The Relationship Between Creative Leadership and the Academic Operations of the Schools Under Phichit Primary Education Service Area Office 2
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to: 1) examine the level of creative leadership among school administrators, 2) assess academic administration in educational institutions, and 3) analyze their relationship. The sample included 291 administrators, selected using Krejcie, and Morgan’s table through stratified random sampling. Research instruments were questionnaires on creative leadership and academic administration, with content validity of 0.67–1.00 and reliability coefficients of 0.92 and 0.94. Data were analyzed using mean, standard deviation, and Pearson’s correlation coefficient. The research results were found as follows;
1) The overall level of creative leadership was at the highest level. Among the dimensions, flexibility had the highest mean score, followed by creativity, while imagination had the lowest mean score. 2) The overall level of academic administration was also at the highest level. Among the dimensions, media and educational technology development had the highest mean score, followed by the development of the educational quality assurance system, while educational supervision had the lowest mean score. 3) The correlation between creative leadership and academic administration was positively high, with a Pearson correlation coefficient of 0.97. Among the dimensions, curriculum development showed the highest correlation, while assessment and evaluation of learning outcomes and quality assurance system development had the lowest correlation, all statistically significant at the .01 level.
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
จรุงจิต สมบัติวงศ์. (2561, กรกฎาคม-ธันวาคม). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา. Jornal of Roi Kaensarn Academic. 3(2): 17-32.
จินดารัตน์ โพธิ์นอก. (23 สิงหาคม 2561). ผู้นำเชิงสร้างสรรค์. เดลินิวส์. น. 23.
ธดา สิทธิ์ธาดา. (2563). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: สำนักวิจัยและพัฒนาการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
นภดล จุ้ยเปี่ยม. (2553). ความต้องการพัฒนางานวิชาการตามแนวปฏิรูปการศึกษาในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน ช่วงชั้นที่ 3-4 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุพรรณบุรี. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์มหาบัณฑิต (การบริหารการศึกษา). มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.
เพ็ญนภา ศรีภูธร. (2562). การศึกษาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารการศึกษา). มหาวิทยาลัย ราชภัฏรำไพพรรณี.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2561). ความเป็นผู้นำทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วสันต์ ชวกิจไพบูลย์. (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์กับการดำเนินงานวิชาการของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยนาท. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหบัณฑิต (การบริหารการศึกษา). มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
สมชาย รุ่งเรือง, และธีระวัฒน์ จันทึก. (2560). รูปแบบการพัฒนาผู้นำสู่การสร้างแรงผลักดันเชิงสร้างสรรค์. Veridian E-Journal มหาวิทยาลัยศิลปากร. 10(1): 29-43.
สันติ บุญภิรมย์. (2552). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: บุ๊ค พอยท์.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิจิตร เขต 2. (2567). Big Data. สืบค้นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2567, จาก https://bigdata.phichit2.go.th/.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 -2578. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
สุขพัชรา ซิ้มเจริญ. (2556). โครงสร้างองค์ประกอบภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้นิเทศภายในสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (บริหารการศึกษา). วิทยาลัยบัณฑิตศึกษาด้านการจัดการ มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
อำพวรรณ กังวานพณิชย์, และสุเมธ งามกนก. (2566). ภาวะผู้นำในยุค Next Normal: นวัตกรรมและเทคโนโลยีในยุคอนาคตทางการศึกษา. วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย. 5(2): 37-52.
