การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้พิการวิถีพุทธในสังคมไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่องการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้พิการวิถีพุทธในสังคมไทยนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษารูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการวิถีพุทธในสังคมไทย 2) เพื่อศึกษาพัฒนารูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการวิถีพุทธในสังคมไทย และ 3) เพื่อสร้างเครือข่ายการพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการวิถีพุทธในสังคมไทย การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงเอกสารและวิจัยเชิงคุณภาพ เน้นองค์กรที่มีบทบาทในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้พิการวิถีพุทธ โดยมีผู้บริหารและเจ้าหน้าที่ให้บริการสวัสดิการสังคมผู้พิการจำนวน 5 รูป/คน และผู้พิการที่รับบริการสวัสดิการสังคมจำนวน `25 รูป/คน รวมทั้งสิ้น 30 รูป/คน  ส่วนเครื่องมือการวิจัยเป็นแบบสัมภาษณ์ มีวิธีดำเนินการวิจัยได้แก่ รวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ และสังเคราะห์ข้อมูล

           ผลการวิจัยพบว่า การพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการวิถีพุทธในสังคมไทยมีการจัดสวัสดิการสังคมของหน่วยงานของรัฐ มีความพยายามให้มีความครอบคลุมและสามารถตอบสนองความต้องการของแต่ละกลุ่มเป้าหมายและในเชิงพื้นที่มากขึ้น โดยมีการดำเนินงานจัดสวัสดิการสังคมตามองค์ประกอบ 4 ด้านคือ การบริการสังคม การช่วยเหลือทางสังคม การประกันสังคม และการช่วยเหลือเกื้อกูลของภาคประชาชน สำหรับการพัฒนารูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการวิถีพุทธในสังคมไทยมี 4 ด้าน ได้แก่ 1) รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้พิการพิการด้านการแพทย์ 2) รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้พิการด้านการศึกษา 3) รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้พิการด้านสังคม และ 4) รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้พิการด้านฝึกอาชีพ ส่วนการสร้างเครือข่ายการพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการวิถีพุทธในสังคมไทย  1) ต้องมีวัตถุประสงค์ที่ชัดเจน 2) กิจกรรมที่ชัดเจนน่าสนใจและเป็นประโยชน์กับสมาชิก 3) กลุ่มหรือบุคคลที่เป็นแกนต้องมองความสำเร็จของเครือข่าย ในเป้าหมายสำคัญของชีวิตอาชีพและมีการติดต่อกับสมาชิกเสมอ 4) เปิดโอกาสให้มีการเปลี่ยนผู้นำกลุ่มเครือข่ายขึ้นมาใหม่อย่างต่อเนื่อง 5) หลีกเลี่ยงการรวมศูนย์อำนาจ จัดสรรหาหน้าที่ความรับผิดชอบให้กับสมาชิก 6) สร้างความรู้สึกการเป็นเจ้าของและความผูกพันที่เหนียวแน่นต่อเครือข่าย 7) จัดสรรทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพ 8) การหาเลี้ยงตนเอง 9) สถานภาพที่ถูกต้องตามกฎหมาย 10) การติดตามประเมินผล 11) การจัดการเครือข่าย  และ 12) การมีส่วนร่วมและรับผลประโยชน์ตอบแทน