อัตลักษณ์ทางเพศของตัวละครรักร่วมเพศในวรรณกรรมไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเรื่องอัตลักษณ์ทางเพศของตัวละครรักร่วมในวรรณกรรมไทย
มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอัตลักษณ์ทางเพศและความเปลี่ยนแปลงของตัวละครรักร่วมเพศ โดยเลือกศึกษาตัวละครรักร่วมเพศทุกตัวละครในวรรณกรรมแบบฉบับ ซึ่งมี 3 เรื่อง และวรรณกรรมปัจจุบันของนักเขียนอาชีพที่ได้รับการตีพิมพ์ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2516 - 2547 จำนวน 10 เรื่อง ซึ่งเป็นวรรณกรรมที่ได้รับความนิยมจากผู้อ่านและเป็นที่รู้จักในวงกว้าง
ผลการวิจัยพบว่า
วรรณกรรมแบบฉบับไม่สามารถระบุประเภทของตัวละครชายได้อย่างแน่ชัด เป็นเพียงการกล่าวถึงพฤติกรรมรักร่วมเพศของตัวละครเท่านั้น โดยถูกสร้างอัตลักษณ์ให้คงความเป็นชาย ทั้งทางกายภาพ อุปนิสัย การแสดงออก รวมทั้งบทบาทต่างๆ ที่สอดคล้องกับความเป็นชาย ส่วนวรรณกรรมแบบปัจจุบันพบรักร่วมเพศชาย 3 ประเภท คือ 1) เกย์ มีอัตลักษณ์คือ รูปร่างหน้าตาโดดเด่น บุคลิกภาพและการวางตัวที่ดี มีความเป็นชาย การศึกษาและการประกอบอาชีพดี ฐานะดี 2) ตุ๊ด มีอัตลักษณ์คือ มีรูปร่างหน้าตาดี มีท่าทางกระตุ้งกระติ้งจนทำให้แตกต่างกับผู้ชายทั่วไปอย่างชัดเจน 3) กะเทยหรือสาวประเภทสอง ถูกสร้างอัตลักษณ์ให้มีรูปลักษณ์ที่สวยมากกว่าผู้หญิง มีความเป็นหญิงทั้งร่างกายและจิตใจขณะที่รักร่วมเพศหญิงในวรรณกรรมแบบฉบับปรากฎเพียงประเภทเดียว คือ เลสเบี้ยน ซึ่งมีรูปลักษณ์เหมือนผู้หญิงทั่วไป อาจสอดแทรกอุปนิสัยหรือบุคลิกบางประการของผู้ชาย เกิดความรักต่อผู้หญิงด้วยกัน ส่วนวรรณกรรมปัจจุบันปรากฎรักร่วมเพศหญิง 3 ประเภท คือ 1) ทอม มีอัตลักษณ์คือ แข็งแกร่ง ท่าทางทะมัดทะแมงและมีแต่งกายคล้ายผู้ชาย 2) ดี้ มีอัตลักษณ์คือ รูปร่างหน้าตาและกิริยามารยาทดี มีความเป็นหญิง 3) เลสเบี้ยน มีอัตลักษณ์ใกล้เคียงกับวรรณกรรมแบบฉบับ คือ มีรูปลักษณ์เหมือนผู้หญิงทั่วไปและมีพฤติกรรมรักร่วมเพศจำนวนตัวละครรักร่วมเพศที่มากขึ้นและประเภทที่หลากหลายเป็นการสะท้อนให้เห็นถึงการให้การยอมรับความหลากหลายทางเพศในสังคมไทย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กุหลาบ มัลลิกะมาส. (2518). วรรณกรรมไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ตรีศิลป์ บุญขจร. (2542). นวนิยายกับสังคมไทย (2475-2500). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นัยน์ปพร จงสมจิตต์. (2550). ตัวละครรักร่วมเพศหญิงในนวนิยายไทย. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต (ภาษาไทย)). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
บงกชกร ทองสุก. (2560). มุมมองภาพสะท้อนจากตัวละครในนวนิยายสะท้อนสังคมเพศที่สาม พ.ศ. 2516-2557. วารสารอินทนิลทักษิณสาร, 12(2), 35-57.
ปุรินทร์ นาคสิงห์. (2556). การประกอบสร้างตัวตนเกย์ในภาพยนตร์ไทย. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 39(2), 35-53.
พัฒนพล วงษ์ม่วง และ มยุรี ศรีกุลวงศ์. (2559). ตัวละครเกย์ในละครโทรทัศน์ไทยยุคใหม่. วารสารการสื่อสารและการจัดการ นิด้า, 2(2), 96-109.
วิทยา พุ่มยิ้ม. (2550) ภาพแทนของชายรักร่วมเพศในวรรณกรรมไทย พ.ศ.2544-2548. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. DOI: https://doi.nrct.go.th/ListDoi/listDetail?Resolve_DOI=10.14457/KU.the.2007.1039
สมเกียรติ คู่ทวีกุล. (2548). ภาพสะท้อนชายรักร่วมเพศในนวนิยายไทยในรอบทศวรรษ (พ.ศ.2513 - พ.ศ.2543) : การศึกษาศักยภาพ ข้อจำกัด และทางออกของนักเขียนหญิง. วารสารมนุษยศาสตร์ปริทรรศน์, 27(1), 136-145.
Goffman, E. (1963). Stigma: Notes on the management of spoiled identity. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Jackson, P. A., Sullivan, G. (1999). Lady boys, tom boys, rent boys: male and female homosexualities in contemporary Thailand. New York: Harrington Park Press.
Kathryn Woodward. (1997). Identity and difference. London: Sage.
