“หญิงแสร้ หญิงม่าย ชายร่ายครู”: มโนทัศน์ว่าด้วยลักษณะหญิงชายที่ไม่พึงประสงค์ในสังคมภาคใต้ และความคิดร่วมกับคนในสังคมไทย

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา “หญิงแสร้ หญิงม่าย ชายร่ายครู”: มโนทัศน์ว่าด้วยลักษณะหญิงชายที่ไม่พึงประสงค์ในสังคมภาคใต้และความคิดร่วมกับคนในสังคมไทย” ผลการศึกษาพบว่า ลักษณะทั่วไปของหญิงสาวที่สังคมภาคใต้ไม่พึงประสงค์ คือ มีมารยาททราม เล่นหูเล่นตากับผู้ชาย ไม่สนใจเรียนหนังสือใจง่าย หลายใจ ขายตัว แต่งกายไม่เหมาะสม รักแต่เพียงรูปลักษณ์และทรัพย์สินชอบโอ้อวดและแข่งขัน และไม่เคารพผู้ใหญ่ ส่วนลักษณะทั่วไปของชายหนุ่มที่สังคมภาคใต้ไม่พึงประสงค์ คือ ไม่เรียนหนังสือ ไม่ตั้งใจบวช (เป็นจำพวก “ชายร่ายครู”) มัวเมาอบายมุข เกียจคร้าน คุยโวโอ้อวด ไม่รู้จักประมาณตน ไม่มีหัวนอนปลายเท้า ไม่รักศักดิ์ศรี เจ้าชู้ ปากหวาน เป็นนักเลง และข่มเหงผู้หญิง ในขณะที่ ลักษณะของภรรยาที่สังคมภาคใต้ไม่พึงประสงค์ คือ เป็นประเภท “หญิงม่ายสามผัวหย่า” “หญิงแสร้” “หญิงแหม่” ไม่เคารพ ให้เกียรติสามีและเครือญาติของเขา เห็นแก่ความสุขส่วนตัว เสแสร้งมารยา ไม่เป็นแม่บ้านแม่เรือน ข่มเหงสามี นินทาสามีลับหลัง คบชู้ และใช้

จ่ายสุรุ่ยสุร่าย ส่วนลักษณะของสามีที่สังคมภาคใต้ที่ไม่พึงประสงค์ คือ ไม่คิดสร้างฐานะให้มั่นคง เอาเปรียบ ไม่มีภาวะความเป็นผู้นำ ไม่ดูแลเอาใจใส่ เห็นแก่ตัว หน้าใหญ่ใจกว้าง ทำร้ายร่างกาย ปากจัด ไม่ให้เกียรติเครือญาติของภรรยา ขี้หึง ขี้หวงไม่สู้คน เที่ยวผู้หญิง นอกใจ และหลายใจ มโนทัศน์นี้มีพื้นฐานมาจากความคิดความเชื่อในพระพุทธศาสนา และการรับคตินิยมทางสังคม โดยลักษณะที่ไม่พึงประสงค์ส่วนใหญ่พบในสังคมไทยด้วย