การพัฒนาคู่มือการสื่อสารภาษาอังกฤษสำหรับผู้ประกอบการธุรกิจผ้าพื้นเมือง จ.อุบลราชธานี

ผู้แต่ง

  • จุฑามณี ทิพราช Business English Program, Faculty of Humanities and Social Sciences, Ubon Ratchathani Rajabhat University
  • ณัฐธิดา สุจริตจันทร์ Business English Program, Faculty of Humanities and Social Sciences, Ubon Ratchathani Rajabhat University
  • นิติรัตน์ อุทธชาติ Business English Program, Faculty of Humanities and Social Sciences, Ubon Ratchathani Rajabhat University
  • พัทธนันท์ สุจริตจันทร์ Business English Program, Faculty of Humanities and Social Sciences, Ubon Ratchathani Rajabhat University
  • จิดาภา โชคหิรัญนาคิน Business English Program, Faculty of Humanities and Social Sciences, Ubon Ratchathani Rajabhat University

คำสำคัญ:

ความต้องการ , คู่มือ, ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร , ผู้ประกอบการค้าผ้าพื้นบ้าน

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษสำหรับผู้ประกอบการธุรกิจผ้าพื้นเมือง จ.อุบลราชธานี 2) เพื่อสร้างคู่มือการสื่อสารภาษาอังกฤษสำหรับผู้ประกอบการธุรกิจผ้าพื้นเมือง จ.อุบลราชธานี และ 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจหลังการใช้คู่มือการสื่อสารภาษาอังกฤษสำหรับผู้ประกอบการธุรกิจผ้าพื้นเมือง จ.อุบลราชธานี ตัวอย่างได้แก่ ผู้ประกอบการธุรกิจผ้าพื้นเมือง จ.อุบลราชธานี จำนวน 16 คน ได้มาโดยการเลือกแบบเฉพาะเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ คู่มือการสื่อสารภาษาอังกฤษสำหรับผู้ประกอบการธุรกิจผ้าพื้นเมือง จ.อุบลราชธานี แบบสอบถามความต้องการสื่อสารภาษาอังกฤษสำหรับผู้ประกอบการธุรกิจผ้าพื้นเมือง จ.อุบลราชธานี และแบบประเมินความพึงพอใจคู่มือการสื่อสารภาษาอังกฤษสำหรับผู้ประกอบการธุรกิจผ้าพื้นเมือง จ.อุบลราชธานี สถิติที่ใช้ ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า
1. ค่าดัชนี PNImodified ของความต้องการสื่อสารภาษาอังกฤษสำหรับผู้ประกอบการธุรกิจผ้าพื้นเมือง จ.อุบลราชธานี พบว่า โดยภาพรวมทักษะการพูดและการฟังมีค่าเท่ากัน คือ 0.69 ซึ่งถือว่าเป็นความต้องการในระดับเร่งด่วน
2. คู่มือการสื่อสารภาษาอังกฤษสำหรับผู้ประกอบการธุรกิจผ้าพื้นเมือง จ.อุบลราชธานี ประกอบด้วยบทสนทนาทั้งหมด 10 บท ได้แก่ 1) การทักทายลูกค้า 2) การสอบถามราคาและชำระสินค้า 3) การพูดเกี่ยวกับการต่อรองราคา 4) การพูดอธิบายคุณลักษณะโดยทั่วไปของผลิตภัณฑ์ 5) การแนะนำแหล่งที่มาของสินค้าและผลิตภัณฑ์ 6) การพูดอธิบายเกี่ยวกับวิธีผลิต ผลิตภัณฑ์ 7) การพูดอธิบายเกี่ยวกับส่วนประกอบของผลิตภัณฑ์ 8) การพูดเกี่ยวกับเอกลักษณ์เฉพาะของผลิตภัณฑ์ 9) การเก็บรักษาผลิตภัณฑ์ และ 10) แหล่งจำหน่ายลิตภัณฑ์
3. ผลของการประเมินความพึงพอใจหลังการใช้คู่มือ พบว่า ผู้ประกอบการมีความพึงพอใจในภาพรวมด้านการออกแบบรูปเล่มคู่มือ ด้านเนื้อหา และด้านการนำคู่มือไปใช้ประโยชน์ ในระดับมากที่สุด ที่ค่าเฉลี่ย 4.60, 4.64 และ 4.65 ตามลำดับ

เอกสารอ้างอิง

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. หลงรักแผ่นดินถิ่นอีสาน (Isan in Love). (ออนไลน์) (อ้างเมื่อ 4 สิงหาคม 2566). จาก http://i-san.tourismthailand.org.

ชมพู อิสริยาวัฒน์. “การพัฒนาคู่มือภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับชุมชนท่องเที่ยว: กรณีศึกษาบ้านหนองตาไก้ตำบลหนองกง อำเภอนางรอง จังหวัดบุรีรัมย์,” วารสารรมยสาร. 16, 2 (พฤษภาคม-สิงหาคม 2561): 127-145.

ภัชญาภา ทองใส และคณะ. “การพัฒนาคู่มือภาษาอังกฤษสําหรับผู้ขับขี่รถสาธารณะในอําเภอขนอม จังหวัดนครศรีธรรมราช,” วารสารสังคมศาสตร์และมานุษญวิทยาเชิงพุทธ. 5, 9 (กันยายน 2563): 370-380.

สุวิมล ว่องวาณิช. การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2550.

Best, John. Research in Education. New Jersey: Prentice Hall, 1977.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-12-25

รูปแบบการอ้างอิง

ทิพราช จ. ., สุจริตจันทร์ ณ. ., อุทธชาติ น. ., สุจริตจันทร์ พ. ., & โชคหิรัญนาคิน จ. . (2024). การพัฒนาคู่มือการสื่อสารภาษาอังกฤษสำหรับผู้ประกอบการธุรกิจผ้าพื้นเมือง จ.อุบลราชธานี . วารสารพิชญทรรศน์, 19(3), 145–159. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/Pitchayatat/article/view/269815

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย