การศึกษาเชิงวิเคราะห์การตีความเรื่องสูกรมัททวะที่ปรากฏในมหาปรินิพพานสูตร

บทคัดย่อ

บทความวิจัยเรื่อง “การศึกษาเชิงวิเคราะห์การตีความเรื่องสูกรมัททวะที่ปรากฏในมหาปรินิพพานสูตร”นี้ มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาปัญหาการตีความเรื่องสูกรมัททวะปรากฏในมหาปรินิพพานสูตร 2) เพื่อศึกษาแนวคิดเรื่องการตีความภาษาศาสนาในพระพุทธศาสนาเถรวาท และ 3) เพื่อวิเคราะห์ข้อเสนอปัญหาการตีความเรื่องสูกรมัททวะที่ปรากฏในมหาปรินิพพานสูตร เป็นการวิจัยเชิงวิเคราะห์เอกสารโดยการแยกประเภท เรียบเรียง สรุปสาระสำคัญ วิเคราะห์เนื้อหาจากเอกสารสำคัญโดยมีพระไตรปิฎก อรรถกถา และผลงานวิชาการอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง

            ผลการศึกษาพบว่า

            มหาปรินิพพานสูตร คือ พระสูตรว่าด้วยมหาปรินิพพานเป็นพระสูตรที่บันทึกเล่าเรื่องโดยประมวลเหตุการณ์และพระธรรมเทศนาทั้งหมดที่เกิดขึ้นในขบวนเสด็จจาริกแสดงธรรมครั้งสุดท้ายมารวมไว้การดับขันธ์ของพระพุทธเจ้า เป็นการตั้งชื่อตามเนื้อหาสาระของพระสูตร โดยพระสูตรนี้เป็นการบันทึกประมวลลำดับเหตุการณ์และพระธรรมเทศนาในขบวนเสด็จจาริกแสดงธรรมครั้งสุดท้ายของพระผู้มีพระภาค ตลอดจนเหตุการณ์ในวันเสด็จดับขันธปรินิพพานการถวายพระเพลิง การแจกพระบรมสารีริกธาตุ และการสร้างพระสถูป  ใจความสำคัญของพระสูตรนี้มีเนื้อหาแบ่งเป็น 6 ภาณวารและแบ่งย่อยออกเป็น 44 ตอน

            การตีความเรื่องสูกรมัททวะที่ปรากฏในมหาปรินิพพานสูตรพบว่า สูกรมัททวะเป็นพระกระยาหารมื้อสุดท้ายที่นายจุนทะ บุตรนายช่างทอง ถวายพระพุทธเจ้าเมื่อครั้งที่พระองค์เสด็จดำเนินไปยังเมืองปาวา หลังจากพระพุทธเจ้าเสวย สูกรมัททวะแล้ว อาการประชวรก็กำเริบและพระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธ์ในภายหลัง ทำให้พระกระยาหารมื้อสุดท้ายของพระพุทธเจ้ากลายเป็นประเด็นข้อถกเถียงในแวดวงนักวิชาการว่าสูกรมัททวะคืออะไร ?  การตีความเรื่องสูกรมัททวะมี 4 นัย คือ 1) การตีความเป็นเนื้อหมูขนาดไม่แก่ไม่อ่อนจนเกิดนไป 2) สูกรมัททวะเป็นเห็ดหรือหน่อไม้ชนิดหนึ่ง ที่หมูชอบกิน 3) สูกรมัททวะเป็นข้าวหุงที่ปรุงด้วยผลิตภัณฑ์ จากโค และ 4) สูกรมัททวะเป็นยาพิเศษหรืออาหารเสริมชนิดหนึ่งที่ปรุงตามตำรับยาของรสายนศาสตร์