Opinions of Learners and Instructors on Japanese Language Curriculum and Instruction: A Case Study of Center for Asian Languages and Cultures, Institute of East Asian Studies, Thammasat University

Authors

  • Wannisa Vaichayee สถาบันเอเชียตะวันออกศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

Keywords:

curriculum and teaching and learning, Japanese language, learners, instructors, Center for Asian Languages and Cultures

Abstract

This research aimed to 1) explore the opinions of learners and instructors on the Japanese language curriculum and instruction of the Center for Asian Languages and Cultures, Institute of East Asian Studies, Thammasat University and 2) present guidelines for the development on Japanese language curriculum and instruction, in congruent with the needs of the learners and current circumstances. The research tools were questionnaires distributed to 146 samples who enrolled in Japanese courses in the first semester 1/2020, and interview questionnaires for the executives and Japanese language instructors. The statistics used for data analysis were frequency, percentage, mean, and standard deviation. And content analysis was conducted from open-ended questionnaires and from the structured interview.

The results of the research showed that the majority of respondents had an opinion on the Japanese language curriculum and instruction at the highly agreed level. The item with the highest average score in the aspect of the curriculum was the one that described that the course content met the needs of the learners and the subject matter was useful and practical for daily living or work. The item that received the highest average score in teaching and learning was that learners were thoroughly given an opportunity to ask questions and express themselves in the classroom. The teaching methods were consistent with the objectives, contents, and evaluation. As for the results of the interviews, it was found that most of the instructors had opinions on the development of Japanese language curriculum and instruction in all dimensions, with the emphasis on the learners. They had opinions that the curriculum content, and teaching and learning methods were congruous with learners.

The results concerning the guidelines for the betterment of Japanese language curriculum and instruction were: 1) the curriculum should be adjusted to be more concise while prioritizing the topics by integrating content in accordance with the learners’ characteristics and current circumstances, and 2) in the process of Japanese language teaching and learning, the instructors should consider changing the methods and developing their skills suitable for the situations and the learners.

References

กนกวรรณ เลาหบูรณะกิจ คิตะคิริ. (2555). กรอบมาตรฐานภาษาญี่ปุ่น (Japanese Language Standard) ด้าน
การพูดและการฟังสำหรับผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นเป็นวิชาเอก ในสถาบันอุดมศึกษา: กรณีศึกษาของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วารสารอักษรศาสตร์ 41(1), 1-35.
กนกวรรณ สาโรจน์. (2560). แนวทางการสอนคำศัพท์ภาษาเกาหลีแก่ผู้เรียนชาวไทย: กรณีคำศัพท์
ภาษาเกาหลีแท้. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 25(49), 1-11.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้ ภาษาญี่ปุ่ นและภาษาเยอรมัน ตามหลักสูตร
แกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 กลุ่มสาระการเรียนรู้ ภาษาต่างประเทศ.
กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย
ขัณธ์ชัย อธิเกียรติ และธนารักษ์ สารเถื่อนแก้ว. (2559). โครงการสัมมนาเชิงปฏิบัติการพัฒนา
ศักยภาพการสอนของอาจารย์โดยเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ เรื่อง "การสอนแบบทันสมัยและเทคนิควิธี
สอนแนวใหม่"
ฆนัท ธาตุทอง. (2551). เทคนิคการพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 4. นครปฐม: เพชรเกษม
การพิมพ์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวทิยาลัย.
ณิชาภัทร จาวิสูตร อัจฉรา วัฒนาณรงค์ และสุวพร ตั้งสมวรพงษ์. (2556). การจัดการเรียนการสอน
หลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาภาษาจีน คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
ตามความคิดเห็นของนิสิต. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และ
สังคมศาสตร์), 5(9), 67-80.
ทิศนา แขมมณี. (2551). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ.
พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ : สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
_______. (2554). รูปแบบการเรียนการสอน : ทางเลือกที่หลากหลาย. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ :
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธิติสรณ์ แสงอุไร. (2556). ความพึงพอใจของบัณฑิตต่อการเรียนการสอนภาษาญี่ปุ่นด้านการฟังและ
การพูดกับความสอดคล้องกับความต้องการของบริษัทญี่ปุ่นในประเทศไทย.(วิทยานิพนธ์
การศึกษามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ธีรวุฒิ เอกะกุล. (2543). ระเบียบวิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตรและสังคมศาสตร. อุบลราชธานี:
สถาบันราชภัฎอุบลราชธานี.
บวรศรี มณีพงษ์. (2556). รายงานการวิจัยการศึกษาความต้องการของนักเรียน ผู้ปกครอง และครูที่มีต่อ
การจัดการสอนภาษาญี่ปุ่นในสถานศึกษาตำบลสามบัณฑิต อำเภออุทัย จังหวัพระนครศรีอยุธยา.
บัณฑิต ทิพากร. (2550). การพัฒนาคณาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษา. ในไพฑูรย์ สินลารัตน์ (บรรณาธิการ).
อาจารย์มืออาชีพ: แนวคิด เครื่องมือ และการพัฒนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย
ปิยะดา พูลทาจักร. (2554). การประเมินหลักสูตรและการเรียนการสอน. เชียงใหม่. มหาวิทยาราชภัฎ
เชียงใหม่. ม.ป.ป..
พระราชรัตนมงคล, ดร. (มนตรี อภิมนฺติโก, ยางธิสาร. (2560). การศึกษาความคิดเห็นของผู้เรียนที่มีต่อ
วิธีการสอนของศูนย์สอนภาษาเกาหลีในประเทศสาธารณรัฐเกาหลี (เกาหลีใต้). บทความวิชาการ
(ออนไลน์) สืบค้นจาก http://montri001.blogspot.com/2017/05/blog-post.html
เมื่อวันที่ 11 พฤษภาคม 2560 อาจารย์ประจำคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัย (ส่วนกลาง) ตำบลศาลายา อำเภอพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม.
มูลนิธิญี่ปุ่นกรุงเทพ. (2558). “ผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นในประเทศไทย”. [ออนไลน์], เข้าถึงได้จาก:
https://www.jfbkk.or.th/old/2016_037_th.php, (2563, 25 ตุลาคม)
สถาบันเอเชียตะวันออกศึกษา (2562). “ผลลัพธ์ด้านการเรียนรู้ของผู้เรียนภาษาญี่ปุ่น”. ในรายงานผลการ
ดำเนินงานประจำปีการศึกษา 2561. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต.
สุกัญญา เอียดขาว. (2554). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกเรียนภาษาญี่ปุ่นที่โรงเรียนสอนภาษาญี่ปุ่น
ในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, สาขาวิชาเอกธุรกิจระหว่าง ประเทศ, คณะบริหารธุรกิจ, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี
สุณีย์รัตน์ เนียรเจริญสุข และพัชราพร แก้วกฤษฎางค์. (2562). การพัฒนาทักษะการฟัง-พูดภาษาญี่ปุ่น
โดยใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ. วารสารญี่ปุ่นศึกษา สถาบันเอเชียตะวันออกศึกษา
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 36(1), 102-117.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2559). การพัฒนามาตรฐานการศึกษาของต่างประเทศ.
พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ : 21 เซ็นจูรี่ จำกัด
ศศิธ์อร บุญวุฒวิวัฒน์ และอมรรัตน์ วัฒนาธร. (2560). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมภาษาเกาหลีเบื้องต้น
สำหรับแรงงานไทย. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 19(2), 214-229.
ศิริวรรณ สุขเดิมรอด. (2554). “การพัฒนาหลักสูตร”. [ออนไลน์], เข้าถึงได้จาก:
http://siriwansukdermrod.blogspot.com/p/blog-page, (2563, ตุลาคม 22)
ศูนย์ภาษาและวัฒนธรรมเอเชีย. (2562). “ผลการประเมินความพึงพอใจ”. ในเอกสารประกอบการประชุม
คณะกรรมการศูนย์ภาษาและวัฒนธรรมเอเชีย. ปทุมธานี: สถาบันเอเชียตะวันออกศึกษา
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต.
อัชรา เอิบสุขสิริ. (2557). จิตวิทยาสำหรับครู. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
สัมภาษณ์ ณัฐวุฒิ สามไพบูลย์, อดีตประธานศูนย์ภาษาและวัฒนธรรมเอเชีย, สถาบันเอเชียตะวันออก
ศึกษา, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต, 25 ตุลาคม 2563
สัมภาษณ์ ปัญญา ศรีสิงห์, ศูนย์ภาษาและวัฒนธรรมเอเชีย, สถาบันเอเชียตะวันออกศึกษา,
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2 พฤศจิกายน 2563.
สัมภาษณ์ อิสรีย์ ศรีจักรวาฬ, ศูนย์ภาษาและวัฒนธรรมเอเชีย, สถาบันเอเชียตะวันออกศึกษา,
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต, 29 ตุลาคม 2563.
สัมภาษณ์ Daisaku shishido, หัวหน้าหน่วยภาษาญี่ปุ่น ศูนย์ภาษาและวัฒนธรรมเอเชีย, สถาบันเอเชีย
ตะวันออกศึกษา, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต, 27 ตุลาคม 2563.
สัมภาษณ์ Eriko Monomaiphibul, ศูนย์ภาษาและวัฒนธรรมเอเชีย, สถาบันเอเชียตะวันออกศึกษา,
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต, 6 พฤศจิกายน 2563.

Downloads

Published

2020-12-30

Issue

Section

บทความวิจัย