การรักษาโรคเชิงพุทธปรัชญาของวัดนาเดื่อ บ้านนาเดื่อ ตำบลนาแก้ว อำเภอโพนนาแก้ว จังหวัดสกลนคร

Main Article Content

พระพลัฏฐ์ ฐิตกรณีโย
จักรพรรณ วงศ์พรพวัณ
จรัส ลีกา
ปิยะนุช มาสิงห์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาหลักพุทธปรัชญาในการรักษาโรค 2) ศึกษาการรักษาโรคของวัดนาเดื่อ บ้านนาเดื่อ ตำบลนาแก้ว อำเภอโพนนาแก้ว จังหวัดสกลนคร และ 3) วิเคราะห์การรักษาโรคเชิงพุทธปรัชญา ของวัดนาเดื่อ บ้านนาเดื่อ ตำบลนาแก้ว อำเภอโพนนาแก้ว จังหวัดสกลนคร เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ศึกษาข้อมูลปฐมภูมิจากพระไตรปิฎก ทุติยภูมิจากเอกสารวิชาการ และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง มีผู้ให้ข้อมูลในการสัมภาษณ์เชิงลึก จำนวน 20 รูป/คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนาตามหลักอุปนัยวิธี
ผลการวิจัยพบว่า
1. หลักพุทธปรัชญาในการรักษาโรค ได้แก่ หลักธรรม คำสอน หรือหลักปฏิบัติซึ่งเป็นธรรมโอสถที่ใช้ในการรักษาโรคทางใจ ซึ่งเป็นโรคที่เกิดจาก โลภะ โทสะ โมหะ และโรคที่เกิดจากกรรม สำหรับธรรมโอสถที่ใช้การรักษาโรค ได้แก่ หลักภาวนา 4 อาณาปานสติ  
2. การรักษาโรคของวัดนาเดื่อ ทำการรักษาโรคอยู่วิธีหรือเรียกว่ารักษาผู้ป่วยอยู่ 2 ประเภท คือ 1) การรักษาผู้ป่วยทางกาย จะทำการรักษาด้วยแพทย์แผนไทยโดยใช้ยาสมุนไพรรักษา เช่น โรคการเหนื่อยง่าย เคล็ดขัดยอก ปวดเส้น เป็นต้น 2) การรักษาผู้ป่วยทางจิต ที่มีอาการซึมเศร้า หม่อลอย สติไม่ค่อยดี เป็นต้นจะให้ธรรมโอสถรักษา ด้วยวิธีการอบรมธรรม สวดมนต์ เจริญภาวนา แผ่เมตตา เพื่อละโลภะ โทสะโมหะและละกรรม
3. การรักษาโรคเชิงพุทธปรัชญาของวัดนาเดื่อ เป็นการรักษาโรคแบบองค์ร่วม คือการรักษาโรคทางกายและโรคทางใจควบคู่กัน ตามหลักพุทธปรัชญามนุษย์ประกอบด้วย 2 ส่วน คือ กายกับใจมนุษย์คือกระบวนการทำงานร่วมกันระหว่างกายกับใจ จะส่งผลต่อกันและกัน เมื่อกายป่วยจะส่งผลต่อใจ เมื่อจิตใจป่วยจะส่งผลต่อกาย พุทธปรัชญาจึงโรคแบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ โรคทางกายกับโรคทางใจ โรคทางกายจะรักษาด้วยยาสมุนไพร ส่วนโรคทางใจจะรักษาด้วยธรรมโอสถ  

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ฐิตกรณีโย พ., วงศ์พรพวัณ จ. ., ลีกา จ. . ., & มาสิงห์ . ป. . (2024). การรักษาโรคเชิงพุทธปรัชญาของวัดนาเดื่อ บ้านนาเดื่อ ตำบลนาแก้ว อำเภอโพนนาแก้ว จังหวัดสกลนคร. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 11(4), 420–431. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jg-mcukk/article/view/275363
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

พระพรหมคุณากรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2552). พุทธธรรมฉบับปรับขยาย. (พิมพ์ครั้งที่ 15). กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหามกุฏราชวิทยาลัย. (2525). พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับสฺยามรฏฺเตปิฏกํ 2525. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.

ศศิธร เขมาฏิรัตน์. (2548). การศึกษาเปรียบเทียบพุทธวิธีในการดูแลสุขภาพแบบองค์รวมกับการแพทย์แผนไทย. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

อรอุมา เลาหพิบูลย์กุล. (2557). วิธีหารบำบัดรักษาสุขภาพเชิงพุทธบูรณาการ. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร, 5(2), 39-46.