การนำแนวทางปฏิบัติการต้านบูลลี่ (KiVa) ประเทศฟินแลนด์มาใช้ในสถานศึกษา: กรณีศึกษาเด็กที่มีความต้องการพิเศษ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาแนวทางปฏิบัติการต้านบูลลี่ (KiVa) ประเทศฟินแลนด์มาใช้ในสถานศึกษา: กรณีศึกษาเด็กที่มีความต้องการพิเศษ 2) เพื่อเปรียบเทียบการถูกกลั่นแกล้งรังแกของเด็ก ที่มีความต้องการพิเศษ ก่อนและหลังการใช้แนวทางปฏิบัติการต้านบูลลี่ (KiVa) วิธีการดำเนินงานวิจัยเป็น การวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi-Experimental Research) โดยมีกลุ่มตัวอย่างเป็นเด็กที่มีความต้องการพิเศษ ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2/2 โรงเรียนหัวดงราชพรหมาภรณ์ จำนวน 5 คน เครื่องมือที่ใช้ในการดำเนินการทดลอง คือ แนวทางปฏิบัติการต้านบูลลี่ (KiVa) และแบบสอบถาม นักเรียนถึงประสบการณ์เกี่ยวกับการกลั่นแกล้ง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงบรรยาย แจกแจงความถี่ ค่าเฉลี่ย ผลการวิจัยพบว่า
1) ได้แนวทางปฏิบัติการต้านบูลลี่ (KiVa) ประเทศฟินแลนด์มาใช้ในสถานศึกษา: กรณีศึกษาเด็กที่มีความต้องการ พิเศษ 2) การถูกกลั่นแกล้งรังแกของเด็กที่มีความต้องการพิเศษหลังการใช้ แนวทางปฏิบัติการต้านบูลลี่ (KiVa) ลดลง
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต. (2561). ไทยอันดับ 2 “เด็กรังแกกันในโรงเรียน” พบเหยื่อปีละ 6 แสนคน. สืบค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2565,จาก https://www.dmh.go.th/newsdmh/view.asp?id=27485.
กรุงเทพธุรกิจ. (2563). บทบาทของครอบครัว โรงเรียนและชุมชน กับการป้องกันการกลั่นแกล้งกันในโรงเรียน. สืบค้นเมื่อ 10 มกราคม 2565, จาก https://www.educathai.com/knowledge/articles/368)
คณะจิตวิทยา, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2565). เด็กที่มีความต้องการพิเศษ Child With Special Needs, คำศัพท์จิตวิทยา. สืบค้นเมื่อ 13 มกราคม 2565, จาก https://www.psy.chula.ac.th/th/feature-articles/children-with-special-needs/.
ธิดารัตน์ ปุรณะชัยศีรี, สิรินัดดา ปัญญาภาส, และฐิตวี แก้วพรสวรรค์. (2558). กลยุทธ์ในการแก้ปัญหาการถูกรังแกของ เด็กนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลาย. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย. 60(4): 275-286.
นวภัทร ณรงค์ศักดิ์, และอารณีย์ วิวัฒนาภรณ์. (2566). สถานศึกษาต้นแบบในการป้องกันการกลั่นแกล้งข่มเหงรังแกกันในโรงเรียนของนักเรียน ระดับชั้นประถมศึกษาและมัธยมศึกษา. วารสารกระบวนการยุติธรรม. 16(1): 35–68.
นันทนัช สงศิริ, และวิมลทิพย์ มุสิกพันธ์. (2554). ลักษณะส่วนความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลบริบทครอบครัวและ พฤติกรรมการรังแกผ่านไซเบอร์ของนักเรียนมัธยมศึกษาและอาชีวศึกษาในเขต กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ภัทรจรัส บำรุงพงษ์. (2562). การกลั่นแกล้งในมหาวิทยาลัย กรณีศึกษานิสิตที่มีความต้องการพิเศษ. วารสารคุณภาพ ชีวิตกับกฎหมาย. 15(2): 49-63.
ศุภรดา ชุมพาลี. (2562). ศึกษาเรื่องพฤติกรรมรังแกกันของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นของจังหวัดหนึ่งในภาคกลาง วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต (การพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต). มหาวิทยาลัยมหิดล.
สถาบันวิจัยเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา (วสศ.). (2564). KiVa: ปฏิบัติการต้านบูลลี่ของฟินแลนด์. สืบค้นเมื่อ 8 สิงหาคม 2565, จาก https://research.eef.or.th/kiva-anitibullying-program-in-finland/
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (สสวท.). (2563). การกลั่นแกล้งในโรงเรียนจากมุมมองของ PISA. วารสาร Focus ประเด็นจาก PISA. 54(มิถุนายน 2563).
สถาบันสุขภาพจิตเด็กและวัยรุ่นราชนครินทร์. (2561). คู่มือปฏิบัติสำหรับการดำเนินการป้องกันและจัดการการรังแกกัน ในโรงเรียน. กรุงเทพฯ: บียอนด์พับลิสชิ่ง.
อติชาต ตันเจริญ. (2565). กระบวนการแก้ปัญหาการบูลลี่ทางเพศในโรงเรียนโดยพุทธสันติวิธีกระบวนการแก้ปัญหา การบูลลี่ทางเพศในโรงเรียนโดยพุทธสันติวิธี. สืบค้นเมื่อ 8 สิงหาคม 2565, จาก https://www.dpu.ac.th/sao/upload/content/files:.
อัสรี อนุตธโต. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการข่มเหงรังแกของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต (การวิจัยและพัฒนาศักยภาพมนุษย์). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Christina. (2010). Young People’s Reading: The Importance of the home environment and family support. Retrieved September 8, 2022, from http://www.literacytrust.org.uk/assets/0000/4955/ Young_ People_s_Reading_ executive_summary.pdf.
Craig, W., Harel-Fisch, Y., Fogel-Grinvald, H., Dostaler, S., Hetland, J., Simons-Morton, B., ...& Pickett, W. (2009). A cross-national profile of bullying and victimization among adolescents in 40 countries. International Journal of Public Health. 54(2): 216-224.
Hinduja S., Datchin W., & Justin. (2012). School Climate 20: Preventing Cyberbullying and Sertingone classroom. California: Corwin A Sage Company.
Kendrick, K., Jutengren, G., & Stattin, H. (2012). The protective role of supportive friends against bullying perpetration and victimization. J Adolesc 2012. 35(4): 1069-80.
KiVa Program, & University of Turku. (2014). Let's stop bullying together. Retrieved September 8, 2023, from https://europeanschools.kivaprogram.net/ kiva-is-effective
Master Backline. (2002). Bullying. R.I.C. Publication.
Mishna, F., Saini, M., & Solomon, S. (2009). Ongoing and online: Children and youth's perceptions of cyber bullying. Children and Youth Services Review. 31: 1222- 1228.
Porhola, M., Karhunen, S., & Raiivaara, S. T. (2006). Bullying at School and in the Workplace: A Challenge for Communication Research. Annals of the International Communication Association.
River, I., Duncan, N., & Besag, E. (2007). Bullying: A Handbook for Educators and Parents. Praeger Publishers.
Salmivalli, C. (2010). “Bullying and the peer group: A review”. Aggression and Violent Behavior. 15(2): 112–120.
Sander E., Chery, & Phye D., Gary. (2004). Bullying Implications for the Classroom. Boston: Elsevier Academic Press.
Smith, P. K. (2003). The use of coping strategies by Danish children classed as bullies, victims, bully/victims, and not involved, in respons different (hypothetical) types of bullying. Scandina¬vian Journal of Psychology. 44(5): 479-488.
Swearer, M., Espelage, S., & Napolitano, D. (2009). Bullying Prevention and Intervention: Realistic Strategies for Schools. New York: Guiford Press.
Wilson, M., Dunlavy, A., & Berchtold, A. (2013). Determinants for bullying victimization among 11–16-year-olds in 15 low-and middle-income countries: A multi-level study. Social Sciences. 2(4): 208-220.
