ความฉลาดทางอารมณ์ของนิสิตระดับอุดมศึกษาสาขาวิทยาศาสตร์สุขภาพ สังกัดสถาบันการศึกษาเอกชน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับความฉลาดทางอารมณ์ และ 2) ปัจจัยที่มีผลต่อความฉลาดทางอารมณ์ เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากร คือ นิสิตสาขาวิทยาศาสตร์สุขภาพ มหาวิทยาลัย สังกัดสถาบันการศึกษาเอกชนในประเทศไทย กลุ่มตัวอย่าง คือนิสิตสาขาวิทยาศาสตร์สุขภาพ มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น กาญจนบุรี ที่สมัครใจ จำนวน 158 คน เครื่องมือที่ใช้รวบรวมข้อมูลเป็น แบบสอบถาม มี 2 ตอน ตอนที่1 ข้อมูลทั่วไป 4 ข้อ ตอนที่2 แบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์ของกรมสุขภาพจิต แบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ จำนวน 52 ข้อ มีองค์ประกอบ 3 ด้าน คือ ด้านดี ด้านเก่งและ ด้านสุข 16 ข้อ โดยรวม วิเคราะห์ข้อมูล โดยใช้ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์อย่างง่าย และสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เชิงพหุคูณ ผลการวิเคราะห์พบว่า
1) นิสิตมีความฉลาดทางอารมณ์เฉลี่ยอยู่ในระดับปกติในทุกด้าน และนิสิตปี 1 มีความฉลาดทางอารมณ์ทุกด้านสูงกว่านิสิตปี 2, 3 และ 4 2) ความฉลาดทางอารมณ์ทุกด้านและโดยรวมมีความสัมพันธ์ในทางบวก (p<0.01) 3) ความฉลาดทางอารมณ์ของนิสิตมีอิทธิพลต่อการเลือกศึกษาในคณะวิชาที่ต่างกัน 4) ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความฉลาดทางอารมณ์สูงที่สุด คือ ระดับชั้นปี 5) ความฉลาดทางอารมณ์ ด้านเก่งเป็น ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับ คือคณะวิชาและระดับชั้นปี (p<0.01) สรุปผล นิสิตสาขาวิทยาศาสตร์สุขภาพในสถาบันการศึกษาเอกชน มีความฉลาดทางอารมณ์อยู่ในระดับปกติ และความฉลาดทางอารมณ์ด้านเก่งของนิสิต มีความสัมพันธ์กับการสมัครเข้าศึกษาในคณะวิชาที่ต่างกัน และนิสิตปี1 มีความฉลาดทางอารมณ์ทุกด้านสูงกว่านิสิตปี 2, 3 และ4
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2567). สถิติอุดมศึกษา-กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวตกรรม. สืบค้นเมื่อ 15 สิงหาคม 2565, จาก https://info.mhesi.go.th/homestat_std.php.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2543). คู่มือความฉลาดรู้ทางอารมณ์. กรุงเทพฯ : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กรมสุขภาพจิต. (2552). คู่มือความฉลาดทางอารมณ์. กรุงเทพฯ: ศูนย์สารนิเทศและประชาสัมพันธ์ กรมสุขภาพจิต, กระทรวงสาธารณสุข.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2546). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).
ขจร บุตรแสงโคตร. (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อความฉลาดทางอารมณ์ของครูโรงเรียนในสังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษาขอนแก่น เขต 4. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรังสิต.
นริศรา ตรียันต์. (2562, มกราคม – เมษายน). ความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาโรงเรียนชูสินทองประดิษฐ์อนุสรณ์ สำนักงานเขตทุ่งครุ กรุงเทพมหานคร. วารสารศิลปการจัดการ. 3(1): 43-52.
พรพรรณ หาญณรงค์. (2563). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นในพื้นที่ตำบลอ่างศิลา อำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ. 13(1): 136-144.
รัศมี มณีนิล. (2560). ความฉลาดทางอารมณ์ (ออนไลน์). สืบค้นเมื่อ 31 พฤษภาคม 2560, จากhttp://www.dmh.go.th/download/ebooks/EQ11.pdf.
วรุณ กลกิจโกวินท์, และคณะ. (2562). ความฉลาดทางอารมณ์ของนักศึกษาแพทย์ คณะแพทยศาสตร์ วิรพยาบาล มหาวิทยาลัยนวมินทราธิราช. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย. 64(1): 77-88.
ศรินทิพย์ เหล็กสูงเนิน (2561). ความฉลาดทางอารมณ์ของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยศิลปากร พระราชวัง สนามจันทร์. สารนิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตร์ (จิตวิทยาและการแนะแนว) มหาวิทยาลัยศิลปากร พระราชวังสนามจันทร์.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). นโยบายการศึกษาแผนการศึกษาแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 11 สิงหาคม 2565, จาก http://www.onec.go.th/index.php/page/category/.
อรเพ็ญ พงศ์กล่ำ. (2560, กรกฎาคม - กันยายน). ความฉลาดทางอารมณ์ของนักศึกษาพยาบาลมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง กรุงเทพมหานคร. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. 25(3): 9-19.
Boyatzis Richard E., Stubbs Elizabeth C., & Taylor Scott N. Taylor. (2002). Learning Cognitive and Emotional Intelligence Competencies through Graduate Management Education. Academy of Management Learning and Education. 1(2): 150–162.
Joyce Walsh-Portillo. (2023). The Role of Emotional Intelligence in College Students’ Success. Retrieved October 2023, from https://digitalcommons.fiu.edu/etd/491.
