แนวทางพัฒนาชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพยุควิถีชีวิตใหม่ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการจำเป็นของชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพยุควิถีชีวิตใหม่ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 2 2) สร้างแนวทางพัฒนาชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพยุควิถีชีวิตใหม่ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 2 เป็นการวิจัยเชิงพรรณนาแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่างผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 60 คน และครู จำนวน 264 คน รวมทั้งสิ้น 324 คน โดยกำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างจากสูตร Taro Yamane ที่ระดับความคลาดเคลื่อนในการสุ่ม .05 ด้วยวิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบมาตรประมาณค่า 5 ระดับ พิจารณาความเที่ยงตรงจากเกณฑ์ค่าดัชนีความสอดคล้อง มีค่า 0.66-1 ทุกประเด็น ค่าความเชื่อมั่นแบบสอบถามทั้งฉบับ 0.91 การสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างสถิติที่ใช้มี ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ดัชนีความต้องการจำเป็นและ
การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า
1. ความต้องการจำเป็น เรียงลำดับดังนี้ 1) ด้านการเรียนรู้และการพัฒนาวิชาชีพ 2) ด้านชุมชนกัลยาณมิตร 3) ด้านภาวะผู้นำร่วม 4) ด้านโครงสร้างสนับสนุนชุมชน 5) ด้านทีมงานร่วมแรงร่วมใจ และ 6) ด้านวิสัยทัศน์ร่วม
2. ได้แนวทางในการพัฒนามี 6 แนวทาง 28 ประเด็น ดังนี้ 1) การเรียนรู้และพัฒนาวิชาชีพโลกยุคใหม่ มี 7 ประเด็น 2) ชุมชนกัลยาณมิตรแบบร่วมส่งเสริม มี 4 ประเด็น 3) ภาวะผู้นำร่วมเชิงบวก มี 4 ประเด็น 4) โครงสร้างสนับสนุนชุมชน มี 4 ประเด็น 5) ทีมงานร่วมแรงร่วมใจเชิงสร้างสรรค์ มี 5 ประเด็น และ 6) วิสัยทัศน์ร่วม มี 4 ประเด็น
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
เกศทิพย์ ศุภวานิช. (2560). คู่มือการอบรมคณะกรรมการขับเคลื่อนกระบวนการ PLC (Professional Learning Community) ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพสู่สถานศึกษาระดับสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพัฒนาครูและบุคลากรทางการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
นิยดา เปี่ยมพืชนะ. (2566). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 1. Journal of Roi Kaensarn Academi, 8(1), 252-269.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้, 1(2), 1-14.
สมบัติ ท้ายเรือคำ. (2553). ระเบียบวิธีวิชัยสำหรับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สันติ สีลา. (2564). แนวทางการส่งเสริมการเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยจังหวัดขอนแก่น. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 11(2), 29-43.
สํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 2. (2566). รายงานแผนปฏิบัติการประจำปี 2566. สืบค้นเมื่อ 23 ตุลาคม 2566, จาก https://kkn2.go.th/web/actionplan/.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2560). คู่มือการอบรมการขับเคลื่อนกระบวนการ PLC ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพสู่สถานศึกษา. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สุภัคจิรา อ่อนสัมฤทธิ์, ธีระวัฒน์ มอนไธสง และ นริสานันท์ เดชสุระ. (2561). ปัจจัยสัมพันธ์กับการดำเนินงานชุมชนการเรียนรู้ วิชาชีพของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 1. สืบค้นเมื่อ 23 ตุลาคม 2566, จาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/Veridian-E-Journal/article/view/155018
สุวิมล ว่องวาณิช. (2548). กลยุทธ์ทางเลือกเพื่อพัฒนาวัฒนธรรมและสมรรถภาพการวิจัยและประเมินของครูมืออาชีพในฐานะผู้นำการเปลี่ยนแปลง ในการขับเคลื่อนสู่โรงเรียนฐานความรู้ : การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็นแบบสมบูรณ์. (คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย : กรุงเทพฯ). https://doi.nrct.go.th/ListDoi/listDetail?Resolve_DOI=10.14457/CU.the.2005.43
Hord, S.M. (1997). Professional learning communities : Communities of inquiry and improvement. Austin: Southwest Educational Development Laboratory.journal.oas.psu.ac.th/index.php/asj/article/viewFile/125/688
Taro, Yamane. (1973). Statistics. An introductory analysis. Third edition. New York: Harper and Row Publication.
