การพัฒนาเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริม เรื่อง ระบบโครงกระดูก เพื่อส่งเสริมความคงทนในการจำชื่อชิ้นส่วนกระดูก กายวิภาคศาสตร์และสรีรวิทยาของมนุษย์ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา

ผู้แต่ง

  • เจษฎ์จิรา แก้วฉาย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร
  • เอกนฤน บางท่าไม้ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร
  • น้ำมนต์ เรืองฤทธิ์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร

คำสำคัญ:

เทคโนโลยีความจริงเสริม, กายวิภาคศาสตร์, ความคงทนในการจำ, ระบบโครงกระดูก

บทคัดย่อ

          การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาสื่อการสอนเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริม กายวิภาคศาสตร์และสรีรวิทยาของมนุษย์ เรื่อง ระบบโครงกระดูก 2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียน เทคโนโลยีความเป็นจริงเสริม เรื่อง ระบบโครงกระดูก 3) ศึกษาความคงทนในการจำชื่อชิ้นส่วนกระดูก  4) ศึกษาความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อสื่อดังกล่าว กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาสาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬาชั้นปีที่ 1 ระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2567 จำนวน 36 คน โดยการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย 1) สื่อเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริม 2) แผนการจัดการเรียนรู้ 3) แบบทดสอบวัดความคงทนในการจำชื่อชิ้นส่วนกระดูก 4) แบบสอบถามความพึงพอใจของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลการพัฒนาคุณภาพสื่อเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริมเรื่อง ระบบโครงกระดูก มีคุณภาพในระดับมากที่สุด 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง ระบบโครงกระดูกหลังเรียนทันที สูงกว่าก่อนเรียน 3) ผลการศึกษาความคงทนในการจำศัพท์ชิ้นส่วนกระดูก คะแนนเฉลี่ยของนักเรียนหลังเรียน ไม่แตกต่างจากผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนทันที 4) ผลการศึกษาความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุด เป็นไปตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้

เอกสารอ้างอิง

ธัชชา ศุกระจันทร์, สุมาลี เทียนทองดี, และ ยุตพงศ์ สำเภาแก้ว. (2567). การพัฒนาสื่อเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริม (AR) ร่วมกับการจัดการเรียนรู้แบบสืบเสาะหาความรู้ เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง ปฏิกิริยาเคมี. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรมและวิศวกรรมศึกษา, 5(2), 40-55.

อิงอร วงษ์ศรีรักษา. (2564). การพัฒนาสื่อการเรียนรู้ด้วยเทคโนโลยี. ความเป็นจริงเสริม เรื่อง ไหว้พระ 9 วัด อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิจัยและนวัตกรรมทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 2(3), 25-37.

วิมลพร ระเวงวัลย์ และ ศราธรณ์ หมั่นปรุ. (2567). การพัฒนาสื่อเทคโนโลยีดิจิทัล AR และ VR สามภาษา (ไทย-อังกฤษ-จีน) เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์อย่างยั่งยืน (อุทยานนกน้ำนครสวรรค์) ในเขตพื้นที่ชุ่มน้ำบึงบอระเพ็ด จังหวัดนครสวรรค์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม, 14(2), 240-255.

ชัยพร วิชชาวุธิ. (2540). ความจำมนุษย์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชวนพิมพ์.

ธีรศักดิ์ อุ่นอารมณ์เลิศ. (2549). เครื่องมือวิจัยทางการศึกษา: การสร้างและการพัฒนา. นครปฐม: ภาควิชาพื้นฐานทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.

พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2543). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.

สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2564). แผนพัฒนาการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560 - 2564). กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.

รักษพล ธนานุวงศ์. (2556). สื่อเสริมการเรียนรู้โลกเสมือนผสมโลกจริง. วารสาร สสวท., 4 (181), 28-31.

Best, J. W. (1986). Research in education. (5th ed.) New Jersey: Prentice Hall.

Özeren, S., & Top, E. (2023). The effects of augmented reality applications on the academic achievement and motivation of secondary school students, Malaysian Online Journal of Educational Technology, 11(1), 25-40.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

25-12-2025

รูปแบบการอ้างอิง

แก้วฉาย เ. ., บางท่าไม้ เ. ., & เรืองฤทธิ์ น. (2025). การพัฒนาเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริม เรื่อง ระบบโครงกระดูก เพื่อส่งเสริมความคงทนในการจำชื่อชิ้นส่วนกระดูก กายวิภาคศาสตร์และสรีรวิทยาของมนุษย์ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา . วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 36(3), 96–110. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/edubuu/article/view/278765