โปรแกรมพัฒนาสมรรถนะการปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาของพระสงฆ์ ด้านการเยียวยาจิตใจผู้ป่วย

Main Article Content

พระมหาสุเทพ สุทฺธิญาโณ (ธนิกกุล)
สาระ มุขดี

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่องโปรแกรมพัฒนาสมรรถนะการปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาของพระสงฆ์ด้านการเยียวยาจิตใจผู้ป่วยมีวัตถุประสงค์เพื่อ ๑) ศึกษาองค์ประกอบการพัฒนาสมรรถนะการปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาของพระสงฆ์ด้านการเยียวยาจิตใจผู้ป่วย ๒) เพื่อสร้างโปรแกรมพัฒนาสมรรถนะการปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาของพระสงฆ์ด้านการเยียวยาจิตใจผู้ป่วย และ ๓) เพื่อเสนอโปรแกรมพัฒนาสมรรถนะการปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาของพระสงฆ์ด้านการเยียวยาจิตใจผู้ป่วย การวิจัยนี้ เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี คือ การวิจัยเชิงคุณภาพกับการวิจัยเชิงทดลอง กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยพระสงฆ์กลุ่มพระจิตอาสาอาสาคิลานธรรม จำนวน ๑๘ รูป สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าร้อยละ (%) ค่าเฉลี่ย () ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และการทดสอบความแตกต่างด้วยโดยการวัดซ้ำ Repeated Measure ANOVA และจำแนกเป็นรายคู่โดยวิธี Bonferron


ผลกการวิจัยพบว่าหลังการทดลองและระยะติดตามผล ๑๕ วัน เมื่อเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยสมรรถนะการปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาของพระสงฆ์เพิ่มขึ้นแตกต่างจากช่วงก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ซึ่งโปรแกรมพัฒนาสมรรถนะการปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาของพระสงฆ์ เป็นการพัฒนาคุณลักษณะของพระสงฆ์ผู้การปรึกษาผสมผสานทักษะและการฟังที่ลึกซึ้งมีประสิทธิภาพเพิ่มความชัดเจนของปัญหา และการเข้าใจปัญหาอย่างแท้จริง และการนำอริยสัจจ์ ๔ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค มาเป็นเครื่องมือในการเยียวยาจิตใจให้ผู้ป่วยได้เรียนรู้ยอมรับในความทุกข์ สร้างกำลังใจและความสุขสงบเมื่อเผชิญความทุกข์

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
1.
สุทฺธิญาโณ ส, มุขดี ส. โปรแกรมพัฒนาสมรรถนะการปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาของพระสงฆ์ ด้านการเยียวยาจิตใจผู้ป่วย. JGSR [อินเทอร์เน็ต]. 30 เมษายน 2025 [อ้างถึง 25 ธันวาคม 2025];21(1):287-9. available at: https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JGSR/article/view/178355
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

๑. คัมภีร์พระไตรปิฎกและหนังสือภาษาไทย

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.

กัญญ์สิริ จันทร์เจริญ. การวิจัยทางการพยาบาล: แนวคิด หลักการ และวิธีปฏิบัติ. สงขลา: วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีสงขลา, ๒๕๔๑.

สุชีพ ปุญญานุภาพ. คุณลักษณะพิเศษแห่งพระพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์พิมพ์ ลักษณ์, ๒๕๔๑.

ชูชัย สมิทธิไกร, จิตวิทยาการฝึกอบรมบุคลากร, เชียงใหม่ : ภาควิชาจิตวิทยาคณะมนุษยศาสตรมหาวิทยาลัยเชียงใหม่, ๒๕๓๘.

บุษกร วัฒนบุตร,“องค์กรแห่งควาสุขกับคุณภาพชีวิต”. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์. ปีที่ ๔ ฉบับที่ ๑ (มกราคม—เมษายน 2558).

พุทธทาส อินทปัญโญ. อริยสัจจากพระโอษฐ์ภาคต้น. พิมพ์ครั้งที่ ๘, กรุงเทพมหานคร: ธรรมทานมูลนิธิ, ๒๕๕๔.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต), พุทธธรรม, พิมพ์ครั้งที่ ๑๑, กรุงเทพมหานคร : สหธรรมิก, ๒๕๔๙,

วรรณรัตน์ อิ้งสุประเสริฐ. การวิจัยทางการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ ๕. กรุงเทพมหานคร : ไอคอนพริ้นติ้ง, ๒๕๔๖.

วาโร เพ็งสวัสดิ์. วิธีวิทยาการวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ ๑. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น, ๒๕๕๑.

วิชชุดา ฐิติโชติรัตนา, “การพัฒนารูปแบบการปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาบูรณาการ ของพระสงฆ์ที่มีบทบาทให้การปรึกษา” ดุษฎีนิพนธ์ พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพุทธจิตวิทยา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๙.

สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์.ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ ๑๕. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัดสามลดา, ๒๕๕๕.

โสรีซ์ โพธิแก้ว. Personal Growth and Counseling Group: A Buddhist Perspective. กรุงเทพๆ: คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ๒๕๔๗. (อัดสำเนา).

อัมพร มีสุข. ความต้องการสุขภาพจิตของชุมชน. รายงานการสัมมนาระดับชาติว่าด้วยสุขภาพจิต, นนทบุรี : กระทรวงสาธารณสุข, ๒๕๒๓.

๒. หนังสือภาษาอังกฤษ

Padmasiri De Silva. An Introduction to Buddhist Psychology and Counseling. Fourth edition. London : Palgrave Macmillian, 2015.