An Analysis of Reading Passages in Thai Language Textbooks “Wiwittaphasa” of Junior High School Level
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research article were 1) to analyze passages in Thai language textbook, “Wiwittaphasa” of junior high school level in terms of forms, purposes and values of the passages; 2) to analyze the congruence of the passages in Thai Language textbooks, “Wiwittaphasa” of junior high school level based on Basic Education Core Curriculum 2008. The content analysis were 42 passages derived from 3 Thai Language textbooks, “Wiwittaphasa”, of junior high school level.
The results of the analysis of passages in Thai Language textbooks, “Wiwittaphasa”, for the junior high school level were as follows:
1. The analysis of the passages in the textbooks shows that 1) The forms to present the passages are mostly in the prose form. 2) The purposes of the passages were to educate mostly in various disciplines. 3) The values found in the passages were mostly promoted the desirable characteristics.
2. The congruence between the reading passages and the Basic Education Core Curriculum 2008 shown that the contents in the passages are congruent with the
curriculum. It played as an important role for learners to achieve the goals of the
curriculum as follows: 1) For Knowledge, the contents were to educate the main points of various disciplines. 2) For Skills, the contents were to found the basis for learners to develop thinking skills, to think hierarchically in accordance with the difficulty of each level. 3) For Attributes, the contents created learning experience that allowed learners to apply the knowledge in their daily lives, and to be able to live happily with others in society as Thai citizens and global citizens. When considering the key competency of the learners according to the curriculum, it was found that the reading passages encouraged learners to develop important learning competencies such as communication capacity, thinking capacity, problem-solving capacity, capacity for applying life skills, capacity for technological application.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ขจีนุช ดาโอภา และไพโรจน์ เติมเตชาติพงศ์. (2563). การวิเคราะห์หนังสือเรียนรายวิชาภาษาไทย ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 7(2), 102-118.
จิรัสชยาณ์ ปกรณ์คุณารักษ์. (2557). คุณลักษณะอันพึงประสงค์ที่ปรากฏในหนังสือเรียนวรรณคดีวิจักษ์ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลป ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.
ชลธิรา สัตยาวัฒนา. (2563). “ภาษาพาที” แบบเรียนภาษาไทยชุด “ภาษาเพื่อชีวิต” ในมุมมองของศาสตราจารย์พิเศษ ดร.ชลธิรา สัตยาวัฒนา. สืบค้นเมื่อ วันที่ 2 มกราคม 2564, จาก https://shorturl.asia/Z1vXW
ชุติมา สัจจานันท์ และคณะ. (2543). การพัฒนาเกณฑ์การประเมินค่าวรรณกรรมไทย. กรุงเทพมหานคร: สถาบันภาษาไทย.
ธนัชชนม์ ธนาธิป-ปริพัฒน์. (2563). ถึงเวลาเปลี่ยน ไทยทอดทิ้ง “แบบเรียน” นานเกินไปหรือยัง?. สืบค้นเมื่อ วันที่ 2 มกราคม 2564, จากhttps://news. thaipbs.or.th/content/294741
นงค์คราญ อุโฆษกิจ. (2540). การวิเคราะห์รูปแบบการเรียบเรียงความคิดที่ปรากฏในบทอ่านในหนังสือเรียนภาษาไทยชุดทักษสัมพันธ์ ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาไทย บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ปราณี ปราบริปู, ปรัชญา ใจภักดี, พรทิพย์ รักชาติ, และจงกล เก็ตมะยูร. (2560). แนวทางการสร้างหนังสือเรียนและหนังสืออ่านเพิ่มเติม. วารสารศึกษา ศาสตร์ มสธ., 10(2), 346-363.
ปราโมทย์ สกุลรักความสุข. (2562). บทอ่านในหนังสือเรียนภาษาไทยกับการพัฒนาคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของผู้เรียน. วารสารรามคำแหง ฉบับมนุษศาสตร์, 38(1), 43-60.
รังรอง เจียมวิจักษณ์. (2561). การศึกษาหนังสือเรียนภาษาไทย ภาษาพาที: ความสอดคล้องกับยุทธศาสตร์ที่ 1 การเสริมสร้างและพัฒนาศักยภาพทุนมนุษย์ในแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง. วารสารศิลปศาสตร์, 18(2), 26-54.
ราตรี เพรียวพานิช. (2557). การวิเคราะห์หนังสือเรียนวิชาภาษาไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
รุ่งฤดี ภูชมศรี. (2542). วิเคราะห์บทอ่านในหนังสือเรียนภาษาไทย หลักสูตรประถมศึกษา พุทธศักราช 2521 (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2533) ในฐานะวรรณกรรมสำหรับเด็ก. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขา วิชาภาษาไทย บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
วรกมล สีหานาวี และมณฑา ชุ่มสุคนธ์. (2563). การวิเคราะห์หนังสือเรียนภาษาไทยระดับประถมศึกษาตอนปลาย. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 7(3), 134-147.
วัชรพล วิบูลยศริน. (2561). วิธีวิทยาการจัดการเรียนรู้ภาษาไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัลยา สีบำรุงสาสน์. (2546). วิเคราะห์ร้อยกรองจากหนังสือเรียนภาษาไทยของกรมวิชาการกระทรวงศึกษาธิการตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ศิริรัตน์ วงศ์สุวรรณ. (2526). ความคิดเห็นของครู นักเรียน และผู้บริหาร เกี่ยวกับหนังสือเรียนภาษาไทย ชุดทักษพัฒนาเล่มหนึ่ง ชั้นมัธยมศึกษาปีที่สี่. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชามัธยมศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). หนังสือเรียน รายวิชาพื้นฐาน ภาษาไทย วิวิธภาษา ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพ มหานคร: สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). หนังสือเรียน รายวิชาพื้นฐาน ภาษาไทย วิวิธภาษา ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพ มหานคร: สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). หนังสือเรียน รายวิชาพื้นฐาน ภาษาไทย วิวิธภาษา ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพ มหานคร: สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ. 2551. กรุงเทพกรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สุปราณี พนารัตน์. (2542). การวิเคราะห์วรรณกรรมที่ปรากฏในหนังสือเรียนภาษาไทย ชุดวรรณสารวิจักษณ์ เล่ม 3 และเล่ม 4 ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการสอนภาษาไทย บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.