การท่องเที่ยวเชิงนันทนาการสำหรับกลุ่มผู้สนใจเฉพาะ: คืออะไร
บทคัดย่อ
บทคัดย่อไม่สมบูรณ์
References
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2554). คู่มือท่องเที่ยวสำหรับสินค้าท่องเที่ยวกลุ่มความสนใจพิเศษ 4 กลุ่ม (Special Interest Tourism).
ฉันทัช วรรณถนอม. (2552). การวางแผนและการจัดรายการนำเที่ยว. กรุงเทพฯ: บริษัท วิรัตน์ เอ็ดดูเคชั่น จำกัด.
ฉันทัช วรรณถนอม. (2552). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัดสามลดา.
เทพประสิทธิ์ กุลธวัชวิชัย. (2551). การเป็นผู้นำนันทนาการ. เอกสารคำสอนรายวิชา 3906303. กรุงเทพฯ: กลุ่มวิชานันทนาการศาสตร์และการจัดการกีฬา สำนักวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนกฤต สังข์เฉย. (2550). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและการบริการ. เพชรบุรี: คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตสารสนเทศเพชรบุรี.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวธุรกิจที่ไม่มีวันตายของประเทศไทย. กรุงเทพฯ:
ซี.พี.บุ๊ค สแตนดาร์ด.
เลิศพร ภาระสกุล. (2555). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.วารัชต์ มัธยมบุรุษ. รูปแบบการท่องเที่ยว. ค้นเมื่อวันที่ 6 กรกฎาคม 2558, จาก http://tourismatbuu.wordpress.com
วรรณา ศิลปะอาชา และคณะ. (2555). การจัดการทรัพยากรท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. มหาวิทยาลัยสุโขทัย ธรรมาธิราช.
สมบัติ กาญจนกิจ. (2544). นันทนาการและอุตสาหกรรมท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมบัติ กาญจนกิจ. (2546). หลักการนันทนาการ. กรุงเทพฯ: สำนักวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิมล ตั้งสัจจพจน์. (2553). นันทนาการและการใช้เวลาว่าง. กรุงเทพฯ: บริษัท เอดิสันเพรสโพรดักส์ จำกัด.
สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดระนอง. (2554). คู่มือ กระบวนการส่งเสริมด้านการท่องเที่ยวจังหวัดระนอง. กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
Boniface, B.G. and C. Cooper. (1994). The Geography of Travel & Tourism. Oxford: Butterworth Heinmann.
Culp, R. H. Adolescent Girls and Outdoor Recreation. A Case Study Examining Constraints and Effective Programming. Psychology Literature. University of Idaho, 1998(356-379).
Kruja, D.T. and Gjyrez, A.B. (2011). The Special Interest Tourism Development and the Small Regions. TURIZAM Volume 15.
McIntosh, R. W. & Goelder, C. R. (1986). Tourism principles, practices, philosophies. 5th ed. New York: John Wiley & Sons.
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรีและบุคลากรท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
