ความฉลาดทางอารมณ์ของนิสิตระดับอุดมศึกษาสาขาวิทยาศาสตร์สุขภาพ สังกัดสถาบันการศึกษาเอกชน
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับความฉลาดทางอารมณ์ และ 2) ปัจจัยที่มีผลต่อความฉลาดทางอารมณ์ เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากร คือ นิสิตสาขาวิทยาศาสตร์สุขภาพ มหาวิทยาลัย สังกัดสถาบันการศึกษาเอกชนในประเทศไทย กลุ่มตัวอย่าง คือนิสิตสาขาวิทยาศาสตร์สุขภาพ มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น กาญจนบุรี ที่สมัครใจ จำนวน 158 คน เครื่องมือที่ใช้รวบรวมข้อมูลเป็น แบบสอบถาม มี 2 ตอน ตอนที่1 ข้อมูลทั่วไป 4 ข้อ ตอนที่2 แบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์ของกรมสุขภาพจิต แบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ จำนวน 52 ข้อ มีองค์ประกอบ 3 ด้าน คือ ด้านดี ด้านเก่งและ ด้านสุข 16 ข้อ โดยรวม วิเคราะห์ข้อมูล โดยใช้ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์อย่างง่าย และสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เชิงพหุคูณ ผลการวิเคราะห์พบว่า
1) นิสิตมีความฉลาดทางอารมณ์เฉลี่ยอยู่ในระดับปกติในทุกด้าน และนิสิตปี 1 มีความฉลาดทางอารมณ์ทุกด้านสูงกว่านิสิตปี 2, 3 และ 4 2) ความฉลาดทางอารมณ์ทุกด้านและโดยรวมมีความสัมพันธ์ในทางบวก (p<0.01) 3) ความฉลาดทางอารมณ์ของนิสิตมีอิทธิพลต่อการเลือกศึกษาในคณะวิชาที่ต่างกัน 4) ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความฉลาดทางอารมณ์สูงที่สุด คือ ระดับชั้นปี 5) ความฉลาดทางอารมณ์ ด้านเก่งเป็น ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับ คือคณะวิชาและระดับชั้นปี (p<0.01) สรุปผล นิสิตสาขาวิทยาศาสตร์สุขภาพในสถาบันการศึกษาเอกชน มีความฉลาดทางอารมณ์อยู่ในระดับปกติ และความฉลาดทางอารมณ์ด้านเก่งของนิสิต มีความสัมพันธ์กับการสมัครเข้าศึกษาในคณะวิชาที่ต่างกัน และนิสิตปี1 มีความฉลาดทางอารมณ์ทุกด้านสูงกว่านิสิตปี 2, 3 และ4
Downloads
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2567). สถิติอุดมศึกษา-กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวตกรรม. สืบค้นเมื่อ 15 สิงหาคม 2565, จาก https://info.mhesi.go.th/homestat_std.php.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2543). คู่มือความฉลาดรู้ทางอารมณ์. กรุงเทพฯ : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กรมสุขภาพจิต. (2552). คู่มือความฉลาดทางอารมณ์. กรุงเทพฯ: ศูนย์สารนิเทศและประชาสัมพันธ์ กรมสุขภาพจิต, กระทรวงสาธารณสุข.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2546). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).
ขจร บุตรแสงโคตร. (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อความฉลาดทางอารมณ์ของครูโรงเรียนในสังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษาขอนแก่น เขต 4. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรังสิต.
นริศรา ตรียันต์. (2562, มกราคม – เมษายน). ความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาโรงเรียนชูสินทองประดิษฐ์อนุสรณ์ สำนักงานเขตทุ่งครุ กรุงเทพมหานคร. วารสารศิลปการจัดการ. 3(1): 43-52.
พรพรรณ หาญณรงค์. (2563). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นในพื้นที่ตำบลอ่างศิลา อำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ. 13(1): 136-144.
รัศมี มณีนิล. (2560). ความฉลาดทางอารมณ์ (ออนไลน์). สืบค้นเมื่อ 31 พฤษภาคม 2560, จากhttp://www.dmh.go.th/download/ebooks/EQ11.pdf.
วรุณ กลกิจโกวินท์, และคณะ. (2562). ความฉลาดทางอารมณ์ของนักศึกษาแพทย์ คณะแพทยศาสตร์ วิรพยาบาล มหาวิทยาลัยนวมินทราธิราช. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย. 64(1): 77-88.
ศรินทิพย์ เหล็กสูงเนิน (2561). ความฉลาดทางอารมณ์ของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยศิลปากร พระราชวัง สนามจันทร์. สารนิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตร์ (จิตวิทยาและการแนะแนว) มหาวิทยาลัยศิลปากร พระราชวังสนามจันทร์.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). นโยบายการศึกษาแผนการศึกษาแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 11 สิงหาคม 2565, จาก http://www.onec.go.th/index.php/page/category/.
อรเพ็ญ พงศ์กล่ำ. (2560, กรกฎาคม - กันยายน). ความฉลาดทางอารมณ์ของนักศึกษาพยาบาลมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง กรุงเทพมหานคร. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. 25(3): 9-19.
Boyatzis Richard E., Stubbs Elizabeth C., & Taylor Scott N. Taylor. (2002). Learning Cognitive and Emotional Intelligence Competencies through Graduate Management Education. Academy of Management Learning and Education. 1(2): 150–162.
Joyce Walsh-Portillo. (2023). The Role of Emotional Intelligence in College Students’ Success. Retrieved October 2023, from https://digitalcommons.fiu.edu/etd/491.