคราะห์ข้อมูลในกลุ่มรวม และ 10 กลุ่มย่อย ที่แบ่งตามลักษณะทางชีวสังคมของกลุ่มตัวอย่าง ด้วยสถิติวิเคราะห์แบบถดถอยพหุคูณ และการวิเคราะห์ความแปรปรวน 3 ทาง ผลการวิจัยพบว่า เมื่อนำคะแนนพฤติกรรมการใช้ชีวิตอย่างพอเพียง มาทำการวิเคราะห์ถดถอยแบบพหุคูณที่ใช้ตัวแปรลักษณะสถานการณ์ จิตลักษณะเดิม และจิตลักษณะตามสถานการณ์ เป็นตัวทำนาย สามารถทำนายในกลุ่มรวมได้ 52.5% โดยมีลำดับตัวทำนายที่สำคัญคือ การเห็นแบบอย่างจากคนรอบข้าง ลักษณะมุ่งอนาคตควบคุมตน และทัศนคติที่ดีต่อการดำรงชีวิต ตามลำดับ ทั้งนี้เมื่อทำการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบสามทางเพื่อแสวงหากลุ่มชาวสวนยางพาราที่มีพฤติกรรมการใช้ชีวิตอย่างพอเพียงน้อย พบว่ากลุ่มชาวสวนยางพาราที่มีพฤติกรรมการใช้ชีวิตอย่างพอเพียงน้อย คือ กลุ่มชาวสวนยางพาราที่มีเพศชาย ผลการวิจัยสามารถเป็นข้อเสนอแนะเชิงปฏิบัติให้กับหน่วยงานพัฒนาชุมชนเพื่อเป็นการยกระดับคุณภาพชีวิตของชาวสวนยางพารา รวมทั้งเป็นการต่อยอดพื้นฐานการวิจัยพฤติกรรมการใช้ชีวิตอย่างพอเพียงในอนาคต