แนวทางการพัฒนาหลักสูตรระยะสั้นด้านอุตสาหกรรมสิ่งทอ และแฟชั่น
คำสำคัญ:
การพัฒนาหลักสูตร, หลักสูตรระยะสั้น, อุตสาหกรรมสิ่งทอและแฟชั่นบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาแนวโน้มความต้องการในการพัฒนาศักยภาพและการพัฒนาอาชีพด้านสิ่งทอและแฟชั่น 2) เพื่อการพัฒนาหลักสูตรระยะสั้นด้านสิ่งทอและแฟชั่นให้มีความเหมาะสมกับความต้องการของผู้ประกอบการและบุคลากรด้านสิ่งทอ และ 3) เพื่อเป็นแนวทางในการจัดหลักสูตรระยะสั้นด้านสิ่งทอและแฟชั่นให้มีประสิทธิภาพและสามารถสร้างรายได้ และเป็นการวิเคราะห์พัฒนาหลักสูตรระยะสั้นด้านอุตสาหกรรมสิ่งทอและแฟชั่นจากผู้ประกอบการและบุคลากร โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือศึกษาความต้องการในการพัฒนาศักยภาพบุคลากรด้านอุตสาหกรรมสิ่งทอและแฟชั่น ความต้องการฝึกอบรมเพื่อพัฒนาศักยภาพบุคลากรด้านสิ่งทอและแฟชั่น รวมถึงปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเลือกใช้บริการหลักสูตรระยะสั้นด้านสิ่งทอ ผลการวิจัย ด้านบทบาทหน้าที่ผู้ประกอบการต้องการพัฒนาความสามารถการใช้ภาษา ความรู้ตามสายงาน ความรู้ด้านอุตสาหกรรมต้นน้ำ คือ กลุ่มเส้นใยธรรมชาติ และเส้นใยประดิษฐ์ โดยแตกต่างกับบุคลากรที่มีความต้องการพัฒนาความรู้ความสามารถทางด้านอุตสาหกรรมปลายน้ำ คือ เครื่องนุ่งห่ม เครื่องประกอบการต่างกายและเคหะสิ่งทอ ด้านหลักสูตรวิชาชีพของอุตสาหกรรมต้นน้ำ กลางน้ำ และปลายน้ำ ผู้ประกอบการต้องการพัฒนาสมบัติพิเศษของเส้นใยสอดคล้องกับบุคลากรอีกทั้งยังมีความต้องการฝึกอบรมด้านนวัตกรรมการย้อมสีธรรมชาติ สำหรับการฝึกอบรมพัฒนาศักยภาพด้านสิ่งทอและแฟชั่นมีความแตกต่างกัน ผู้ประกอบการต้องการฝึกอบรมด้านการจัดการสินค้าแฟชั่น โดยที่กลุ่มบุคลากรต้องการด้านการฝึกอบรมมัดย้อมและเทคนิคการย้อมสี ด้านปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเลือกใช้
References
จรัสพิมพ์ วังเย็น. (2559). การวิเคราะห์ผลิตภัณฑ์ผ้าผืนพาซาญ่า. ปริญญานิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาศิลปวัฒนธรรมวิจัย บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ทองฟู ศิริวงศ์. (2536). การฝึกอบรมและการพัฒนาบุคลากร. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาการจัดการ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2555). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลด้วย SPSS และ AMOS. พิมพ์ครั้งที่ 13. กรุงเทพมหานคร: เอส อาร์ พริ้นติ้ง แมสโปรดักส์.
พิศวรรณ ณ ลำปาง, ทิพวัลย์ คาคง, และเพชรสุดา เพชรใส. (2562) การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเรื่อง การประดิษฐ์งานเดคูพาจสำหรับนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4-6 โรงเรียนพิบูลวิทยาลัย จังหวัดลพบุรี. วารสารลวะศรี มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี, 3 (2), หน้า 85-93
ยุทธ ไกยวรรณ์. (2559). การวิจัยและพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรม. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิทยา อินทร์สอน, สุขอังคณา แถลงกัณฑ์, และปัทมาพร ท่อชู. (2552). นวัตกรรมอุตสาหกรรมสิ่งทอสีเขียว. ค้นเมื่อ 17 มกราคม 2561, จาก http://www.thailandindustry.com/onlinemag/view2.php?id=322§ion=37&issues=23
วัชรากร ร่วมรักษ์. (2560). อุตสาหกรรมสิ่งทอและเครื่องแต่งกาย. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์วิจัยเศรษฐกิจ ธุรกิจ และ เศรษฐกิจฐานราก.
สถาบันพัฒนาอุตสาหกรรมสิ่งทอ. (2554). แผนแม่บทการพัฒนาอุตสาหกรรมสิ่งทอและเครื่องนุ่งห่มไทย พ.ศ. 2555–2559. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพัฒนาอุตสาหกรรมสิ่งทอ.
สถาบันพัฒนาอุตสาหกรรมสิ่งทอ. (2555). สถิติสิ่งทอไทย 2554/2555. กรุงเทพมหานคร: อาร์ตแอนด์พาร์ท อัพเดท
สุรพล นิติไกรพจน์. (2551). การจัดองค์กรเพื่อหารายได้ของมหาวิทยาลัยไทยกรณีศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. ค้นเมื่อ 25 ตุลาคม 2561, จาก http://www.openbase.in.th/http:/%252Fwww.panyathai.or.th/wiki/index.php/การจัดองค์กรเพื่อหารายไ%25
อภิรัฐ โสฬัศ, นิอร ดาวเจริญพร, รุ่งฤทัย รำพึงจิต, มานิตย์ แก้ววงษ์ศิริ, และสมทรง สีตลายัน (2560). ความต้องการการฝึกอบรมงานศิลปะประดิษฐ์เพื่อสร้างอาชีพของกลุ่มอาชีพสหกรณ์ศิลปะประดิษฐ์ จังหวัดนนทบุรี. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรีและบุคลากรท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว