ความคิดสร้างสรรค์ที่หล่นหายไปของผู้เรียนกับการศึกษาในศตวรรษที่ 21

บทคัดย่อ

              ความคิดสร้างสรรค์เป็นสิ่งมนุษย์มีติดตัวมาตั้งแต่เกิดตามความเชื่อและแนวคิดของนักจิตวิทยาในกลุ่มทฤษฎีความคิดสร้างสรรค์เชิงมนุษยวิทยานิยม แต่ความคิดสร้างสรรค์จะมีมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับประสบการณ์ที่ผ่านมาของแต่ละคนทั้งการเลี้ยงดู สภาพแวดล้อม การเรียนรู้ สังคมและวัฒนธรรมต่างเป็นปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาและส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ของเราทั้งสิ้น ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีและสิ่งของเครื่องใช้ต่าง ๆ ในปัจจุบันเกิดจากความฉลาด ความสามารถในการคิดสร้างสรรค์สิ่งประดิษฐ์เพื่ออำนวยความสะดวกให้กับการดำเนินชีวิตได้อย่างมีคุณภาพมากขึ้น เช่น การสร้างยานพาหนะต่าง ๆ เพื่อใช้ในการเดินทางได้อย่างสะดวกและรวดเร็ว การใช้เครื่องจักรกลในโรงงานอุตสาหกรรมเพื่อเพิ่มจำนวนผลผลิตและลดค่าใช้จ่าย การพัฒนาอุปกรณ์ในการติดต่อสื่อสาร เป็นต้น ต้องยอมรับว่าแนวคิดใหม่ ๆ และสิ่งประดิษฐ์หรือนวัตกรรมที่เกิดขึ้นนี้ต่างมีรากฐานมาจากการเรียนรู้และความคิดสร้างสรรค์ของมนุษย์ทั้งสิ้น ดังนั้นประเทศใดก็ตาม           หากประชากรในประเทศมีทักษะความคิดสร้างสรรค์จำนวนมากย่อมเป็นปัจจัยหนึ่งที่จะส่งเสริมให้เกิดการพัฒนาและสร้างความเจริญก้าวหน้าให้แก่ประเทศนั้นมากขึ้น โดยเฉพาะในปัจจุบันเราได้เข้าสู่ศตวรรษที่ 21 ยุคแห่งเทคโนโลยีและนวัตกรรม              เมื่อเครื่องจักรและหุ่นยนต์ถูกนำมาใช้แทนแรงงานคนมากขึ้น เด็กและเยาวชนในยุคนี้ควรได้รับการพัฒนาและส่งเสริมทักษะอื่นที่นอกเหนือจากความรู้ทางวิชาการ เพื่อสามารถดำรงชีวิตได้ในสังคมโลกที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและคาดเดาไม่ได้ อีกทั้งมีทักษะการเรียนรู้อย่างหลากหลายและเป็นการเรียนรู้ตลอดชีวิต

              รูปแบบการจัดการศึกษาและการจัดการเรียนการสอนของไทยในทุกวันนี้ยังเป็นการสอนแบบดั้งเดิม มีแนวคิดและความเชื่อที่ได้รับการปลูกฝังมาคือ เน้นเนื้อหาวิชาการให้หนัก เน้นการสอบให้ได้คะแนนดี เน้นการแข่งขันตัดสินผ่านไม่ผ่าน รวมถึงหลักสูตรการเรียนที่ถูกกำหนดมาจากส่วนกลาง ไม่ได้เกิดจากความต้องการของผู้เรียน ชุมชนและสังคม รวมถึงผลจากการเลี้ยงดูของครอบครัวและสภาพแวดล้อม จึงส่งผลให้ผู้เรียนเกิดความกลัวที่จะตอบผิด ไม่กล้าแสดงออก ไม่กล้าคิด ไม่กล้าพูดและไม่กล้าทำตามสิ่งที่ตัวเองคิด ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ความคิดสร้างสรรค์ของเด็กหายไปเรื่อย ๆ

              ความคิดสร้างสรรค์เป็นสิ่งที่สอนและพัฒนาได้ เพราะ ความคิดสร้างสรรค์เกิดจากประสบการณ์ของแต่ละคน ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่ท้าทายต่อระบบการศึกษาไทยรวมถึงครูผู้สอนและผู้ปกครองในยุคนี้ที่จะเป็นกำลังสำคัญในการขับเคลื่อนให้เกิดการพัฒนาและส่งเสริมทักษะความคิดสร้างสรรค์กับผู้เรียนอย่างจริงจังเพื่อให้ผู้เรียนนำไปปรับใช้ในการทำงานและดำเนินชีวิตในศตวรรษที่ 21 ได้ต่อไปในอนาคต