นิเวศวิทยาในพระไตรปิฎก

ผู้แต่ง

  • พระชัยรัตน์ สีลวฑฺฒโน มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาลัยสงฆ์พุทธปัญญาศรีทวารวดี
  • สรวิชญ์ วงษ์สอาด มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาลัยสงฆ์พุทธปัญญาศรีทวารวดี

คำสำคัญ:

การอนุรักษ์ป่า, นิเวศวิทยา, พระไตรปิฎก

บทคัดย่อ

บทความนี้ มีวัตถุประสงค์จะศึกษาเรื่อง “นิเวศวิทยาในพระไตรปิฎก” พบว่า ระบบนิเวศมีความสำคัญต่อภิกษุสงฆ์ที่ใช้เป็นที่ปฏิบัติกิจทางศาสนาและยังเป็นที่อยู่อาศัยของภิกษุสงฆ์ ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเป็นสถานที่ประสูติ ตรัสรู้ ประกาศพระสัทธรรม และดับขันธปรินิพพาน ล้วนแล้วมีความเกี่ยวข้องกับระบบนิเวศทั้งสิ้น ซึ่งในพระไตรปิฎกมีการบันทึกหลักฐานเกี่ยวกับธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมไว้ 3 ระบบ ได้แก่ ระบบนิเวศบนบก ระบบนิเวศในน้ำ และระบบนิเวศในอากาศ ในการรักษาไว้ให้คงเดิม รักษาสิ่งที่เคยมีเคยเป็นอยู่แล้วนำมาปรับปรุงแก้ไข เปลี่ยนแปลง สร้างสรรค์ให้คงอยู่ในสภาพเดิม เพื่อดำรงอยู่ 1 รูปแบบ คือ รูปแบบของการอนุญาตและรูปแบบของข้อห้ามของภิกษุสงฆ์ที่อาศัยป่าเป็นเสนาสนะ ที่พระพุทธศาสนาเป็นส่วนหนึ่งของระบบนิเวศทั้งบนบก ในน้ำ และในอากาศ ที่พระสงฆ์เป็นผู้นำ ช่วยอนุรักษ์ และพัฒนาระบบนิเวศจากที่เสื่อมโทรให้อุดมสมบูรณ์ ดำรงอยู่อย่างยั่งยืนได้

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

เอกสารอ้างอิง

ธนู แก้วโอภาส. (1549). ศาสนาโลก. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สุขภาพใจ.

นิตยา เลาหะจินดา. (1546). นิเวศวิทยาพื้นฐานสิ่งแวดล้อมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

พร รัตนสุวรรณ. (1536). พระพุทธศาสนากับวิทยาศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์วิญญาณ.

พระครูพัชรกิตติโสภณ (วิเชียร กิตฺติคุโณ). (1560). “ศึกษาวิเคราะห์คําสอนเกี่ยวกับการอนุรักษ์ป่าไม้ในพระวินัยปิฎก”. สารนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมโกศาจารย์ (พุทธทาส อินฺทปญฺโญ). (1535). “พระสงฆ์กับการอนุรักษ์ป่า”. นิตยสารเสขิยธรรม. ปีที่ 1 ฉบับที่ 9 มกราคม-กุมภาพันธ์

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). คนไทยกับป่า. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร: อักษรสยามการพิมพ์. 1537.

________. (1546). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์, พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (1551). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เอส. อาร์. พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์ จำกัด.

________. พุทธธรรม ฉบับปรับขยายความ. พิมพ์ครั้งที่ 40. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์ผลิธัมม์. 1557.

พระพุทธโฆสเถระ (รจนา). (1551). คัมภีร์วิสุทธิมรรค. แปลและเรียบเรียงโดย สมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจอาสภมหาเถระ). พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ธนาเพรส จํากัด.

พระเมธีธรรมาภรณ์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (1538).ธรรมะกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์บริษัทสหธรรมิก จำกัด.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (1535). พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

________. (1539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

________. (1556). อรรถกถาภาษาไทย ฉบับมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สำนักงานคณะกรรมการสิ่งแวดล๎อม. (1530). ความรู้เรื่องสิ่งแวดล้อม. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: บริษัทเอศโซ่สแตนด์ดาร์ด ประเทศไทย จำกัด.

เสรีวัฒน์ สมินทร์ปัญญา. (1539). นิเวศวิทยาสิ่งแวดล้อมกับการปรับปรุงความเป็นอยู่ของมนุษย์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.

อู่แก้ว ประกอบไวทยกิจ บีเวอร์. (1531). มนุษย์-ระบบนิเวศน์และสภาพนิเวศน์ในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพาณิชย์.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-09-07

รูปแบบการอ้างอิง

สีลวฑฺฒโน พ. ., & วงษ์สอาด ส. (2025). นิเวศวิทยาในพระไตรปิฎก. วารสารชัยภูมิปริทรรศน์, 2568(3), 124–140. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jcr/article/view/277239