Suitable Monastic areas Development

Main Article Content

ศิรดา ยะโอษฐ์

Abstract

This article aimed to study the developmental approach to temple’s suitable monastic areas based on the meanings of Buddhist studies. Data collected were integrated with field study data to be synthesized to build the concrete meanings of suitable monastic areas in order to apply the findings to current era appropriately. The word “Suitable Monastic Areas” hereto means comfortable environment or factors promoting the comfortable status towards self-learning and self- and social development in both secular and religious worlds. A temple with suitable monastic areas is a place where monks fully perform their roles and people need to go to a temple. Besides, the relationship between monks and people will be improved.

Article Details

How to Cite
ยะโอษฐ์ ศ. (2019). Suitable Monastic areas Development. Journal of Educational Review Faculty of Education in MCU, 6(2), 200–208. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDMCU/article/view/196195
Section
Original Article

References

จิตติมา เสนาไชย. (2553). บทบาทวัดในการส่งเสริมสุขภาพชุมชน: กรณีศึกษาวัดพระธาตุดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
ดำรงศักดิ์ มีสุนทร. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างวัดกับชุมชน กรณีศึกษาวัดนามสมมุติกับชุมชนนามสมมุติจังหวัดกาญจนบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปะศาสตร์มหาบัณฑิต. คณะพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
พระพรหมคุณาภรณ์. (ป. อ. ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 17. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมคิด จิระทัศนกุล. (2554). รู้เรื่องวัด วิหาร โบสถ์ เจดีย์ พุทธสถาปัตยกรรมไทย. กรุงเทพมหานคร: มิวเซียมเพรส.