แนวทางการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน ของสถาบันอาชีวศึกษาเอกชนในจังหวัดนนทบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ผลการวิจัยพบว่า
1) การบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของสถาบันอาชีวศึกษาเอกชนในจังหวัดนนทบุรี ในภาพรวมอยู่ในระดับสูงมาก
2) ผลการเปรียบเทียบความคิดเห็นของผู้บริหารและครูต่อการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของสถาบันอาชีวศึกษาเอกชนในจังหวัดนนทบุรี จําแนกตามตำแหน่งและขนาดของสถานศึกษาในภาพรวมไม่แตกต่างกัน ส่วนระดับการศึกษาและประสบการณ์การทำงาน พบว่า แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .01 และ .05
3) แนวทางในการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของสถาบันอาชีวศึกษาเอกชน ผู้บริหารสถานศึกษาควรมุ่งเน้นความสำคัญของการเข้าใจนักเรียนเป็นรายบุคคล การเก็บข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับนักเรียนเพื่อจัดกลุ่ม มีการจัดกิจกรรมที่หลากหลาย ให้ความสำคัญของการป้องกันและแก้ไขปัญหาโดยเฉพาะกลุ่มเสี่ยง มีการส่งต่อกรณีที่ไม่สามารถเยียวยาได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรดา มลิลา. (2564). การบริหารระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิ เขต 1. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8 (2), 31-41.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2565). คู่มือครูประจำชั้นและครูที่ปรึกษา. กรุงเทพฯ: คุรสภา.
จิตราพร สุทธิสาร.(2562). การพัฒนาแนวทางการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของสถานศึกษาเอกชน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 1. (วิทยานิพนธ์การศึกษาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
วรวุฒิ สุขะเสวก. (2563). การบริหารระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน นักศึกษาที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตนักศึกษาของวิทยาลัยอาชีวศึกษาในเขตจังหวัดนครสวรรค์. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์นครสวรรค์, 8(1), 377-392.
ปรมาภรณ์ สนธิ. (2560). แนวทางการพัฒนาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนระดับประถมศึกษาของโรงเรียน ขนาดเล็ก สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
พรพัฒน์ ภักดิ์โพธิ์ (2558) การศึกษาการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 31. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 10(3), 191-196.
รัชพล เที่ยงดี. (2563). การศึกษาการบริหารระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 18. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
ศิวา ขุนชำนาญ. (2564). การบริหารจัดการระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสงขลา เขต 1. การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 12, 12(1), 1313 –1328.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2557). พระราชบัญญัติโรงเรียนเอกชนตามมาตรฐานการอาชีวศึกษา พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2566). ข้อมูลสารสนเทศสถาบันอาชีวศึกษาใน จังหวัดนนทบุรี. สืบค้นเมื่อ 10 มีนาคม 2567, จาก http:// www.bme.vec.go.th/Report.aspx.
อาภากร แสวงการ (2563) การพัฒนาแนวทางการดำเนินงานตามระบบดูแลช่วยเหลือนักศึกษาของสถาบันอาชีวศึกษาเอกชน สังกัดสำนักงานอาชีวศึกษาจังหวัดขอนแก่น. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
Gunderson, J. (2017). Family group conference: An innovative approach to truancy inschools. A case study. Retieved March 2, 2024, available from: http://digitallibrary.usc.edu/cdm/ref/collection/p15799coll/16id/77364
Goodman, R., & others. (2003). Using the Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQ) to screen for child psychiatric discipline in a community samples. Dissertation Abstracts International, 65(10), 1178-A.
Jackson, S. M. (n.d.). (2017). The Effects of a Cognitive – Behavioral Group Counseling Intervention That Emphasizes Self-Management Techniques on the Classroom Behavior and Self-Efficacy of Middleschool Students. Retrieved August 27, from http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22221447
Krejcie, R.V., & D.W. Morgan. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Laverne, Mc. Coy-Byers. (2000). Coalition Between Schools and Community Agencies for the Contral of Truancy: Identification of Critical Factors Contributing to Coalition Effectiveness. Dissertation AbstractsInternational, 60(9).
S.M. Jackson. (2018). The effects of a cognitive - behavioral group counseling intervention that emphasizes salf-management teachniques on the classroom behavior and self-efficacy of middleschool student. http://ncbi.nlm.nih.gov/pumed/22221447.
