การแก้ไขความรุนแรงทางสังคมตามหลักฆราวาสธรรม 4
คำสำคัญ:
แนวทางการแก้ไขความรุนแรง, ความรุนแรงทางสังคม, หลักฆราวาสธรรม 4บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาแนวทางแก้ไขความรุนแรงทางสังคมตามหลักฆราวาสธรรม 4 เป็นการวิเคราะห์ข้อมูลจากการสัมภาษณ์ ซึ่งมีความเชื่อมโยง และบูรณาการสิ่งที่เกิดขึ้น เพื่อนำไปสู่การตีความและอภิปรายผลที่เป็นเอกภาพ ผู้ให้ข้อมูลหลักจำนวน 8 ท่าน โดยใช้แบบสัมภาษณ์ที่มีโครงสร้าง และมีการรับรองจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ ผลการศึกษาพบว่า แนวทางแก้ไขความรุนแรงทางสังคมตามหลักฆราวาสธรรม 4 ประกอบด้วย การมีสัจจะ จะต้องมีความซื่อสัตย์ จริงใจต่อกัน เข้าใจ เห็นอกเห็นใจผู้อื่น หลีกเลี่ยงปัจจัยที่อาจก่อให้เกิดความรุนแรง เช่น การดื่มสุรา การคบชู้ เล่นการพนัน การทะเลาะเบาะแว้ง เป็นต้น ทมะ มีการรู้จักบังคับควบคุมอารมณ์ข่มใจ รู้จักฝึกฝนปรับปรุงตน ให้รักษาระดับอารมณ์ ระมัดระวังการพูดจาของตน พยายามใช้อารมณ์ขันติ การมีความอดทน อดกลั้นต่อความหนักและความร้ายแรงทั้งหลาย พยายามควบคุมความโกรธของตนเองเสมอ และจาคะ การมีความเสียสละ ความเผื่อแผ่ แบ่งปัน ความมีน้ำใจเอื้อเฟื้อต่อกัน ช่วยหาทางออกให้ฝ่ายที่เป็นคู่กรณี พาผู้บาดเจ็บไปรับการรักษาจากแพทย์ และที่สำคัญให้รู้จักการใช้คำขอโทษ และการให้อภัย
Downloads
เอกสารอ้างอิง
ชลิดาภรณ์ ส่งสัมพัน. (2545). เรื่องราวของความรุนแรงในสังคมไทย : กรณีฆ่าหั่นศพ พ่อฆ่าลูกและอีกมากมาย. รัฐศาสตร์สาร. 23(2) : 144-148.
บุญวดี เพชรรัตน์. (2543). การพยาบาลผู้ป่วยพฤติกรรมรุนแรง การพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช. ภาควิชาการจิตเวช คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. PSU Knowledge Bank. 6(2) : 200-202.
ไทยรัฐ. [ออนไลน์]. เข้าถึงเมื่อ 20 มิถุนายน 2566. เข้าถึงได้จากhttps://www.thairath.co.th/scoop/theissue/2220885, 2564.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร. โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. 2539.
วิชัย รูปขำดี. (2554). บทบาทของท้องถิ่นกับการแก้ไขความรุนแรงทางสังคม. วารสารสถาบันพระปกเกล้า. 9(1) : 89-100.
อนุช อาภาภิรม. (2543). ฉากความรุนแรงในยุคโลกาภิวัตน์. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชชิ่ง
อรอนงค์ อินทรจิตร และนรินทร์ กรินชัย. (2542). ผู้หญิงและเด็ก: เหยื่อความรุนแรงในครอบครัว. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร : ปกเกล้าการพิมพ์.
Corsini. (1999). เรียนรู้พฤติกรรมส่อความรุนแรง. [ออนไลน์]. เข้าถึงเมื่อ 20 มิถุนายน 2566. เข้าถึงได้จาก http://nnan.myreadyweb.com/article/topic-52375.html
Stuart, R.B. (1981). Violent behavior: Social learning approaches to prediction, Management and treatment. Violence in perspective. New York: Brunner/Mazel.
World Health Organization. (2006). World report on violence and health. Geneva : World HealthOrganization.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาลัยสงฆ์ชัยภูมิ
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความลิขสิทธิ์
