การพัฒนาเส้นทางท่องเที่ยวชุมชน ในอำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ

ผู้แต่ง

  • วสุรัตน์ ด้วงสุวรรณ สาขาวิชาการจัดการเทคโนโลยีโลจิสติกส์เพื่อการกระจายสินค้า สังกัด คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี

คำสำคัญ:

เส้นทางท่องเที่ยว, การท่องเที่ยวชุมชน, จังหวัดสมุทรปราการ

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาสภาพการเป็นแหล่งท่องเที่ยวในเขตอำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ (2) เพื่อศึกษาข้อมูลการพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวในเขตอำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ (3) เพื่อทดสอบเส้นทางการท่องเที่ยวและประเมินเส้นทางท่องเที่ยว ผู้ให้ข้อมูลหลักจำนวน   35 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสัมภาษณ์เชิงลึก และแบบการเปรียบเทียบรายคู่โดยกระบวนการวิเคราะห์ตามลำดับชั้น และเสนอผลการวิเคราะห์ข้อมูลสำคัญของการพัฒนาเส้นทางท่องเที่ยว ในเขตอำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ ผลการศึกษา พบว่า สภาพการเป็นแหล่งท่องเที่ยวในอำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ อาทิ (1) ชุมชนบ้านบางกะอี่ ตำบลบางปลา (2) ตลาดน้ำบางโฉลง ตำบลบางโฉลง (3) ท่องเที่ยวเชิงสุขภาพปั่นจักรยานชมส่วนเกษตร (ผักกระเฉด) ตำบลหนองปรือ และ (4) ตลาดน้ำโบราณบางพลี อำเภอบางพลี  การพัฒนาเส้นทางท่องเที่ยว อาทิ (1) การเชื่อมโยงเส้นทางเข้าสู่แหล่งท่องเที่ยวในพื้นที่ (2) การเสริมเรื่องราวเส้นทางเข้าสู่แหล่งท่องเที่ยวให้เป็นที่น่าสนใจ (3) การออกแบบเส้นทางเข้าสู่แหล่งท่องเที่ยวด้วยเทคโนโลยีสมัยใหม่ และผลการเลือกแหล่งท่องเที่ยวในการทดสอบและประเมิน ได้แก่ แหล่งท่องเที่ยวชุมชนบ้านบางกะอี่ ตำบลบางปลา อำเภอบางพลี โดยมีค่าน้ำหนักความสำคัญมากที่สุด ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 0.49 และผลการประเมิน ด้านเส้นทางภายในแหล่งท่องเที่ยวโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ( equation=3.47, S.D.=0.91) และด้านเส้นทางท่องเที่ยวเชื่อมโยงกับแหล่งท่องเที่ยวชุมชนในพื้นที่โดยรวม อยู่ในระดับปานกลาง ( equation=3.18, S.D.=0.84 ) 

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

กลุ่มส่งเสริมและพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชน. (2560). คู่มือการพัฒนาศักยภาพบุคลากรด้านการท่องเที่ยวชุมชน. กรุงเทพมหานคร: ปาร์ตี้บูม.

เกษม กุณาศรี และคณะ. (2559). รายงานวิจัยเรื่องการเลือกเอกลักษณ์ท้องถิ่นสำหรับพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชน กรณีศึกษากลุ่มวิสาหกิจชุมชนบ้านห้วยพู. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

จิรวัฒน์ พิระสันต์ และคณะ. (2558). รายงานวิจัยเรื่องการพัฒนาชุมชนรอบอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัยแบบมีส่วนร่วมโดยใช้องค์ความรู้ทางด้านวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยว. พิษณุโลก: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).

ชุมพล รอดแจ่ม. (2555). รายงานวิจัยเรื่องเส้นทางการท่องเที่ยวเชิงศิลปวัฒนธรรม อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี. กรุงเทพมหานคร: วิทยาลัยราชพฤกษ์.

ชมภูนุช หุ่นนาค. (2558). การศึกษาวิจัยเรื่องการศึกษาความเชื่อมโยงของแหล่งท่องเที่ยวในจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์. 5 (2), 113-114. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยวไลยลงกรณ์.

สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดเลย. (2559). คู่มือการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว (แหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศ).

ธัชกร ภัทรพันปี. (2561). การประกอบธุรกิจในยุคดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: โปรแทคปริ้นติ้ง.

ปรัชมาศ ลัญชานนท์ และคณะ. (2556). ความเชื่อมโยงของกิจกรรมด้านการท่องเที่ยวในเมืองประวัติศาสตร์เชียงใหม่ ในการประชุมวิชาการภูมิทัศน์และสิ่งแวดล้อม (ครั้งที่1). 5-6 ธันวาคม 2556, 110-126. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

ฝ่ายนโยบายและแผนอำเภอบางพลี. (2559). แผนดำเนินงานประจำปี 2560. สมุทรปราการ: สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดสมุทรปราการ.

สภาปฏิรูปแห่งชาติ. (2558). วาระพัฒนาที่ 1 : การพัฒนาด้านการท่องเที่ยวสำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร ปฏิบัติหน้าที่สำนักงานเลขาธิการสภาปฏิรูปแห่งชาติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักการพิมพ์งานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.

สาธิต แสงโสภา. (2547). การออกแบบสนับสนุนการตัดสินใจในการประเมินระบบแผ่นพื้น โดยใช้ AHP. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิศวกรรมศาสตร์ คณะวิศวกรรม. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.

สัญญา พานิชยเวช และคณะ. (2561). รายงานวิจัยเรื่องการศึกษาพัฒนาการเมืองสวรรคโลกและมรดกวัฒนธรรมชุมชนสู่การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ โดยเครือข่ายชุมชนคนสวรรคโลก จังหวัดสุโขทัย. พิษณุโลก: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).

สำนักพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว. (2558). แนวทางการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว กรมการท่องเที่ยว.

อภิลักษณ์ เกษมผลกูล. (2559). รายงานวิจัยเรื่องการสำรวจและศึกษาทุนทางวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาเส้นทางท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม “ตามรอยวรรณคดีนิราศเรื่องพระประธมของสุนทรภู่” ในจังหวัดนครปฐม นนทบุรี และกรุงเทพมหานคร”. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (วช.) และสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)

Best, W. John. (1997). Research in Education. ed. Englewood Cliffs. New Jersey: Prentice-Hell, Inc.

Tomus L. Saaty. (1980). The Anlytic Hierarchy Process. New York: McGraw Hill.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-27

รูปแบบการอ้างอิง

ด้วงสุวรรณ ว. (2025). การพัฒนาเส้นทางท่องเที่ยวชุมชน ในอำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 19(1), 42–57. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/journaldru/article/view/272910

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย