กัลยาณมิตรในพระพุทธศาสนากับปรัชญาตะวันตก : บูรณาการเพื่อความสมานฉันท์ในสังคมไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการศึกษาเชิงบูรณาการระหว่างการวิจัยเชิงเอกสาร (Documentary Research) ซึ่งได้วิเคราะห์และสังเคราะห์แนวคิดเรื่องกัลยาณมิตรในพระพุทธศาสนากับมิตรภาพในปรัชญาของเพลโต อาริสโตเติล  และอิมมานูเอล คานต์ กับการสัมภาษณ์เชิงลึกภาคสนามกับกลุ่มตัวอย่างในประเด็นเรื่องบทบาทของกัลยาณมิตรและมิตรภาพในเสริมสร้างความสมานฉันท์ระดัชุมชนที่หมู่บ้านนาโคก  ตำบลศรีสองรัก  อำเภอเมือง จังหวัดเลย   และในการสร้างความสมานฉันท์ระดับชาติของสถาบันพระปกเกล้า จากการศึกษาพบว่ากัลยาณมิตรและมิตรภาพเป็นปัจจัยสำคัญจำเป็นในการสร้างความสมานฉันท์  และการอยู่ร่วมกันอย่างสันติในระดับชุมชนและระดับชาติ    โดยนัยนี้ ผู้วิจัยได้เสนอแนวทางในการสร้างความสมานฉันท์ด้วยหลักกัลยาณมิตรโดยเน้นคุณธรรมประการหนึ่งคือการให้อภัยต่อกัน ซึ่งเป็นคุณธรรมที่สำคัญของกัลยาณมิตร  เป็นการให้โอกาสผู้สำนึกผิดได้พัฒนาตนไปสู่ความดีงาม  เป็นการสร้างบารมีขั้นสูงที่เรียกว่า
มหาทาน เพราะเป็นการละปาณาติบาตหรือการให้ความไม่มีภัย ไม่เบียดเบียนชีวิตสัตว์อื่น เป็นมหากุศลนำสุขมาให้ ซึ่งสอดคล้องกับแนวความคิดเรื่องมิตรภาพในปรัชญาตะวันตก อันนำไปสู่การให้อภัยด้วยเหตุผล และส่งผลให้เกิดความสมานฉันท์ในสังคมอย่างยั่งยืน