A Study of Mathematical Misconceptions on Fractions by Classification According to The Theory of Multiple Intelligences of Grade 6 Students
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to study 1) to explore the many intelligences of students in Grade 6 2) study the misconceptions on fractions of grade 6 students. This is a quantitative research and study population was Grade 6 students of the Sukhothai Educational Service Area Office 1, numbering 2,294 people. The sample group used in the study. Select students with the highest classification scores from the theory of many intelligences 43 to be a sample of 8 areas totaling 344 people. Data analysis by frequency and percentages. The research results were as follows;
1) The highest frequency of misconceptions of students with many intelligences. Next is art. Science mechanical and electronic aspects, social aspects, language aspects, hearing and Mathematics 2) The misconceptions that is most inaccurate in the area of computation is followed by the use of wrong theorems, rules, formulas, definitions, and properties, and the side with the least frequency is the interpretation of problems.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). มาตรฐานการเรียนรู้และตัวชี้วัด สาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และสาระภูมิศาสตร์ในกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และ วัฒนธรรม (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ไข่มุก เลื่องสุนทร. (2552). การศึกษามโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนเกี่ยวกับจำนวนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาราชบุรีเขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต (การศึกษาคณิตศาสตร์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เฉลิมวุฒิ คำเมือง, และไพรัชช์ จันทร์งาม. (2560). การศึกษาและสร้างนวัตกรรมที่แก้ไขมโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนทางคณิตศาสตร์ในสาระจำนวนและการดำเนินการของนักศึกษาครูคณิตศาสตร์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง. การประชุมวิชาการและการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ครั้งที่ 7 “มหาวิทยาลัย เพื่อรับใช้สังคม...พลังขับเคลื่อนประเทศไทยสู่ยุค 4.0, 377-387.
ทิศนา แขมมณี. (2566). ศาสตร์การสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 26). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีระยุทธ จันทะคัด. (2554). การวิเคราะห์มโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนและข้อผิดพลาดทางการเรียนคณิตศาสตร์ เรื่อง การบวกและการลบพหุนาม ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยมหาสารคาม. ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต (คณิตศาสตรศึกษา). มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
นวพล นนทภา. (2557). การพัฒนากลวิธีการในการแก้ไขมโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนทางระบบจำนวนสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี. ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต (คณิตศาสตรศึกษา). มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
พรธิดา สุขกรม. (2557). การศึกษามโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนและข้อผิดพลาดทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 5 ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 1 และเขต 2. ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต(การศึกษาคณิตศาสตร์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มณีรัตน์ ขยันกลาง. (2559). การวิเคราะห์มโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนทางพีชคณิตของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต (คณิตศาสตรศึกษา). มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
วิโรจน์ ลักขณาอดิศร. (2560). วิธีการสอนคณิตศาสตร์เรื่องเศษส่วนให้เข้าใจง่าย. สืบค้นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2565, จาก http://www.fanmath.com/.
สำนักงานคณะกรรมการศึกษาแห่งชาติ. (2544). ครูภูมิปัญญาไทยรุ่นที่ 1 ภาคเหนือ. กรุงเทพฯ: คุรุสภาลาดพร้าว.
สำนักมาตรฐานการศึกษาและพัฒนาการเรียนรู้, สำนักงานเลขาธิการสภา. (2564). คู่มือการคัดกรองและพัฒนาพหุปัญญาการศึกษา. สมุทรปราการ: เอส. บี. เค. การพิมพ์.
อัมพร ม้าคะนอง. (2558). คณิตศาสตร์สำหรับครูมัธยม (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อัศวิน บรรเทา. (2558). การวิเคราะห์ข้อบกพร่องและมโนมติที่คลาดเคลื่อนทางคณิตศาสตร์ เรื่อง การหารเศษส่วน ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วารสารวิจัย มข. สาขามนุษยศาสตร์ฯ (ฉบับบัณฑิตศึกษา). 3(3): 12 - 24.
Suydam, M. N. (1986). Research on mathematics education reported in 1985. Journal for Research in Mathematics Education. 17(14): 243 - 316.