การดำรงภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านการแพทย์พื้นบ้าน เทศบาลตำบลแม่นะ อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่
Main Article Content
บทคัดย่อ
ปัจจุบันภูมิปัญญาท้องถิ่นมีความสำคัญอย่างยิ่ง การวิจัยนี้จึงมีเป้าหมายเพื่อพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านการแพทย์พื้นบ้าน เพื่อทำให้เกิดสืบทอดและฟื้นฟูภูมิปัญญาชุดนี้ให้คนในชุมชนได้มีระบบการดูแลสุขภาพในยามปกติและยามเจ็บป่วยได้อย่างเหมาะสม การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ การสัมภาษณ์เชิงลึก (In Depth Interview) กับผู้ที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษาพบว่าการแพทย์พื้นบ้านได้ใช้ทุนทางสังคมในชุมชน ทั้งยังมีส่วนส่งเสริมให้คนในชุมชนมีความสามารถในการจัดการป้องกันและรักษาสุขภาพของคนในชุมชน ซึ่งจะทำให้ชุมชนสามารถพึ่งพาตนเองทางด้านสุขภาพได้อย่างยั่งยืน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์. (2550). สุขภาพไทยวัฒนธรรมไทย. นนทบุรี: สำนักวิจัยสังคมและสุขภาพ.
ปารณัฐ สุขสุทธิ์. (2551). ภูมิปัญญา หมอพื้นบ้าน คนพิการ. นนทบุรี : สำนักวิจัยสังคมและสุขภาพ.
แผนแม่บทแห่งชาติว่าด้วยการพัฒนาสมุนไพรไทย ฉบับที่ 1 พ.ศ. 2560–2564. (2560). กรมการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก กระทรวงสาธารณสุข. นนทบุรี: บริษัท ทีเอส อินเตอร์พริ้นท์จำกัด.
ยศ สันตสมบัติ. (2542). ความหลากหลายทางชีวภาพและภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน.
เชียงใหม่: นพบุรีการพิมพ์.
รัชฎาพร เกตานนท์ แนวแห่งธรรม. (2560). แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์ในจังหวัดนครปฐม. Veridian E-Journal Silpakorn University ฉบับภาษาไทย มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 10(1), 994-1013.
สุรัสวดี สินวัต และคณะ. (2562). การศึกษาภูมิปัญญาพื้นบ้านในการรักษาผู้ป่วยกลุ่มอาการสตรีวัยทองจังหวัดจันทบุรี. วารสารกระแสวัฒนธรรม, 20(37), 37-49.
องอาจ เดชา. (2555). แม่นะตำนาน ประวัติศาสตร์ รากเหง้า วัฒนธรรม และภูมิปัญญาท้องถิ่น. เชียงใหม่: วนิดาเพรส.