แนวทางการพัฒนาความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษาวิชาชีพครูในเขตภูมิภาคตะวันตก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อ 1) ศึกษาระดับความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษาวิชาชีพครูในเขตภูมิภาคตะวันตก 2) เปรียบเทียบความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษาวิชาชีพครูในเขตภูมิภาคตะวันตก จำแนกตามชั้นปีที่ศึกษา 3) พัฒนาและตรวจสอบโมเดลเชิงสาเหตุความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษาวิชาชีพครูในเขตภูมิภาคตะวันตก 4) นำเสนอแนวทางในการพัฒนาความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษาวิชาชีพครูในเขตภูมิภาคตะวันตก ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน (mixed methods research) ในการศึกษาเชิงปริมาณ เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม ตัวอย่าง คือ นักศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาวิชาชีพครู ในเขตภูมิภาคตะวันตก จำนวน 504 คน ได้มาจากการสุ่มแบบแบ่งชั้น วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยาย การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (ANOVA) และการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง (SEM) การศึกษาเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกกับนักจิตวิทยาการศึกษา อาจารย์ และผู้บริหารคณะครุศาสตร์/ศึกษาศาสตร์ ในเขตภูมิภาคตะวันตก จำนวน 12 คน ได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์เนื้อหา (content analysis) ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษาวิชาชีพครูในเขตภูมิภาคตะวันตกในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (M = 4.01, SD = 0.45) โดยมีระดับความสุขในด้านการมีสัมพันธภาพกับผู้อื่นสูงที่สุด (M = 4.11, SD = 0.57) รองลงมาคือ ด้านความสุขต่อตนเองในการเรียน (M = 4.06, SD = 0.53) และด้านความสุขต่อวิชาที่เรียน (M = 3.85, SD = 0.53) ตามลำดับ 2) ระดับความสุขในการเรียนรู้ในการเรียนรู้ของนักศึกษาวิชาชีพครูในเขตภูมิภาคตะวันตกจำแนกตามชั้นปีที่ศึกษาไม่แตกต่างกัน 3) โมเดลเชิงสาเหตุความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษาวิชาชีพครูในเขตภูมิภาคตะวันตกมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยตัวแปรที่มีอิทธิพลรวมสูงที่สุด คือ การเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ (TE = .547) รองลงมาคือ การเห็นคุณค่าในตนเอง (TE = .529) และสภาพแวดล้อมทางการเรียนรู้ (TE = .330) ตามลำดับ โดยตัวแปรทั้งหมดร่วมกันอธิบายความแปรปรวนของความสุขในการเรียนรู้ได้ร้อยละ 80.10 4) แนวทางการพัฒนาความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษาวิชาชีพครูในเขตภูมิภาคตะวันตก ได้แก่ (1) การจัดการเรียนรู้ด้วยวิธีการ กิจกรรม สื่อ ที่หลากหลาย มีความทันสมัยและเหมาะสมกับบริบทของรายวิชา (2) การจัดการเรียนรู้โดยเน้นการมีส่วนร่วมของผู้เรียน (3) การจัดการเรียนรู้ที่มุ่งพัฒนาทักษะการคิดเชิงวิเคราะห์และการสร้างความตระหนักรู้ภายในตนเอง (4) การให้ความรัก เมตตา และความเป็นกัลยาณมิตรของอาจารย์ผู้สอนและอาจารย์ที่ปรึกษา (5) การจัดกิจกรรมเสริมสร้างจิตสาธารณะและการพัฒนาความเข้มแข็งทางจิตใจ (6) การจัดกิจกรรมเสริมสร้างความรักความศรัทธาและความเข้าใจในวิชาชีพครู (7) การจัดสภาพแวดล้อมที่สนับสนุนและอำนวยความสะดวกในการเรียนรู้ และ (8) การจัดพื้นที่แห่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้นอกห้องเรียน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
Burris, J. L., Brechting, E. H., Salsman, J., & Carlson, C. R. (2009). Factors associated with the psychological well-being and distress of university students. Journal of American College Health, 57(5), 536-543.
Byrne, B. M. (2016). Structural Equation Modelling with AMOS: Basic Concepts, Applications, and Programming (3rd ed.). Routledge.
Comrey, A. L., & Lee, H. B. (1992). A First Course in Factor Analysis (2nd ed.). Lawrence Erlbaum.
Deci, E. L., Schwartz, A., Sheinman, L., & Ryan, R. N. (1991). An Instrument to Assess Adults Orientions Toward Control Versus Autonomy with Children: Deflection on Intrinsic Motivation and Perceived Competence. Journal of Educational Psychology, 73(4), 642-650.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2019). Multivariate Data Analysis (8th ed.). Prentice Hall.
Maslow, A. H. (1970). Motivation and Personality (2nd ed.). Harper & Row Publishers Inc.
Palmer, J. A. (1998). Environmental education in the 21st century: Theory, practice, progress and promise. Routledge.
Pascarella, E. T. & Terenzini, P.T. (2005). How College Affects Students: A Third Decade of Research, Volume 2. Jossey-Bass.
Bunsue, K., Suttasarn, P., Chuangsuwanich, C., & Tanthulphong, W. (1997). Learning Happiness. Journal of Education Studies. 26(1), 7 – 22. (in Thai)
Jaiboontan, T., Leetrakul, S., & Newarat, K. (2018). The Causal Factors Affecting Happiness in the Study of Undergraduate Students at Chiang Rai Rajabhat University. Graduate School Journal Chiang Rai Rajabhat University, 11(1), 1-14. (in Thai)
Nokmueang, Y., & Nuansr, M. (2019). Factors affecting on students’ learning happiness, faculty of education, Valaya Alongkorn Rajabhat University under the royal patronage. Journal of Graduate Studies Valaya Alongkorn Rajabhat University, 13(3), 101 – 112. (in Thai)
Office of the Education Council. (2017). Thailand education scheme in brief (2017-2036). Prikwarn Graphic Co., Ltd. (in Thai)
Office of the National Education Commission. (1999). National Education Act B.E. 2542 (1999). The Printing House of the Teachers' Council. (in Thai)
Office of the National Education Commission. (2002) Theory of Learning Happiness. Wattana Panich. (in Thai)
Phra Brahmagunabhorn (P.A. Payutto). (2013). Thinking based on Buddhist Principles (24th ed.). Panyapradistarn. (in Thai)
Sosida, J., & Prayurasak, S., (2020). The Study of Relation between Social Support and Happiness in Studying of Students in Faculty of Education Mahasarakham University. Journal of Social Sciences in Measurement Evaluation Statistics and Research, 1(1), 21–30. (in Thai)
