Assessment of The Curriculum of Educational Institutions of Bannongpla School, Langsuan, District Chumphon Province Using The CIPPiest Model

Main Article Content

Orathai Koedbangka
Parussaya Kiatkheeree
Sirisawas Thongkanluang

Abstract

The purpose of this research was to evaluate the educational curriculum of Bannongpla School, Langsuan District, Chumphon Province using the CIPPiest Assessment Model. There were 4 aspects of assessment: context evaluation, input evaluation, process evaluation and product evaluation which included impact evaluation, effectiveness evaluation, sustainability evaluation, and transportability evaluation. Sample groups, namely the administrators of Bannongpla School, teachers of grades 1-6, Basic Education Board, a total of 16 people obtained by purposive sampling, parents in grades 1-6, and students in grades 1-6, a total of 89 people, obtained by Sample Random Sampling. The research instruments consisted of questionnaire for the administrators, teachers with a confidence value equal to .994 questionnaires for Basic Education Board.959 questionnaires for parents with a confidence value equal to. 867 questionnaires for students with a confidence value equal to .902, interviews and data recording forms use analytic induction. In which the expressions, languages, and answers are stable. Data was analyzed by using percentage, mean, standard deviation and content analysis. The results of the research revealed that


            1) context assessment results were at the highest level of appropriateness 2) Assessment results on input factors were appropriate at a high level  3) Process evaluation results were at a high level of appropriateness  Results of product evaluation were as follows: 4.1) Impact assessment was at the highest level of appropriateness 4.2) Evaluation of effectiveness was at a high level of appropriateness 4.3) Sustainability assessment was appropriate at a high level 4.4) Knowledge transfer assessment was at a high level of appropriateness

Article Details

How to Cite
Koedbangka, O. ., Kiatkheeree, P. ., & Thongkanluang, S. . (2024). Assessment of The Curriculum of Educational Institutions of Bannongpla School, Langsuan, District Chumphon Province Using The CIPPiest Model. Education Journal Faculty of Education, Nakhon Sawan Rajabhat University, 7(2), 1–14. https://doi.org/10.2774.EDU2024.2.265392
Section
Research Articles

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

_______. (2553). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

เกศินี ถิ่นพังงา. (2565). การประเมินหลักสูตรสถานศึกษากลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ระดับชั้นมัธยมศึกษา โรงเรียนกะเปอร์วิทยา อำเภอกะเปอร์ จังหวัดระนอง โดยใช้รูปแบบการประเมินซิปเปี้ยสท์. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต (หลักสูตรและการเรียนการสอน). มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.

จิตตาภา มากแก้ว. (2566). การประเมินหลักสูตรสถานศึกษากลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 - 6 โรงเรียนองค์การบริหารส่วนจังหวัด สุราษฎร์ธานี 2 (บ้านดอนเกลี้ยง) โดยใช้รูปแบบซิปเปี้ยนส์. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 10(3): 171-185.

ชมพูนุท ทองภู. (2563). การประเมินหลักสูตรบูรณาการชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนสาธิตละอออุทิศ จังหวัดนครนายก โดยใช้รูปแบบชิป (CIPP MODEL). วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต (การพัฒนาหลักสูตรและนวัตกรรม การสอน). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

นงนภัส บุญเหลือ. (2553). การประเมินหลักสูตรสถานศึกษากลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ โรงเรียนประทุมอนุสรณ์ โดยใช้ CIPP Model. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (หลักสูตรและการนิเทศ). มหาวิทยาลัยศิลปากร.

บุญศรี พรหมมาพันธุ์. (2557). การวิจัยทางสังคมศาสตร์: การประยุกต์ทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

พิชิต ฤทธิ์จรูญ. (2558). การประเมินหลักสูตร: แนวคิดกระบวนการและการใช้ผลการประเมิน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. 8(1): 13-28.

มยุรี ฟักฟูม. (2556). การประเมินหลักสูตรสถานศึกษากลุมสาระการเรียนรูวิทยาศาสตร์ชั้นมัธยมศึกษาตอนตนของโรงเรียนเทศบาลบ้านศรีมงคล จังหวัดเพชรบูรณ์. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (การประเมินการศึกษา).มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

มารุต พัฒผล. (2556). การประเมินหลักสูตร เพื่อการเรียนรู้และพัฒนา. กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.

มาเรียม นิลพันธุ์. (2554). การประเมินหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร. Veridian E-Journal, SU กลุ่มมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์. 4(2): 248-262.

มาเรียม นิลพันธุ์, และคณะ. (2560). การประเมินหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2556) คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 10(2): 1198-1216.

โรงเรียนบ้านหนองปลา. (2564). รายงานการประเมินตนเองของสถานศึกษา. ชุมพร: โรงเรียนบ้านหนองปลา.

เศวตาภรณ์ ตั้งวันเจริญ, และอรทัย รุ่งวชิรา. (2564). แนวทางการจัดการศึกษาสู่เป้าหมายมาตรฐานการศึกษาชาติ. วารสารครุทรรศน์. 1(1): 77 - 96.

สิริพัชร์ เจษฎาวิโรจน์. (2546). การจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการ. กรุงเทพฯ: บุ๊ค พอยท์.

สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2553). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตร ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

Yamane, Taro. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd ed.). New York: Harper and Row Publication.