The Development of E-Learning Courseware with the After Action Review of Secondary 2 Students
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were 1) to develop the e-learning courseware with the after action review of secondary 2 students, 2) to compare the learning achievement of secondary 2 students before and after studying the e-learning courseware with the after action review, 3) to study the practical methods affecting the success of creative products of secondary 2 students studying the e-learning courseware with the after action review, 4) to compare learner's creative products before and after studying the e-learning courseware with the after action review of secondary 2 students, and 5) to study the satisfaction of secondary 2 students towards studying the e-learning courseware with the after action review.
The samples of this research were ๓๐ secondary 2 students at Saraburiwitthayakhom School. They were selected by simple random sampling. The research instruments were the e-learning courseware with the after action review of secondary ๒ students, achievement test, creative product evaluation form, and questionnaire. The statistics used to analyze data were mean, standard deviation and t-test for dependent samples.
The research results showed that 1) the efficiency of e-learning courseware with the after action review was higher than the efficiency criteria E1/E2 = 88.72/87.17, respectively. 2) The learning achievement of students after studying the e-learning courseware was significantly higher than before studying the e-learning courseware at the .05 level. 3) The practical methods affecting the success of creative products were: to study the e-learning courseware instruction and instruments clearly, to practice frequently in order to know the limitation of program and instruments, to plan and manage the time, and to provide computers and internet connection in order to facilitate students in learning and working. 4) The creative products of students after studying the e-learning courseware were significantly higher than before studying at the .05 level. 5) The satisfaction of learners towards the e-learning courseware with the after action review was at the high level.
Article Details
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (๒๕๕๑). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช ๒๕๕๑. กรุงเทพมหานคร:โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กิดานันท์ มลิทอง. (๒๕๔๘). เทคโนโลยีและการสื่อสารเพื่อการศึกษา. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์อรุณการพิมพ์.
จินตวีร์ คล้ายสังข์. (๒๕๕๕). E-Learning Courseware อีเลิร์นนิงคอร์สแวร์ :แนวคิดสู่การปฏิบัติสำหรับการเรียนการสอนอีเลิร์นนิงในทุกระดับ. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (๒๕๔๓). การคำนวณหาประสิทธิภาพของแบบฝึกทักษะ. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
ฐิติยา อินตะนา. (๒๕๕๘). การพัฒนาบทเรียนอิเล็กทรอนิกส์เรื่องพลเมืองดีตามวิถีประชาธิปไตยสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตร
มหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ถนอมพร เลาหจรัสแสง. (๒๕๔๔). การสอนบนเว็บ (Web-Based Instruction) นวัตกรรมเพื่อคุณภาพการเรียนการสอน. วารสารศึกษาศาสตร์สาร. ๒๘(๑). ๘๗-๙๔.
ถนอมพร เลาหจรัสแสง. (๒๕๔๕). Designing e-Learning : หลักการออกและการสร้างเว็บเพื่อการเรียนการสอน. กรุงเทพมหานคร: อรุณการพิมพ์.
บุญเหลือ ทองอยู่. (๒๕๒๑). ความคิดสร้างสรรค์. มิตรครู. ๗(๔) :๓-๔.
ประภาพรรณ อุ่นอบ. (๒๕๕๗). (๑ มี.ค. ๒๕๖๒). แนวคิดและวิธีวิทยาการถอดบทเรียน. คณะสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล. แหล่งที่มา: https://bsris.swu.ac.th/health/doc/280254.pdf
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (๒๕๔๓). สถิติทางการวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ ๓. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
วรางคณา จันทร์คง (๒๕๕๗). (๑ มี.ค. ๒๕๖๒). การถอดบทเรียน.จุลสารสาขาวิชาวิทยาศาสตร์สุขภาพ. แหล่งที่มา: https://www.stou.ac.th/Schools/Shs/booklet/book๕๗๒/rsearch572.pdf
ศิริชัย นามบุรี. (๒๕๕๐). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความพึงพอใจของผู้เรียนโดย ใช้กิจกรรมหนังสืออิเล็กทรอนิกส์และบทเรียนสําเร็จรูปอิเล็กทรอนิกส์ในสภาพแวดล้อมแบบอีเลิร์นนิ่งผ่านโปรแกรม Moodle. วิทยานิพนธ์าครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
สาวิตรี เล็กสวัสดิ์. (๒๕๕๔). การพัฒนาบทเรียนอิเล็กทรอนิกส์บนเครือข่าย เรื่องวัฒนธรรมองค์การ. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เอกรินทร์ วิจิตต์พันธ์. (๒๕๔๖). การพัฒนา e-Learning วิชาการสื่อสารข้อมูล สำหรับนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง สาขาวิชาเทคนิคคอมพิวเตอร์ สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพมหานคร : สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
Davies, I.K. (1971). The Management of Learning. London: McGraw - Hill.