บทบาทหน้าที่การสื่อสารเพื่อสุขภาพในมุมมองของคนรุ่นใหม่ต่อการรําไทเก๊ก

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่อง บทบาทหน้าที่การสื่อสารเพื่อสุขภาพในมุมมองของคนรุ่นใหม่ต่อการรำไทเก๊ก มีวัตถุประสงค์การวิจัย (1) เพื่อศึกษากระบวนการสื่อสารการรำไทเก๊กระหว่างคนรุ่นใหม่และผู้สอน (2) เพื่อศึกษาบทบาทหน้าที่ของการรำไทเก๊กของคนรุ่นใหม่และผู้สอน และ (3) เพื่อศึกษาการให้ความหมายการรำไทเก๊กของคนรุ่นใหม่และผู้สอน ซึ่งแบ่งออกเป็น หน้าที่ชัดเจน หน้าที่แอบแฝง/ซ่อนเร้น หน้าที่หายไป การไม่ทำหน้าที่ การศึกษานี้จึงใช้การสัมภาษณ์แบบเจาะลึก (in-Depth Interview) แบบทางการและไม่เป็นทางการ การศึกษาประชากรในงานวิจัยนี้ คือ กลุ่มคนที่สอนและคนรุ่นใหม่ที่รำไทเก๊กแบบ traditional ในกรุงเทพ โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ได้แก่ (1) ผู้สอนไทเก๊กแบบ traditional และมีประสบการณ์ในการสอน 5 ปีขึ้นไป จำนวน 2 คน (2) คนรุ่นใหม่ที่รำไทเก๊กแบบ traditional และมีประสบการณ์ในการรำ 1 ปีขึ้นไป และรำไทเก๊กในกรุงเทพมหานคร มีอายุระหว่าง 15-30 ปี

ผลการวิจัย พบว่า (1) ด้านการสื่อสาร ผู้ส่งสารมีบทบาทสำคัญในการถ่ายทอด และการรำแบบใหม่จะช่วยขยับขยายพื้นที่การรำเพื่อให้ไทเก๊กยังคงดำรงอยู่ต่อไปได้ ผู้ส่งสารต้องเป็นผู้ที่มีประสบการณ์มากกว่า 10 ปี จึงจะสามารถสื่อสารได้อย่างมีอุปสรรคน้อยที่สุด การเรียนโดยรับฟังจากผู้สอนโดยตรงจะช่วยให้ผู้เรียนไม่ได้รับบาดเจ็บเพื่อให้ผู้เรียนมีสุขภาพที่ดี (2) บทบาทการรำไทเก๊ก พบการทำหน้าที่เดิมคือ การรำไทเก๊กทำให้สุขภาพของผู้รำดีขึ้น ภายใต้เงื่อนไขเวลาว่าผู้ฝึกต้องฝึกการรำอย่างน้อย 3-5 เดือน และต้องรำอย่างถูกต้องจึงจะส่งผลดีต่อสุขภาพ เมื่อไทเก๊กขยายไปยังคนรุ่นใหม่จึงมีการดัดแปลงท่ารำ เพลง พื้นที่การรำ เพราะคนรุ่นใหม่ต้องการความสนุกและความสวยงามในการออกกำลังกาย ทำให้ไทเก๊กสามารถถ่ายทอดไปยังคนรุ่นใหม่ได้ (3) การให้ความหมายการรำไทเก๊ก พบว่า ก่อนรำเป็นการให้ความหมายตามสิ่งที่พบเห็นและรับรู้จากบุคคลใกล้ตัวและตามสื่อภาพยนตร์ แต่ความหมายหลังรำไทเก๊กเป็นด้านรับรู้จากประสบการณ์โดยตรงที่ผู้รำได้มาฝึกเองและเป็นความหมายในด้านสุขภาพ