การสร้างเครื่องมือประเมินความสามารถในการอ่านวิชาภาษาไทย ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2
คำสำคัญ:
เครื่องมือประเมิน, การหาคุณภาพของเครื่องมือ, ความสามารถในการอ่าน, เกณฑ์ปกติระดับท้องถิ่นบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างเครื่องมือประเมินความสามารถในการอ่านวิชาภาษาไทยของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 2) ตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือประเมิน และ 3) สร้างเกณฑ์ปกติสำหรับแปลความหมายของคะแนนและคู่มือของเครื่องมือ กลุ่มตัวอย่าง คือนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 ปีการศึกษา 2567 จำนวน 455 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบชั้นภูมิ (Stratified random sampling) เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่แบบสัมภาษณ์ และแบบประเมินความสามารถในการอ่าน วิเคราะห์ข้อมูลด้านเนื้อหาและวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ ได้แก่ ความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา ความยาก อำนาจจำแนก ความเชื่อมั่น ความเที่ยงตรงเชิงสภาพ และการหาเกณฑ์ปกติ ผลการวิจัยพบว่า 1) เครื่องมือที่สร้างขึ้นประกอบด้วย 5 ประเด็น ได้แก่ การอ่านออกเสียงการอธิบายความหมายของคำและข้อความที่อ่าน การตั้งคำถามและตอบคำถามจากเรื่องที่อ่าน การระบุใจความสำคัญ การแสดงความคิดเห็น เครื่องมือแบ่งออกเป็น 2 ชุด ได้แก่ ชุดที่ 1 ประเมินการอ่านออกเสียง และชุดที่ 2 ประเมินการอ่านรู้เรื่อง 2) การหาคุณภาพของเครื่องมือประเมินการอ่าน ประกอบด้วย ค่าความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาอยู่ระหว่าง 0.60 – 1.00 แบบประเมินการอ่านออกเสียง ความเชื่อมั่นระหว่างผู้ประเมิน มีค่าเท่ากับ 0.95 ส่วนของแบบประเมินการอ่านรู้เรื่อง ค่าความยากอยู่ระหว่าง 0.28 – 0.80 ค่าอำนาจจำแนกอยู่ระหว่าง 0.44 – 0.96 ค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับ (KR20) เท่ากับ 0.92 และมีความเที่ยงตรงเชิงสภาพ 3) เกณฑ์ปกติท้องถิ่นของเครื่องมือ พบว่า มีคะแนนดิบตั้งแต่ 5 ถึง 49 คะแนน คะแนนมาตรฐานทีอยู่ในช่วง 23.07 – 61.31 มีเปอร์เซ็นต์ไทล์อยู่ในช่วง 0.20 – 97.80
เอกสารอ้างอิง
กมลวรรณ ตังธนกานนท์. (2563). การวัดและประเมินทักษะการปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2568). (ร่าง) หลักสูตรการศึกษาประถมศึกษาตอนต้น (ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 – 3) พุทธศักราช 2568. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยปทุมธานี.
เกียรติสุดา ศรีสุข. (2554). ระเบียบวิธีวิจัย. เชียงใหม่: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
จิรัชญา แสงยนต์. (2560). การสร้างแบบทดสอบวัดความสามารถทางการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 สาระการเรียนรู้ภาษาไทย ตามแนวคิดของมาร์ซาโน (Marzano’s taxonomy) [วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา].
เชาว์ อินใย. (2555). การวัดและประเมินผลการศึกษา. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ดวงจันทร์ เดี่ยววิไล และคณะ. (2555). โครงการการพัฒนาสมรรถนะการอ่านของนักเรียนประถมศึกษาชั้นปีที่ 4 - 6 ด้วยเครือข่ายหนุนเสริมการเรียนรู้จังหวัดลำปาง [รายงานวิจัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง].
นราวัลย์ พูลพิพัฒน์, สุรางคนา ฤกษ์สมบูรณ์ดี, ปทุมวดี ศิริสวัสดิ์, กิตติพงษ์ วงศ์ทิพย์, สิระ สมนาม. (2561). การศึกษาหลักสูตรการจัดการเรียนการสอนภาษาไทยในระดับประถมศึกษาของโรงเรียน ท้องถิ่น และโรงเรียนกลุ่มชาติพันธุ์ภาคเหนือ. วารสารพิฆเนศวร์สาร, 14(2), 31-47.
บันลือ พฤกษะวัน. (2545). มิติใหม่ในการสอนอ่าน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: วัฒนาพานิช.
บูรชาติ ศิริเป็ง. (2561). การพัฒนาแบบทดสอบวัดความสามารถในการอ่าน และการเขียนภาษาไทยเพื่อวินิจฉัยความบกพร่องทางการเรียนรู้ สำหรับนักเรียนระดับประถมศึกษาในสังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาแพร่ เขต 2. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานกระทรวงศึกษาธิการ.
ปราณี หลำเบ็ญสะ. (2561). การวัดและประเมินผลการศึกษา. กรุงเทพฯ: สหมิตรพัฒนาการพิมพ์.
เยาวดี วิบูลย์ศรี. (2553). การวัดผลและการสร้างแบบสอบผลสัมฤทธิ์ (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2552). ทฤษฎีการทดสอบแบบดั้งเดิม. (พิมพครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันภาษาไทย สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2566). เครื่องมือวัดและประเมินผล“ความสามารถในการอ่านและการเขียน” ชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 ภาคเรียนที่ 1. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2563). ข้อค้นพบจาก PISA 2018: ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผลการประเมินด้านการอ่าน. https://pisathailand.ipst.ac.th.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2566). การแถลงข่าวผลการประเมิน PISA 2022. https://pisathailand.ipst.ac.th
สมชาย วรกิจเกษมสกุล. (2568). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมนึก ภัททิยธนี. (2562). การวัดผลการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 12). กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2565). กิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุก Active Learning สู่สมรรถนะสำคัญของผู้เรียน ระดับประถมศึกษา กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2568). สกศ.จับมือ สกร. สำรวจอัตราการรู้หนังสือของคนไทยเพิ่มขึ้นปลุกความหวังการศึกษาไทยขยับขึ้นในเวทีโลก. https://www.onec.go.th/th.php/ page/view/Newssecgen/6122
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2562). สำนักงานสถิติฯ เผยสำรวจการอ่านของประชากร พ.ศ.2561. https://www.nso.go.th/nsoweb/view_content/enJ
สำนักทดสอบทางการศึกษา. (2555). คู่มือประเมินสมรรถนะสำคัญของผู้เรียนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. กรุงเทพฯ: สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
สำนักทดสอบทางการศึกษา. (2563). คู่มือการประเมินคุณภาพผู้เรียน (NT) ปีการศึกษา 2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สุนันทา สมใจ. (2551). การพัฒนาแบบทดสอบวัดความสามารถการอ่านภาษาไทย ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 [ปริญญานิพนธ์ปริญญาโท, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ].
เสาวภา ปัญจอริยะกุล. (2560). การวัดผลและประเมินผลการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 3). เชียงใหม่: ภาควิชาเทคนิคการศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
อนุวัติ คูณแก้ว. (2562). การวัดผลและประเมินผลการศึกษาแนวใหม่. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรวรรณ เกษสังข์. (2564). การวัดและประเมินการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์บ้านนาอ้อ.
Kline, P. (2000). Handbook of psychological testing. Routledge.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution 4.0 International License.
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
