พฤติกรรมองค์การในบริบทประเทศไทยกับการบริหารทรัพยากรมนุษย์ยุคดิจิทัล
คำสำคัญ:
พฤติกรรมองค์การ, ยุคดิจิทัล, การบริหารทรัพยากรมนุษย์.บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมมนุษย์ในบริบทประเทศไทย พบว่าองค์กรไทยยังคงได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมแบบอุปถัมภ์ ความสัมพันธ์ภายในองค์กร และจารีตประเพณี ซึ่งส่งผลต่อรูปแบบการบริหารและการทำงาน การเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีได้เข้ามามีบทบาทสำคัญต่อโครงสร้างและพฤติกรรมขององค์กรในยุคดิจิทัล การบริหารทรัพยากรมนุษย์ต้องปรับตัวโดยใช้เทคโนโลยีในกระบวนการสรรหา คัดเลือก และพัฒนาบุคลากร รวมถึงการทำงานแบบไฮบริดและระบบการทำงานที่ยืดหยุ่นมากขึ้น นอกจากนี้ การพัฒนา Soft Skills และ Digital Skills มีความจำเป็นเพื่อให้บุคลากรรองรับการเปลี่ยนแปลงและเพิ่มประสิทธิภาพการทำงาน ขณะเดียวกัน AI และ Big Data ถูกนำมาใช้สนับสนุนการบริหารทรัพยากรมนุษย์ โดยช่วยวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อการตัดสินใจที่แม่นยำและตอบสนองความต้องการขององค์กร ในการเปลี่ยนผ่านสู่ยุคดิจิทัลยังเผชิญกับความท้าทาย ในความเหลื่อมล้ำด้านทักษะและโอกาสในการเข้าถึงเทคโนโลยีของบุคลากร การบริหารทรัพยากรมนุษย์จึงต้องคำนึงถึงการพัฒนาคนให้พร้อมรับการเปลี่ยนแปลงและสร้างความสมดุลระหว่างเทคโนโลยีกับคุณค่าทางวัฒนธรรม ที่สามารถปรับตัวได้อย่างเหมาะสมจะมีโอกาสเติบโตและพัฒนาอย่างยั่งยืนในยุคดิจิทัล
Downloads
เอกสารอ้างอิง
กรรณิการ์ อุตตะทอง. (2561). การวางแผนการปฏิบัติงานในองค์กรยุค 4.0. ที่ 3 ฉบับที่ 2 ประจำเดือนกรกฎาคม – ธันวาคม 2561. (p. 41).
กะรัต ทองใสพร. (2566). ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร. ปีที่6 ฉบับที่ 2 (เมษายน - มิถุนายน 2566). (p. 269).
กาญจนา นครคงและธนัสถา โรจนตระกูล. (2567). ระบบอุปถัมภ์กับปัญหาการบริหารงานภาครัฐ. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. ปีที่ 7 ฉบับที่ 4 (2567): ปีที่ 7 ฉบับที่ 4 กรกฎาคม - สิงหาคม 2567. (บทคัดย่อ)
ประเวศน์ มหารัตน์สกุล. (2550). การจัดการทรัพยากรมนุษย์: มุ่งสู่อนาคต. กรุงเทพฯ: พิมพ์ตะวัน.
พนัส จันทร์ศรีทอง. (2566). การบริหารงานวิชาการเพื่อเสริมสร้างความเป็นพลเมืองที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม สำหรับนักเรียนประถมศึกษา. วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา. ปีที่ 17 ฉบับที่ 1 (2023): มกราคม - มิถุนายน 2566 /.
พรทิพย์ ปุระสิริกุล. (2562). แนวทางการเลือกใช้เทคโนโลยีด้านการสรรหาและคัดเลือกบุคลากร. วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชานโยบายและการบริหารดิจิทัล วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (บทคัดย่อ).
พระปลัดสถิตย์ โพธิญาโณ โพธิ์หล้า. (2567). การจัดการความรู้: พฤติกรรมองค์การ. วารสารปรัชญาอาศรม. 130 – 146. สืบค้น จาก https://so09.tci-thaijo.org/index.php/jpar/article/view/3987.
มณีรัตน์ ชัยยะและเพ็ญศรี ฉิรินัง. (2566). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ภายใต้การเปลี่ยนแปลงสู่ยุคดิจิทัล (Digital HR). Journal of Administrative and Management Innovation. Vol.11 No.1 January - April 2023. (บทคัดย่อ).
อชิตพล ตากันธะ. (2563). ระบบอุปถัมภ์: อุปสรรคการพัฒนาพลเมืองในระบอบประชาธิปไตยของไทย. วารสารสันติสุขปริทรรศน์ ปีที่ 1 ฉบับที่2 (กรกฎาคม-ธันวาคม 2563).
Baron and Greenberg, R.A. (1997).Behavior in organizations. 6th ed. Upper Saddle River, NJ : Prentice Hall.
Middlemist, R.D., & Hitt, M.A. (1988). Organization behavior: Managerial strategies. St.Paul: West Publishing.
Robbin, S.P. (2005). Organizational Behavior. 11th edition. New Jersey: Pearson Education.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาลัยสงฆ์ชัยภูมิ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความลิขสิทธิ์
