การบริหารคนเก่งของโรงเรียนวัดไร่ขิงวิทยา

ผู้แต่ง

  • ปิยธิดา หวังพงษ์ สาขาวิชาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร
  • ศักดิพันธ์ ตันวิมลรัตน์ ภาควิชาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร

คำสำคัญ:

การบริหารคนเก่ง

บทคัดย่อ

       การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทราบ 1) การบริหารคนเก่งของโรงเรียนวัดไร่ขิงวิทยา 2) แนวทางการพัฒนาการบริหารคนเก่งของโรงเรียนวัดไร่ขิงวิทยา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ ผู้บริหาร และครูโรงเรียนวัดไร่ขิงวิทยา รวมผู้ให้ข้อมูล 118 คน ผู้วิจัยใช้ผู้บริหารและครูเป็นหน่วยวิเคราะห์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย มี 2 ประเภท คือ 1) แบบสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับการบริหารคนเก่งของโรงเรียนวัดไร่ขิงวิทยา 2) แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างตามตัวแปรที่ศึกษาทั้ง 5 ด้าน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ร้อยละ มัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า
1. การบริหารคนเก่งของโรงเรียนวัดไร่ขิงวิทยา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก เพื่อพิจารณารายด้านพบว่า อยู่ในระดับมากทุกด้าน โดยเรียงตามลำดับค่ามัชฌิมเลขคณิตจากมากไปน้อย ดังนี้ ด้านการมีแผนกลยุทธ์ ด้านการสร้างความร่วมมือเพื่อสร้างคนเก่ง ด้านการสร้างแรงจูงใจและการพัฒนา ด้านการวิเคราะห์แผนการดำเนินงาน และการรักษาคนเก่ง และด้านระบบการสรรหาและคัดเลือก ตามลำดับ
2. แนวทางในการพัฒนาการบริหารคนเก่งของโรงเรียนวัดไร่ขิงวิทยา พบว่า ผู้บริหารควรให้ความสำคัญกับกระบวนการบริหารคนเก่งทั้ง 5 ด้าน ดังนี้ 1) ด้านการมีแผนกลยุทธ์ ควรจัดทำแผนกลยุทธ์การบริหารคนเก่ง ที่สอดคล้องกับนโยบายการบริหารของโรงเรียน และระบุลงในแผนพัฒนาบุคลากรของสถานศึกษาทั้งในระยะสั้นและระยาว 2) ด้านระบบการสรรหาและคัดเลือก ควรมีการประชาสัมพันธ์ความต้องการบุคลากรในตำแหน่งงานสำคัญที่ขาดไป เพื่อสรรหาผู้ที่สนใจทั้งภายในและภายนอก และคัดเลือกโดยการสอบข้อเขียน การสัมภาษณ์ การประเมินผลการปฏิบัติงาน และจัดลำดับความสามารถของบุคคลเพื่อเข้าสู่ตำแหน่งงานที่ต้องการ 3) ด้านการสร้างแรงจูงใจและการพัฒนา ผู้บริหารสร้างแรงจูงใจ โดยยกย่องชมเชยเมื่อคนเก่งประสบความสำเร็จ ประชาสัมพันธ์ และเปิดโอกาสให้คนเก่งมีส่วนร่วมทุกภาคส่วน อีกทั้งสถานศึกษาต้องพัฒนาคนเก่ง โดยกระตุ้นให้คนเก่งมีความคิดแบบก้าวหน้า กล้าแสดงความคิดเห็น ปฏิบัติงานที่ท้าทาย จัดการศึกษาดูงาน และส่งเสริมให้ทุกคนทำแผนพัฒนารายบุคคลทุกปีการศึกษา 4) ด้านการวิเคราะห์แผนการดำเนินงานและการรักษาคนเก่ง ควรจัดทำระบบสารสนเทศเพื่อเก็บข้อมูลของคนเก่งและให้ทุกคนสามารถเข้าถึงข้อมูลได้ และควรมีแนวทางการรักษาคนเก่ง โดยการให้ทุกคนมีส่วนร่วมในการประเมินผลการปฏิบัติงาน สร้างกลยุทธ์ในการเลื่อนเงินเดือน การจ่ายค่าตอบแทน และสวัสดิการแก่คนเก่งให้เหมาะสมกับความสามารถ และ 5) ด้านการสร้างความร่วมมือเพื่อสร้างคนเก่ง ควรให้คนเก่งมีการนิเทศการปฏิบัติงานทุกภาคเรียน มีการสอนงานและการแบ่งปันข้อมูลงานระหว่างกัน ภายนอกสถานศึกษาควรสร้างเครือข่ายทางการศึกษากับสถานศึกษาและชุมชน เพื่อให้มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้และพัฒนาความรู้ โดยการเข้าร่วมอบรมหรือกิจกรรมต่าง ๆ ที่พัฒนาศักยภาพคนเก่งให้โดดเด่นยิ่งขึ้น

เอกสารอ้างอิง

จิรายุวัฒน์ กตารัตน์. (2566). ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารจัดการคนเก่งของผู้บริหารสถานศึกษากับ ประสิทธิผลของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองคาย. วารสารการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 12(45), 175.

ธเนศ ยุคันตวนิชชัย. (2559). การจัดการคนเก่งในกระแสโลกาภิวัตน์. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 22(4), 615–620.

ฟ้าวิกร อินลวง. (2561). การจัดการทุนมนุษย์สมัยใหม่ ยุคเจนเนอเรชั่นวาย ระดับปฏิบัติการ. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยธนบุรี, 12(ฉบับพิเศษ), 44.

ภาคี เดชตรัยรัตน์. (2561). แนวทางพัฒนาการบริหารคนเก่งของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในกรุงเทพมหานคร [วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. https://digital.car.chula.ac.th/chulaetd/3047/

รับขวัญ ภูษาแก้ว. (2557). กลยุทธ์การบริหารคนเก่งและองค์การสมรรถนะสูงสำหรับโรงเรียนมัธยมศึกษา [วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. https://www.car.chula.ac.th/display7.php?bib=2051105

วิเชียร วิทยอุดม. (2557). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: ธนธัชการพิมพ์.

Järvi, K., & Khoreva, V. (2020). The role of talent management in strategic renewal. Employee Relations, 42(1), 75–89. https://doi.org/10.1108/ER-02-2018-0064

Liang, L. (2024). The influence of talent management on educational employee performance among teachers in Xi’an private colleges and universities. Uniglobal Journal of Social Sciences and Humanities, 3(2), 71.

Likert, R. (1992). New pattern of management. New York, NY: McGraw-Hill.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.

Pikuła, G. N. (2024). Talent management in educational institutions. International Journal of Contemporary Management, 60(1), 162–176.

Hananiya, P. (2024). Talent management in education [Doctoral dissertation, Modibbo Adama University of Technology].

Sareen, P., & Mishra, S. (2016). A study of talent management and its impact on performance of organizations. Journal of Business and Management, 18(3), 66–71.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

06/30/2025

รูปแบบการอ้างอิง

หวังพงษ์ ป., & ตันวิมลรัตน์ ศ. . (2025). การบริหารคนเก่งของโรงเรียนวัดไร่ขิงวิทยา. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร, 16(1), 120–135. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EdAd/article/view/279599