แนวทางการพัฒนาความเป็นพลเมืองดิจิทัลของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นการศึกษาประถมศึกษา หนองคายเขต 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาสภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์ความเป็นพลเมืองดิจิทัลของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองคาย เขต 2 และ 2) ศึกษาแนวทางการความเป็นพลเมืองดิจิทัลของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองคาย เขต 2 การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา กลุ่มตัวอย่างคือผู้บริหารสถานศึกษาและครู จำนวน 279 คน เก็บระยะที่ 1 เป็นการเก็บข้อมูลเชิงปริมาณโดยใช้แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าสถิติ ค่าความถี่ ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และจัดเรียงลำดับความต้องการจำเป็น ระยะที่ 2 การเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพ โดยแบบสัมภาษณ์โครงสร้าง กลุ่มเป้าหมายจำนวน 5 คน ได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง เพื่อหาแนวทางการพัฒนาความเป็นพลเมืองดิจิทัลของครู วิเคราะห์เนื้อหาและนำเสนอโดยวิธีพรรณนา
ผลการศึกษาพบว่า
1. ค่าเฉลี่ยของระดับสภาพปัจจุบัน อยู่ในระดับมาก ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ความปลอดภัยดิจิทัล และสภาพที่พึงประสงค์อยู่ในระดับมากที่สุด ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ การสื่อสารดิจิทัลความต้องการจำเป็นในการแนวทางการพัฒนาความเป็นพลเมืองดิจิทัล โดยภาพรวม พบว่า ด้านที่มีความต้องการจำเป็นสูงที่สุด คือ การสื่อสารดิจิทัล และด้านที่มีความต้องการจำเป็นต่ำที่สุด คือ ด้านการเข้าถึงดิจิทัล
2. แนวทางการพัฒนาความเป็นพลเมืองดิจิทัลของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา หนองคายเขต 2 พบว่า 1) ครูทีวางแผนพัฒนาตนเอง ให้สามารถปฏิบัติงานมีทักษะในการใช้เทคโนโลยีมาช่วยในการจัดการเรียนการสอน 2) ส่งเสริมการสื่อสารดิจิทัลที่มีประสิทธิภาพ ความสำคัญกับจุดประสงค์ในการสื่อสาร 3) หน่วยงานต้นสังกัดต้องจัดสรรงบประมาณที่เพียงพอเหมาะสมต่อ
ความต้องการของสัญญานอินเทอเน็ตเพื่อสนองความต้องการใช้งานของครูให้สามารถใช้ได้ 4) ส่งเสริมความรู้ความเข้าเกี่ยวทรัพย์สินทางปัญญา กฎหมายดิจิทัลของครู หลีกเลี่ยงการละเมิดลิขสิทธิ์ 5) ส่งเสริมการใช้งานข้อมูลดิจิทัลด้วยความระมัดระวัง มีความรู้เท่าทันภัยอันตรายอันเกิดจากการใช้งานดิจิทัล
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2563). แผนปฏิบัติการดิจิทัลเพื่อการศึกษากระทรวงศึกษาธิการ พ.ศ. 2563 -2565. สืบค้นเมื่อ 25 สิงหาคม 2565, จาก https://bict.moe.go.th/wp-content/uploads/2022/03/digital-63-65.pdf
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2565). แผนพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. กรุงเทพฯ: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.
กนกนาถ ลิขิตไพรวัลย์. (2563). กลยุทธ์การสื่อสารข้อมูลข่าวสารผ่านเฟซบุ๊กเพจในจังหวัดพิษณุโลก. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ฉันทนา ปาปัดถา (2565). คุณลักษณะทางจริยธรรมและคุณลักษณะที่จำเป็นของนักศึกษาสื่อสารมวลชนในยุคดิจิทัล. วารสารศิลปะศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 4(1), 69-83.
ณภัทร เรืองนภากุล. (2564). ความเป็นพลเมืองยุคดิจิทัลกับการรับมือด้านมืดออนไลน์ในวิถีปรกติงใหม่. สืบค้นเมื่อ 25 สิงหาคม 2565, จาก https://blog.cofact.org/digitalcitizen
พักตร์วิภา โพธิ์ศร. (2562). แนวทางพัฒนาบทบาทการศึกษาต่อการเสริมสร้างความเป็น พลเมืองดิจิทัลสู่ทักษะการคิดเชิงนวัตกรรม. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม, 15(2), 327-341.
พิมพ์ลักษณ์ เจริญวานิชกูร. (2564), การเปรียบเทียบการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของโมเดลการวัดความเป็นพลเมืองดิจิทัลของนักเรียนระหว่างการประมาณค่าความน่าจะเป็นสูงสุดและการวิเคราะห์แบบเบส์. วารสารการวัดประเมินผลการศึกษา, 40(107), 201–217.
พีรวิชญ์ คำเจริญ. (2563). การศึกษาพฤติกรรมการใช้สื่อดิจิทัล และทักษะการรู้เท่าทันดิจิทัลของนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนต้น. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 8(1), 54-64.
วรรณากร พรประเสริฐ และ รักษิต สุทธิพงษ์. (2562). ความเป็นพลเมืองดิจิทัลของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาตรีในสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ. (การค้นคว้าอิสระปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). พะเยา: มหาวิทยาลัยพะเยา.
วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง. (2561). คู่มือพลเมืองดิจิทัล. กรุงเทพฯ: สํานักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัลกระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
สรานนท์ อินทนนท์. (2561). การรักษาความปลอดภัยบนโลกไซเบอร์ : Cybersecurity. กรุงเทพฯ: มูลนิธิส่งเสริมสื่อเด็กและเยาวชรน (สสย.).
สุภารัตน์ จูตระกูล. (2559). ครอบครัวกับการรู้เท่าทันสื่อดิจิทัล (Digital Literacy) ของดิจิทัลเนทีฟ (Digital Natives). วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 11(1), 131-150.
สุวิมล ว่องวาณิช และคณะ. (2558). การวิจัยและพัฒนาระบบประเมินภายในของสถานศึกษา. กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.
โสภิดา วีรกุลเทวัญ. (2563). เท่าทันสื่อ : สร้างเมืองด้วยมือของทุกคน MIDL for Inclusive Cites. กรุงเทพ: สถาบันเด็กเยาวชน.
อรณี อิ่มเสถียร. (2565). การพัฒนาตัวบ่งชี้ความเป็นพลเมืองดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ประศึกษาจังหวัดกาฬสินธุ์. (ปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
Choi, M. (2015). Development of a Scale to Measure Digital Citizenship among Young Adults for Democratic Citizenship Education. Ohio: Ohio State University.
Choi, M., Glassman, M. & Cristol, D. (2017). What it means to be a citizen in the Internet age : Development of a reliable and valid digital citizenship scale. Computers & Education, 107, 100-112.
Netsafe. (2018). From literacy to fluency to citizenship: Digital citizenship in education. (2nd ed.). Wellington, NZ: Netsafe.
Onuma Suphattanakul. (2022). Digital Citizenship of People. Faculty of Liberal Arts, Rajamangala University of Technology Srivijaya, Thailand.
Prarichart Ruenphongphun. (2021). Developing Thai Undergraduate Online Digital Citizenship Skills (DCS) Under the New Normal. Journal of Higher Education Theory and Practice, 22(9), 16-30.
Ribble, M. (2011). Digital Citizenship in Schools. International Society for Technology in Education. Retrieved on august 26, 2022, from https://www.iste.org/docs/excerpts/DIGC12- excerpt.pdf
