วัฒนธรรมองค์การและภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมที่ส่งผลต่อประสิทธิผล การดำเนินงานของหมู่บ้านต้นแบบด้านการป้องกันการทุจริต
คำสำคัญ:
วัฒนธรรมองค์การ, ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรม, การป้องกันการทุจริตบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอิทธิพลของวัฒนธรรมองค์การและภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการดำเนินงานของหมู่บ้านต้นแบบด้านการป้องกันการทุจริตทั้งอิทธิพลทางตรงและอิทธิพลทางอ้อม เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ หมู่บ้านต้นแบบด้านการป้องกันการทุจริตในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน 2 จำนวน 3 หมู่บ้าน โดยใช้ประชาชนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านนั้น จำนวน 300 คน และใช้การสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามชนิดมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ที่มีค่าความเชื่อมั่นระหว่าง 0.895-0.970 ค่าอำนาจจำแนกรายข้อเท่ากับ 0.456-0.864 การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สำหรับการทดสอบสมมติฐานผู้วิจัยใช้การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ และการวิเคราะห์เส้นทางเพื่อศึกษาอิทธิพลของตัวแปรอิสระต่อตัวแปรตามโดยผ่านตัวแปรคั่นกลาง ผลการวิจัย พบว่า วัฒนธรรมองค์การและภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมส่งผลต่อประสิทธิผลการดำเนินงานของหมู่บ้านต้นแบบด้านการป้องกันการทุจริตได้ร้อยละ 51.40 และ 61.70 ตามลำดับ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 นอกจากนี้ยัง พบว่า วัฒนธรรมองค์การส่งผลทางอ้อมต่อประสิทธิผลการดำเนินงานด้านการป้องกันการทุจริตผ่านภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมได้ร้อยละ 42.40 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
เอกสารอ้างอิง
จารุวรรณ สุขุมาลพงษ์. (2556). ผลการวิจัยเรื่อง แนวโน้มของคอรัปชั่นในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานกฎหมาย สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
ชนิดา จิตตรุทธะ. (2559). วัฒนธรรมองค์การ : องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไทยและปัจจัยกำหนดความสำเร็จทางวัฒนธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
ชุติมา รักษ์บางแหลม. (2559). การวิเคราะห์องค์ประกอบภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมและประเด็นปัญหาจริยธรรมในการบริหารสถานศึกษาของผู้บริหารวิทยาลัยพยาบาลสังกัดสถาบันพระบรมราชชนก กระทรวงสาธารณสุข. วิทยานิพนธ์ ศษ.ด. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ทัชเชษฐ์ นิยมสุข. (2560). ภาวะผู้นำทางจริยธรรมของนายกเทศมนตรีที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพองค์การ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี, 10(1), 215-228.
พงษ์เทพ จันทสุวรรณ. (2553). ภาวะผู้นำ วัฒนธรรมองค์การกับประสิทธิผลองค์การของโรงเรียนในสังกัดกรุงเทพมหานาคร : ตัวแบบสมการโครงสร้าง. ดุษฎีนิพนธ์ ปร.ด. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
พิชัย โสวจัสสตากุล. (2557). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของนากยกเทศมนตรีกับความผูกพันต่อองค์การของพนักงานเทศบาลตำบลนาป่า อำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์ รป.ม. ชลบุรี: วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา.
มูลนิธิต่อต้านการทุจริต. (2562). เอกสารประกอบการประชุมคณะทำงานประเมินหมู่บ้านช่อสะอาด ประจำปีงบประมาณ 2561. นนทบุรี: มูลนิธิต่อต้านการทุจริต.
รัตติกรณ์ จงวิศาล. (2556). ภาวะผู้นำ ทฤษฎี การวิจัย และแนวทางสู่การพัฒนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุธาสินี แม้นญาติ. (2554). โมเดลความสัมพันธ์โครงสร้างปัจจัยที่ส่งผลต่อภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดกรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. วิทยานิพนธ์ ปร.ด. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สัญญาศรณ์ สวัสดิ์ไธสง. (2018). Enhancing the Operational Transparency of Higher Education Institutes in Sakon Nakhon, Thailand. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 12(ฉบับพิเศษ), 41-52.
องค์กรเพื่อความโปร่งใสนานาชาติ. (2562). ดัชนีภาพลักษณ์การคอร์รัปชันในภาครัฐทั่วโลก (Corruption Perception Index-CPI) ประจำปี 2019/2562. เข้าถึงได้จาก www.bbc.com/thai/Thailand. 23 มกราคม 2563.
อุทัยวรรณ สายพัฒนา และฉัตรศิริ ปิยะพิมลสิทธิ์. (2547). Collinearity. วารสารปาริชาติ, 17(1), 55-62.
Perter F. Drucker. (2002). Managing in the Next Society. Oxford: Butterworth Heinemann.
DuBrin, A. J. (2005). Fundamentals of Organizational Behavior. (3rd ed). Canada: South-Western.
Charles B. Handy. (1991). Good of Management. (3rd ed.) Great Britain: business Book.
Davis, S. (1984). Managing Corporate Culture. Cambridge, MA: Ballinger.
Fox, J., & Weisberg, S. (2018). Car: Companion to Applied Regression. [R package]. Retrieved from https://cran.r-project.org/package=car. May 23th, 2020.
Hair, J.F., Black, W.C., Babin, B.J., Anderson, R.E. & Andersen, R.E. (2010). Multivariate Data Analysis: A Global Perspective. (7th ed) New Jersey: Pearson Education, Inc
Kerdpituk, C. & Jermsittiprasert, K. (2020). The influence of organizational culture, Employee commitment and organization citizen behavior or the HRM practice: Mediating role of perceived organization support. Systematic Reviews in phrases, 11(1), 407-415.
Chienwattanasook, K. & Jermsittiprasert, K. (2019). Effect of technology capabilities on sustainable performance of pharmaceutical firms in Thailand with moderating role of organizational culture. Systematic Reviews in Phrases, 10(2), 188-197.
Morgan, G. (1986). Images of Organization. California: Sage Publications.
Northouse, Peter G. (2003). Leadership Theory and Practice. (3rd ed.). Western. Michigan University: SAGE Publications.
Police Major Sornthas Aemlaor. (2014). Psychological Characteristics, Ethical Leadership and Organizational Climate in Relation to Core-value-based Work Behaviors of the Metropolitan Police. the Degree of Master of Business Administration Faculty of Commerce and Accountancy Thammasart University.
R Core Team (2018). R: A Language and environment for statistical computing. Retrieved from https://cran.r-project.org/. May 23th, 2020.
Steers. (1977). Antecedents and outcome of organizational commitment. administrative science quarterly.
Sriyakul, T. & Jermsittiprasert, K. (2020). Disastrous impact of corruption, political instability an expropriation risk on quality of education: Evidence from Asian Countries. Journal of Security and Sustainability Issues. 9(J), 228-239.
Swasthaisong S. (2019a). An Assessment Survey of Integrity and Transparency in Local Government Organization. International Journal of Crime, Law and Social Issues, 6(1), 90-98.
_______. (2019b). Integrated Causal Factors for and Guidance on the Enhancement of Transparency in Local Administrative Organizations in Northeastern Thailand. PSAKU International Journal of Interdisciplinary Research. Vol. 8, No. 2, in December 2019.
The jamovi project. (2019). Jamovi. (Version 1.0) [Computer Software]. Retrieved from https://www.jamovi.org. January 19th, 2020.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร ถือว่าเป็นลิขสิทธิ์ของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
