การลดความเหลื่อมล้ำในสังคมด้วยหลักพุทธจริยศาสตร์ของประชาชนจังหวัดขอนแก่น

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาความเหลื่อมล้ำของประชาชนจังหวัดขอนแก่น 2. ศึกษาหลักพุทธจริยศาสตร์ที่ใช้ลดความเหลื่อมล้ำในสังคม และ 3. ศึกษาการลดความเหลื่อมล้ำในสังคมด้วยหลักพุทธจริยศาสตร์ ของประชาชนจังหวัดขอนแก่น เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เครื่องมือวิจัยได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงลึกและแบบสนทนากลุ่ม ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ นักวิชาการด้านสังคม เจ้าหน้าที่รัฐ และประชาชนทั่วไป รวม 30 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีพรรณนาตามหลักอุปนัยวิธี 
ผลการวิจัยพบว่า
1. ความเหลื่อมล้ำในจังหวัดขอนแก่นแบ่งออกเป็น 3 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านคุณภาพชีวิต ซึ่งรวมถึงการเข้าถึงบริการสาธารณสุข การขนส่ง และความปลอดภัย 2) ด้านเศรษฐกิจ เช่น ความยากจนและการเข้าถึงแหล่งทุน 3) ด้านการศึกษา เช่น โอกาสทางการศึกษาและอุปกรณ์การเรียน 
2. หลักพุทธจริยศาสตร์ที่สามารถนำมาใช้เพื่อลดความเหลื่อมล้ำ ได้แก่ ธรรมโลกบาล (หิริและโอตตัปปะ) พรหมวิหาร 4 (เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา) และสังคหวัตถุ 4 (ทาน ปิยวาจา อัตถจริยา สมานัตตา) 
3. การลดความเหลื่อมล้ำทางสังคมด้วยหลักพุทธจริยธรรมของชาวจังหวัดขอนแก่น ประกอบด้วยการนำ ธรรมโลกบาล พรหมวิหารธรรม และสังคหวัตถุธรรม มาใช้ในการฝึกฝนและปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรมแก่ประชาชนในระดับปัจเจก เพื่อมุ่งลดความเหลื่อมล้ำทางสังคมใน 3 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านคุณภาพชีวิต ครอบคลุมการเข้าถึงสถานพยาบาล การบริการจากบุคลากรทางการแพทย์ การบริการด้านความรู้ ระบบขนส่งสาธารณะ ความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน และการจัดสรรงบประมาณ 2) ด้านเศรษฐกิจครอบคลุมปัญหาความยากจน การเข้าถึงแหล่งทุน และการเข้าถึงสวัสดิการของภาครัฐ 3) ด้านการศึกษาครอบคลุมการเข้าถึงทรัพยากรทางการศึกษา โอกาสทางการศึกษา และอุปกรณ์ทางการศึกษา