การนำนโยบายการส่งเสริมการใช้รถยนต์ไฟฟ้า (EV) ไปปฏิบัติ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาสภาพการนำนโยบายการส่งเสริมการใช้รถยนต์ไฟฟ้า (EV) ไปปฏิบัติ (2) ศึกษาปัญหาและอุปสรรคการนำนโยบายการส่งเสริมการใช้รถยนต์ไฟฟ้า (EV) ไปปฏิบัติ และ (3) ศึกษาข้อเสนอแนะแนวทางเพื่อปรับปรุงการนำนโยบายการส่งเสริมการใช้รถยนต์ไฟฟ้า (EV) ไปปฏิบัติ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญในการศึกษา คือ ผู้ที่มีส่วนร่วมในการนำนโยบาย การส่งเสริมการใช้รถยนต์ไฟฟ้า (EV) ไปปฏิบัติ จํานวน 25 คน โดยการคัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยการสรุปแบบพรรณนาความ
ผลการวิจัยพบว่า
1) สภาพการนำนโยบายการส่งเสริมการใช้รถยนต์ไฟฟ้า (EV) ไปปฏิบัติ มีลักษณะและวัตถุประสงค์ของนโยบายมีความครอบคลุม มีความชัดเจน ผู้มีอํานาจ/ผู้นำให้การสนับสนุนเป็นอย่างดี สนับสนุนงบประมาณอย่างต่อเนื่อง องค์การที่นําไปปฏิบัติให้สอดคล้องกับนโยบาย บุคลากรที่นำนโยบายไปปฏิบัติเป็นบุคลากรมีความรู้ ความสามารถ มีทัศนคติที่ดีต่อนโยบาย องค์การต่าง ๆ มีการประสานงานร่วมมือกันเพื่อผลักดันนโยบาย เงื่อนไขทางสังคม เศรษฐกิจ และการเมือง ทำให้เกิดการตื่นตัวในการใช้รถยนต์ไฟฟ้าเพิ่มขึ้น
2) ปัญหาและอุปสรรคการนำนโยบายการส่งเสริมการใช้รถยนต์ไฟฟ้า (EV) ไปปฏิบัติ ได้แก่ กฎหมายที่ใช้ไม่เหมาะสม งบประมาณมีจำกัด บุคลากรไม่เพียงพอ ภาคแรงงานและอุตสาหกรรมบางส่วนได้รับผลกระทบ นักลงทุนไม่มีความมั่นใจ การขาดเทคโนโลยีขั้นสูงและวัตถุดิบ ราคารถยนต์ไฟฟ้าสูง ทัศนคติของประชาชนยังไม่ยอมรับ และ (3) ข้อเสนอแนะแนวทางเพื่อปรับปรุงการนำนโยบายการส่งเสริมการใช้รถยนต์ไฟฟ้า (EV) ไปปฏิบัติ ต้องมีนโยบายสร้างอุปทานและอุปสงค์ พัฒนาเทคโนโลยีและฝีมือแรงงาน สร้างสภาวะแวดล้อมที่เหมาะสม ประชาสัมพันธ์เสริมสร้าง เร่งแก้ระเบียบข้อบังคับ และกฎหมายที่เป็นอุปสรรค
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กนิษฐา น่าชม. (2565). นโยบายส่งเสริมการใช้รถ EV ช่วยขับเคลื่อนเศรษฐกิจของประเทศ. สืบค้นเมื่อ 18 กันยายน 2565, จาก https://thainews.prd.go.th/th/news/detail/
กล้า ทองขาว. (2551). เอกสารประกอบการสอนชุดวิชานโยบายสาธารณะและการวางแผน หน่วยที่ 6 เรื่องการนำนโยบายไปปฏิบัติ. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
กลุ่มงานคณะกรรมาธิการพลังงาน สำนักกรรมาธิการ 1 สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2564). ยานยนต์ไฟฟ้า คณะกรรมาธิการการพลังงาน สภาผู้แทนราษฎร. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
กัญจน์ชนก ธรรมวโร. (2564). มาตรการทางกฎหมายในการส่งเสริมการใช้รถยนต์ไฟฟ้าในประเทศไทย. วารสารบัณฑิตศึกษานิติศาสตร์, 11(1), 143-155.
ทศพร ศิริสัมพันธ์. (2550). ยุทธศาสตร์การปฏิรูปการบริหารราชการแผ่นดิน. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.
นิภัสสร คำภา. (2564). การศึกษาการพัฒนาอุตสาหกรรมยานยนต์ไฟฟ้าของมณฑลกวางตุ้งของจีนเพื่อเป็นแนวทางส่งเสริม ความร่วมมือระหว่างไทยกับมณฑลกวางตุ้ง. กรุงเทพฯ: สถาบันการต่างประเทศเทวะวงศ์วโรปการ กระทรวงการต่างประเทศ.
นิสสัน มอเตอร์ (ประเทศไทย). (2565). ความรู้เรื่องรถยนต์พลังงานไฟฟ้า. สืบค้นเมื่อ 18 กันยายน 2565, จาก https://www.nissan.co.th/experience-nissan/Nissan-EV.html.
นิสสัน อาเซียน และ Frost and Sullivan. (2564). ศึกษาเรื่องเทรนด์ระบบขับเคลื่อนด้วยพลังงานไฟฟ้า ของประเทศไทยประจำปี 2564. กรุงเทพฯ: นิสสัน มอเตอร์ (ประเทศไทย).
ประติ สุวรรณปักษิณ. (2564). รูปแบบการพัฒนาการบูรณาการนโยบายภาครัฐเพื่อการส่งเสริมอุตสาหกรรมรถยนต์ไฟฟ้าที่ยั่งยืนของประเทศไทย. RMUTT Global Business and Economics Review, 16(2), 155-170.
ปิยะวรรณ ปานโต. (2565). แนวทางการส่งเสริมการใช้รถยนต์ไฟฟ้า. กรุงเทพฯ: สำนักวิชาการ สำนักงาน เลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
ฝ่ายวิจัยนโยบาย สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ. (2560). อุตสาหกรรมยานยนต์ไฟฟ้า. ปทุมธานี: ฝ่ายวิจัยนโยบาย สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ.
พรรณิสัย นิติโรจน์. (2551). การนำนโยบายการจัดระเบียบหาบเร่แผงลอยกรุงเทพมหานครไปปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
รชฏ เลียงจันทร์. (2565). รถยนต์ไฟฟ้า : ความต้องการและโอกาสที่กำลังมาถึง. สืบค้นเมื่อ 18 กรกฎาคม 2565, จาก https://www.krungsri.com/th/research/research-intelligence/evsurvey-22.
วรเดช จันทรศร. (2554). ทฤษฎีการนำนโยบายสาธารณะไปปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
วีระยุทธ งามจิตร. (2564). คุณสมบัติของผู้นำกับการนำนโยบายสาธารณะไปปฏิบัติ. วารสารสหศาสตร์, 21(1), 14-25.
ศุภชัย ยาวะประภาษ. (2552). นโยบายสาธารณะ. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สนันตน์เขม อิชโรจน์. (2565). ส่องข้อดี-ข้อเสีย “รถยนต์ไฟฟ้า” ขับลุยน้ำท่วมได้นานแค่ไหนควรดูแลแบตเตอรี่อย่างไร. สืบค้นเมื่อ 17 สิงหาคม 2565, จาก https://tu.ac.th/thammasat- 030865-tse-expert-talk-electric-vehicle.
สุภางค์ จันทวานิช. (2563). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 25). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Salika New. (2565). ส่องความคืบหน้านโยบาย & มาตรฐานยานยนต์ไฟฟ้า ส่งประเทศในอาเซียนเป็นฐานการผลิต EV โลก. สืบค้นเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2565, จาก https://www.salika.co/2022/09/14/ev-car-hub-in-asean/.
______ . (2562). รู้จัก รถยนต์ไฟฟ้า คืออะไร ทำไมถึงเป็นทางเลือกใหม่ของคนรักษ์โลก. สืบค้นเมื่อ 17 กรกฎาคม 2565, จาก https://thomasthailand.co/innovation/รถยนต์ไฟฟ้า/.
Cheema, G. S. and Rondinelli, D. A. (1983). Decentralization and Development: Policy Implementation in Developing Countries. Beverly Hills: Sage Publications.
Edward, G. C. and Sharkansky, I. (1978). The Policy Predicament : Making and Implementation Public Policy. San Francisco: W.H. Freeman and Company.
Hambleton, R. (1980). Planning Systems and Policy Implementation. Journal of Public policy, 3(4), 397-419.
Pressman, J. L. and Wildavsky, A. (1979). Implementation. (2nd ed.). Berkeley: University of California Press.
Van Meter, D. S. and Van Horn, C. E. (1975). The Policy Implementation Process: A Conceptual Framework. Administration and Society, 9(46), 4.
