แนวทางการอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยทรงดำเพื่อการท่องเที่ยวตำบลตลาดจินดา และตำบลดอนยายหอม จังหวัดนครปฐม
คำสำคัญ:
การอนุรักษ์, ภูมิปัญญาท้องถิ่น, ไทยทรงดำบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาบริบทพื้นที่กลุ่มวัฒนธรรมไทยทรงดำบ้านลำเอียก ตำบลตลาดจินดา และบ้านสะแกราย ตำบลดอนยายหอม จังหวัดนครปฐม 2) เพื่อศึกษาศักยภาพชุมชนด้านการอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชนวัฒนธรรมไทยทรงดำบ้านลำเอียก และชุมชนวัฒนธรรมไทยทรงดำบ้านสะแกรายเพื่อรองรับการจัดการท่องเที่ยว และ 3) เพื่อหาแนวทางการอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยทรงดำเพื่อการท่องเที่ยวตำบลตลาดจินดา และตำบลดอนยายหอม โดยเน้นกระบวนการมีส่วนร่วมของชุมชนและองค์กรท้องถิ่น โดยใช้แนวทางการวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา เก็บรวบรวมข้อมูลจากการค้นคว้าข้อมูลจากเอกสารและการสัมภาษณ์เชิงลึกกับกลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลัก จำนวน 60 คน
ผลการวิจัยพบว่า 1) กลุ่มวัฒนธรรมไทยทรงดำบ้านลำเอียกและบ้านสะแกราย เป็นชาติพันธุ์ไทยทรงดำกลุ่มหนึ่ง ที่สืบเชื้อสายเดียวกันกับกลุ่มชาติพันธุ์ไทยทรงดำที่ถูกกวาดต้อนมารวมอาศัยอยู่ที่บริเวณ อำเภอเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี ประชากรส่วนใหญ่ประกอบอาชีพการเกษตร คนรุ่นใหม่ส่วนใหญ่นิยมทำงานในโรงงาน มีการใช้ภูมิปัญญาพื้นบ้านเป็นเครื่องมือในการดำเนินงานทางประเพณีวัฒนธรรม มีการผสมผสานวัฒนธรรมพื้นถิ่นและวัฒนธรรมสมัยใหม่ที่รับจากสังคมนอกชุมชนโดยผ่านช่องทางการศึกษา เรียนรู้ และประสบการณ์ 2) กลุ่มวัฒนธรรมไทยทรงดำบ้านลำเอียกและบ้านสะแกราย มีศักยภาพในการถ่ายทอดและการเรียนรู้ เป็นการเรียนรู้ที่เกิดจากองค์ความรู้ของชุมชนหรือภูมิปัญญาท้องถิ่น และ3) แนวทางในการอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยทรงดำ ได้แก่ เพิ่มการเชื่อมโยงแหล่งท่องเที่ยวชุมชน และจัดทำเส้นทางแหล่งท่องเที่ยวในชุมชน กระตุ้นให้คนในชุมชนตระหนักถึงคุณค่าภูมิปัญญาท้องถิ่น มีการบูรณาการประเพณีวัฒนธรรมท้องถิ่นในหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน ส่งเสริมการจัดกิจกรรมอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยทรงดำ โดยใช้วิธีการบริหารจัดการแบบมีส่วนร่วมของชุมชน ส่งเสริมเครือข่ายชุมชนวัฒนธรรมไทยทรงดำกับชุมชนวัฒนธรรมไทยทรงดำอื่น ๆ ให้มีความเข้มแข็ง และส่งเสริมความรู้และถ่ายทอดความรู้ที่เกี่ยวกับวัฒนธรรมไทยทรงดำ เพื่อนำไปสู่การปรับปรุงให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงทางสังคม
Downloads
เอกสารอ้างอิง
Dowling, R. K. (1995). Ecotourism development: regional planning and strategies. A paper presented at the International Conference on Ecotourism: Concept, Design, and Strategy. February 6-8, 1995. Bangkok, Thailand.
George, E. W., Mair, H., & Reid, D. G. (2009). Rural Tourism Development: Localism and Cultural Change. Channel View Publications.
Sammy, D. & S. Lakhan Baptiste. 2008. Community Tourism Handbook: A Resource Guide for Community Groups Participating in Sea Turtle Ecotourism in the Commonwealth of Dominica.
WTO. (World Tourism Organization). Tourism, a factor of sustainable development. Retrieved on 10 November 2016 from http://ethics.unwto.org/en/content/global-code-ethics-tourism-article-3
โสภิตา ถาวร และสมทรง บุรุษพัฒน์. (2561). การใช้เกณฑ์ทางภาษาศาสตร์จัดกลุ่มย่อยภาษาไทดำและข้อสนับสนุนการอพยพย้ายถิ่นฐาน. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 37(2), 61-86.
ชัชพล ทรงสุนทรวงศ์. (2546). มนุษย์กับสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ชูเกียรติ นพเกตุ. (2542). การท่องเที่ยวโดยใช้ชุมชนเป็นฐาน. จุดเริ่มต้นของการพัฒนาอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย
ธนดล สุวรรณนิกขะ.(2556). แนวทางการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว : กรณีศึกษาวัดไร่ขิง อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม.นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร
นิโรธ เดชกําแหง, ณภัทรา กิระสัทธานนท์, นภัทรชรินทร์ ชูเลิศ, วัชรพล หยองอนุกูล และอัครัช กุลกรรณ (2560). การพัฒนาหมู่บ้านสะแกรายให้เป็นชุมชนต้นแบบการพัฒนาการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมที่ยั่งยืน.เอกสารสืบเนื่องงานประชุมวิชาการระดับชาติครั้งที่ 9 มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม จังหวัดนครปฐม วันที่ 28 - 29 กันยายน 2560 หน้า 2635-2648.
นิรชราภา ทองธรรมชาติ. (2560). การพัฒนาท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของบ้านไผ่หูช้าง. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา สถาบันวิจัยและพัฒนา.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน.กรุงเทพมหานคร: เพรสแอนด์ ดีไซน์.
พจนา บุญคุ้ม. (2557). การพัฒนารูปแบบการสื่อสารทางการตลาดในแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมกลุ่มภาคกลางตอนล่าง. ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พยอม ธรรมบุตร. (2549). หลักการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์.กรุงเทพมหานคร: สถาบันพัฒนาการท่องเที่ยวเพื่ออนุรักษ์สิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ลัดดา พูนสวัสดิ์มงคล และทิสวรรณ ชูปัญญา. (2566). แนวทางการพัฒนาการบริหารจัดการและศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในพื้นที่สวนดุสิตและพื้นที่ต่อเนื่อง. วารสารตำหนัก มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา 1(1); 72-89
ศุลชัย สระทองหัก. (2565). กระบวนการเรียนรู้ของชุมชนเพื่อพัฒนาองค์ความรู้ชุมชน : กรณีศึกษาชุมชนชาติพันธุ์ไทยทรงดําบ้านดอนทราย ตําบลสระกะเทียม อําเภอเมืองนครปฐมจังหวัดนครปฐม. Journal of Roi Kaensarn Academi 7(9); 75-95
สำนักงานจังหวัดนครปฐม. (2566). แผนพัฒนาจังหวัดนครปฐม 5 ปี (พ.ศ. 2566-2570). เข้าถึงได้จาก http://www.nakhonpathom.go.th สืบคนเมื่อวันที่ 28 มกราคม 2567
อติภัค แสงสนิท. (2561). ภาคี อพท. จ้างแรงงานท้องถิ่นสูงลิ่ว. กรุงเทพธุรกิจ. เข้าถึงได้จาก http://www.bangkokbiznews.com/pr/detail/36516 สืบคนเมื่อวันที่ 22 กุมภาพันธ 2567
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาลัยสงฆ์ชัยภูมิ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความลิขสิทธิ์
