EFFECTS OF PRODUCTIVITY BASED LEARNING ON ABILITIES OF ENTREPRENEURSHIP OF MATTHAYOMSUKSA 2 STUDENTS
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were: 1) compare the learning achievements on economics of Matthayomsuksa 2 students before and after using productivity-based learning. 2) study the abilities of entrepreneurship of Matthayomsuksa 2 students using Productivity-based learning. The sample of this research consisted of 16 students of Matthayomsuksa 2/2 studying in the first semester of the academic year 2022 in Thaluangwitthayanukul school. Tha rua District. Pha Na Korn Sri Ayutthaya Province. The instrument used in the experiment is the unit learning plan using Productivity-based learning. Learning unit 1: Born to entrepreneur and Learning unit 2: Young entrepreneur know about rights and sufficiency economy. The tools used for collecting data are the learning achievements on economics test and the abilities of entrepreneurship measurement tool. The data were analyzed by arithmetic mean, standard deviation, t-test dependent. The research findings were summarized as follows: 1) The learning achievements on economics of students gained after using productivity-based learning were higher than before leaning at.05 level of significance. 2) The abilities of entrepreneurship of students using Productivity-based learning war at high level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
References
ชมแข พงษ์เจริญ. (2555). การพัฒนารูปแบบการจัดการโรงเรียนเชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพในประเทศไทย. ดุษฎีนิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์
ติ๋ม มณีคำ. (2555). ศักยภาพการเป็นผู้ประกอบการที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลในการบริหารจัดการธุรกิจ กรณีศึกษา: กิจการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในแขวงบอลิคำไชย สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วารสารบริหารศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. 1(2). 76-93.
ประเสริฐ ลีอำนนต์กุล. (2553). การวิจัยและพัฒนาหลักสูตรผู้ประกอบการธุรกิจรุ่นเยาว์ตามแนวคิดการฝึกทางปัญญาจากต้นแบบ เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะทางธุรกิจของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พาสนา จุลรัตน์. (2556). พัฒนาการมนุษย์. เอกสารประกอบการเรียนวิชาจิตวิทยาสำหรับครู ภาควิชาการแนะแนวและจิตวิทยาการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และคณะ. (2554). CCPR กรอบคิดใหม่ทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และคณะ. (2557). โรงเรียนผลิตภาพ: สัตตทัศน์เพื่อการจัดการ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และคณะ. (2560). โรงเรียน 4.0 : โรงเรียนผลิตภาพ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2549). การศึกษาเชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รวิวรรณ สุขเจริญ. (2562). การพัฒนาความสามารถในการออกแบบผลิตภัณฑ์เชิงสร้างสรรค์ด้วยวิธีการเรียนรู้เชิงผลิตภาพของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วิชัย วงษ์ใหญ่ มารุต พัฒผล และจำรัส อินทลาภาพร. (2561). การพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์ของนักศึกษาวิชาชีพครูโดยการใช้การโค้ชแบบร่วมมือร่วมใจ. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 11(2). 232-239.
สถาบันบัณฑิตบริหารธุรกิจศศินทร์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2557). รายงานผลการศึกษาฉบับสมบูรณ์ โครงการวิจัยเรื่อง การกำหนดแนวทางการพัฒนาการศึกษาไทยกับการเตรียมความพร้อมสู่ศตวรรษที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สมพร โกมารทัต. (2557). การเรียนรู้เชิงผลิตภาพ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. 25(3). 1-11.
สวลี วงศ์ไชยา. (2561). อิทธิพลของกลยุทธ์ธุรกิจและคุณลักษณะของผู้ประกอบการที่ส่งผลต่อความสำเร็จของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. วารสารสมาคมนักวิจัย. 23(2). 140-152.
สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา (องค์การมหาชน). (2564). รายงานการประเมินคุณภาพภายนอกรอบสี่ (พ.ศ. 2559-2563) ระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา.
สำนักวิจัยและพัฒนาการศึกษา สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). รายงานวิจัย การจัดการศึกษาเพื่อพัฒนาความเป็นผู้ประกอบการ (Entrepreneurship Education). กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
สุชาติ ไตรภพสกุล. (2558). อิทธิพลของปัจจัยแรงจูงใจต่อการเป็นผู้ประกอบการที่มีต่อการเติบโตและความมุ่งหวังที่จะเติบโตของธุรกิจ : กรณีศึกษาประเทศไทย. วารสารสุทธิปริทัศน์. 29(2). 75-93.
ไสว ฟักขาว. (2552). การเรียนรู้ตามสภาพจริง (Authentic Learning). ครุจันทรสาร. 12(1). 15-21.
Council for economic education. (2010). Voluntary National Content Standards in Economics 2nd Edition. 2 ed. New York.
Deborah L. Ellis. (2012). A new generation: a new model of education in the 21st century. California: University of Southern California.
Donald F. Kuratko and Richard M. (2004). Entrepreneurship: Theory, Process, Practice, 6th Edition. Mason, OH: Thomson South-Western.
National Council for Social Studies. (2010). National Curriculum Standards for Social Studies: A Framework for Teaching. Learning and Assessment.