Educational Missing: Social Opportunity Cost Educational Missing: Social Opportunity Cost
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
For years, all over the world including the developed country like U.S.A. have called for rights to get the education thoroughly. It has provided not only free basic education, but also the extension of educational service at a higher level. Thailand’s government has tried to expand free basic education from 12 to 15 years with an intention to increase educational opportunity reducing household’s expenses. However, this policy has not been achieved due to missing or dropout children with social and economic limitation. These caused a huge social’s opportunity cost consequentially.
This article purposed to analyze and show the big picture of content involving the existence of educational missing, the beneficiary and who should shoulder an education burden, the obstacle and factors support the basic education. Author also analyzed the social’s opportunity cost simply then, concluded the paper by relating educational missing to social opportunity cost reflecting conclusion and solutions.
Article Details
- Under a CC Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 (CC BY-NC-ND 4.0) license, you can copy, distribute, display, perform, and use any published material (figures, schemes, tables or any extract of a text) for any purpose other than commercially (unless you get permission first).
- Any opinions and views expressed in this publication are the opinions and views of the authors, and are not the views of or endorsed by the journal (including the editor, any member of the editorial team or editorial board, and any guest editors).
- The editor has the right to edit the content of the manuscript to make it suitable for publication.
References
กัญญาวีร์ ศรีบุรี. (2551,มกราคม – มีนาคม). “เศรษฐศาสตร์ข้างค่าย”. วารสารการบินทหารบก, 1(29), น. 81- 82.
ณัฏฐาภรณ์ เลียมจรัสกุล. (2555). การวิเคราะห์ค่าใช้จ่ายทางการศึกษาของครัวเรือนไทย ภายใต้โครงการเรียนฟรี 15 ปี. เชียงใหม่: สถาบันศึกษานโยบายสาธารณะ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ดิลก ลัทธพิพัฒน์. (2554). ความเหลื่อมล้ำของโอกาสทางการศึกษากับแนวโน้มของค่าจ้างในประเทศ. ม.ป.ท.
ตีรณ พงศ์ฆพัฒน์. (30 มิถุนายน 2557). ดุลยภาพดุลยพินิจ. มติชนรายวัน.สืบค้นเมื่อ 27 มีนาคม 2557, จาก http://nidmbe11.net/ekonomiz/2004 92/article 2004 june 30p.1 htmไทย. (ออนไลน์). สืบค้นวันที่ 21 ม.ค. 2557, จาก http://www.gotoknow .or.
แบ๊งค์ งามอรุณโชติ และ ถิรภาพ ฟักทอง. (2555). สูงต่ำไม่เท่ากัน “ทำไมการศึกษาจึงเหลื่อมล้ำ”. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สยามปริทัศน์ จำกัด
ประกายศรี ศรีรุ่งเรือง. (2554) เอกสารคำสอนรายวิชาบริหารงานคลังและงบประมาณ. เชียงราย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย
เปรื่อง กิจรัตน์ภร. (กุมภาพันธ์ 2555). “ยกเครื่องการศึกษาไทยเพื่อลดความเหลื่อมล้ำ” เอกสารนำเสนอในที่ประชุม:ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา: ที่มาและทางออก,กรุงเทพมหานคร มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
พลภัทร บุราคม. (2556). รายจ่ายสาธารณะ ประสิทธิภาพในการจัดสรร และประสบการณ์ระหว่างประเทศ. (พิมพ์ครั้งที่ 4). สมุทรปราการ: บริษัท ดี.เค.ปริ้นติ้งเวิลด์ จำกัด
พูลนิจ ปิยะอนันต์ และ สุชาดา ตั้งทางธรรม. (2546). การวิเคราะห์นโยบายความเหมาะสมทางด้านการใช้จ่ายของรัฐบาลในสาระวิชาเศรษฐศาสตร์สาธารณะ. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
เมธี ครองแก้วและคณะ. (2547). www.nidambe 11.net/ekonomiz/2004q2/article 2004 june 30p1/htm.ในมติชนออนไลน์.
รังสรรค์ ธนะพรพันธุ์ .(2544 ). การศึกษา ทุนนิยม แลโลกานุวัตร.กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.
วันรักษ์ มิ่งมณีนาคิน. (2543). เศรษฐศาสตร์เบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุชาดา ตั้งทางธรรมและชนะ กมลภัทรกุล. (2546). สินค้าสาธารณะและผลกระทบภายนอกในสาระวิชาเศรษฐศาสตร์สาธารณะ. นนทบุรี : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2556). แนวทางการดำเนินงานตามนโยบายสนับสนุน ค่าใช้จ่ายในการศึกษาตั้งแต่ระดับอนุบาลจนจบการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
อุมาภรณ์ ภัทรวาณิชย์.และปัทมา อมรสิริสมบูรณ์. “ความไม่เท่าเทียมด้านการศึกษา : เมืองและชนบท” ในประชากรและสังคม 2550. วรชัย ทองไทยและสุรีย์ พันพึ่ง: บรรณาธิการ (นครปฐม: สำนักพิมพ์ประชากรและสังคม, 2550).
Massianand Jérôme & Gabriele Picco. (2013). The opportunity Cost of Public Funds: Concepts and Issue. France: Public Financial Publication, Inc.
Shipman Marten . (1989). Education As A Public Service. London: Butter&Tanner Ltd.
Farish Maureen and others. (1995). Equal Opportunuties in Colleqes and Universities Toward Better Practices. USA : SRHE and Open University Press.
Meyer Thomas & Breyer Nicole (2005). The Future of Social Democracy. แปลโดยสมบัติ เบญจศิริมงคล.(2550).อนาคตของสังคมประชาธิปไตย.พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: มูลนิธิฟรีดริค เอแบร์ท.
UNESCO. (2003). EFA Globol Monitoring Report 2003 “Education for All”. (The United Nation) Educational Sciencific and Culture Organization. Paris: Graphoprint.
